Delen:
DAK Nursing Report De meeste mensen sterven niet thuis
Twee van de drie Duitsers brengen de laatste uren van hun leven niet door op de plek die ze willen. Volgens een recente DAK-gezondheidsstudie wil slechts zes procent van de Duitsers sterven in het ziekenhuis of verpleegtehuis. In werkelijkheid sterft echter driekwart van alle mensen in dergelijke instellingen. Dit duidelijke verschil tussen verlangen en realiteit laat de zorgverzekering zien in hun zorgverslag 2016.
Er sterft bijna niemand waar hij wil. Afbeelding: Photographee.eu - fotolia Voor het rapport heeft het AGP Instituut voor Sociaal Onderzoek aan de Protestantse Universiteit van Freiburg voor het eerst onderzoek gedaan naar de verlangens, ideeën en ervaringen die mensen hebben op het gebied van sterven. De analyse omvat een representatieve bevolkingsenquête over het onderwerp, analyses van DAK-statistieken en kwalitatieve interviews met mensen die stervende familieleden hebben vergezeld. Volgens Pflegereport overlijdt elke vijfde patiënt alleen in het ziekenhuis. Bovendien zijn daarom een groot aantal ziekenhuisverblijven bijna te vermijden vlak voor de dood. Dit veroorzaakt onnodige kosten en is in strijd met de wensen van de getroffenen.
60 procent wil thuis sterven
Volgens het DAK Nursing Report zegt 60 procent van de respondenten dat ze thuis dood willen gaan. 16 procent is onbeslist. Slechts vier procent belt naar het ziekenhuis, twee procent van het verpleeghuis. De trend is nog duidelijker voor mensen die al een verpleegervaring hebben. Caregivers zeggen dat 76 procent zegt thuis dood te willen gaan. Onder de redenen zeggen de meesten dat de gewone omgeving stervende meer draaglijk maakt (73 procent) en dat het meer waardigheid oplevert (58 procent). "Deze resultaten wijzen op een uitgesproken scepsis ten aanzien van palliatieve zorg in klinieken en tehuizen," zegt professor Herbert Rebscher, CEO van DAK Health.
Sterven in instellingen neemt toe
Niettemin sterft ruim 75 procent van alle mensen in Duitsland in het ziekenhuis of verpleeghuis. Als je dit aantal vergelijkt met je wensen, zal 69 procent niet aanwezig zijn waar ze willen. Er is ook een tendens voor de verdere institutionalisering van sterven, die voortvloeit uit de beschrijvingen van de dood processen door familieleden of vrienden: Meer dan 20 jaar 55 procent thuis overleden en 6 procent in het verpleeghuis. In de afgelopen vijf jaar stierf echter 32 procent thuis en 22 procent thuis. Het aandeel van degenen die stierven in het ziekenhuis bleef ongeveer net iets minder dan 40 procent.
In het ziekenhuis sterft één op de vijf alleen
Ongeveer een op de vijf zou graag familieleden of vrienden hebben willen laten sterven op een andere plaats. Bovenal was de woning naar wens opgegeven (totaal 14,5 procent). De gegeven uitleg is meestal de ervaring in het ziekenhuis: stervende mensen zijn daar en alleen verbonden op het moment van overlijden. In feite stierf elke vijfde persoon in het ziekenhuis en zelfs elke derde persoon in het verpleeghuis alleen. Thuis waren er slechts zeven procent die niemand had op het moment van overlijden.
Velen zouden ervoor zorgen dat ze het volhouden
Meer dan één op de drie zou het aandurven om voor iemand te zorgen tot zijn dood. Vooral vrouwen stellen dat (41 procent). Het antwoord hangt echter af van de werkgelegenheid: van de vrouwen die voltijds werken, durft een op de drie het werk te doen, en een op de twee werkt nog steeds voor deeltijdse vrouwen. Veel respondenten noemen steun van familieleden, vrijwilligers en professionals als voorwaarde. De verpleegkundig expert Thomas Klie, die het rapport wetenschappelijk uitgevoerd en geëvalueerd ontworpen, zegt: "Het DAK-care rapport blijkt een grote bereidheid om zorg te dragen zelfs tot de dood. Maar dat vereist betrouwbare lokale structuren. "
Kosten chauffeur ziekenhuis
Niet alleen is ziekenhuissterfte in tegenspraak met de wensen van de meeste mensen. Het belast ook het solidariteitssysteem. Voor het DAK-zorgrapport werden gegevens van meer dan 60.000 overleden verzekerden geëvalueerd, die zorg nodig hadden voor hun overlijden. 64 procent van deze mensen werd in het laatste kwartaal voor hun dood opgenomen in het ziekenhuis. Vooral ziekenhuisverblijven zijn duur: hun aandeel in de totale kosten in de laatste drie maanden van het leven is 83 procent. Zo'n verblijf kost gemiddeld iets minder dan 9000 euro. "Het grote aantal premortale ziekenhuisopnames is in tegenspraak met het principe van" poliklinische patiëntenzorg ". Men kan aannemen dat veel van hen te vermijden zijn ", zegt Herbert Rebscher. "Deze te voorkomen ziekenhuisverblijven belasten niet alleen de gemeenschap van solidariteit. Ze zijn ook duidelijk in tegenspraak met wat de meeste mensen willen wanneer ze moeten sterven. Hier is het aan ons als zorgverzekeraar om op een controlerende manier tussenbeide te komen, en hier gaan we graag verder. "
Hospice en palliatieve wetgeving moeten worden geïmplementeerd
Kwalitatieve interviews met mensen die voor de stervende zorgden en zorgden, laten zien dat een ziekenhuisverblijf vaak het gevolg is van onvoldoende thuiszorg. "Sterrenbeelden waarin het aantal deelnemers beperkt was, veroorzaakten stressvolle situaties", zegt Thomas Klie. "De vermindering van de ziekenhuisopnamen is alleen mogelijk met een uitbreiding en reorganisatie van de ambulante zorg." Het was noodzakelijk, ook met betrekking tot het combineren van werk en zorg, begeleiding en hulp manieren om systematisch vast te stellen. Herbert Rebscher zegt: "De resultaten van het DAK Nursing Report 2016 maken duidelijk dat de Hospice en Palliatieve Wet niet alleen noodzakelijk is. Het moet ook dringend worden geïmplementeerd. "De wet is eind 2015 aangenomen en heeft tot doel de palliatieve zorg te verbeteren, vooral thuis.