Eiwitrijk dieet is ongezond als roken

Dieet: vlees en kaas eten zo ongezond als roken?

2014/06/03

Voor veel mensen die kilo's willen verliezen, zijn eiwitrijke diëten momenteel in de trend. Veel vlees, eieren, melk en kaas, maar nauwelijks koolhydraten: afnemers van gewichtsverlies die afhankelijk zijn van een dergelijk eiwitrijk dieet, volgens een recente Amerikaanse studie, verhogen het risico op het ontwikkelen van kanker en sterven eerder.

Hoger risico op kanker als gevolg van een eiwitrijk dieet
Diëten, zoals Atkins, zijn momenteel in de mode. Veel vlees, eieren, melk en kaas en nauwelijks koolhydraten: een dieet volgens het zogenaamde low-carb-principe. Dergelijke afslankdiëten zijn echter controversieel onder deskundigen. Een recente studie uit de VS laat nu zien dat vooral mensen jonger dan 65 jaar die afhankelijk zijn van een eiwitrijk dieet, een hoger risico hebben om te overlijden aan kanker. Voor 65-plussers ziet dit er echter heel anders uit. Dit was de conclusie van een team van wetenschappers onder leiding van Valter Lono, hoogleraar biogerontologie aan de Universiteit van Zuid-Californië en directeur van het Longevity Institute. De resultaten staan ​​in het dagboek „Celmetabolisme“ verschenen.

Een eiwitrijk dieet is nuttig voor 65-plussers
Volgens de studie zullen mensen jonger dan 65 jaar, die veel dierlijke eiwitten eten, viermaal meer kans te sterven aan kanker, diabetes en andere ziekten. Voor 65-plussers zien de dingen er echter heel anders uit. Volgens de wetenschappers is de relatie omgekeerd en in het geval van ouderen is het risico om dood te gaan van eiwitrijk voedsel verminderd. Dit effect betrof de zogenaamde IGF-I-waarde in het bloed, die langzaam afneemt in de loop van het volwassen leven. Diëten met een hoog eiwitgehalte zijn daarom nuttiger voor oudere mensen, omdat ze supplementaire eiwitten uit het dieet helpen om het IGF-gehalte in het bloed op een normaal niveau te houden. Te veel eiwit leidt tot een te hoog IGF-niveau bij de jongere en dit wordt geassocieerd met een verhoogd risico op kanker. Voor het onderzoek waren de gegevens van 6.381 over 50-jarige vrouwen en mannen in de VS geëvalueerd over een periode van 18 jaar. Bovendien vergeleken wetenschappers de gegevens met muis- en celstudies om de relatie tussen eiwitten en veroudering, ziekte en sterfte te onderzoeken.

Planteneiwitten werken anders
Het onderzoek heeft ook aangetoond dat plantaardige eiwitten, zoals die in bonen of peulvruchten, een ander effect lijken te hebben dan dierlijke eiwitten en geen invloed hebben op de mortaliteit. Voedingsdeskundigen hebben er echter op gewezen dat het te vroeg is om conclusies te trekken uit de Nationale Gezondheids- en Voedingsexamenenquête (NHANES) waarop het onderzoek is gebaseerd. De NHANES vergezelden een representatieve groep Amerikanen van alle leeftijden die hun eetgewoonten een jaar lang hadden vastgelegd. Voor de nu gepubliceerde studie van de Californische onderzoekers werden de ongeveer 6.000 50-plussers die aan de enquête deelnamen onderzocht. Volgens de experts moet men, om een ​​gezond voedingspatroon te eten, op oudere leeftijd afzien van eiwitten en dan te voeden met voornamelijk dierlijke eiwitten.

Vergelijking met rokers onverantwoord
De aard en uitvoering van het onderzoek komt echter met kritiek. Dus alleen eetgewoonten, maar niet de rest van de levensstijl, zoals sportactiviteiten, worden overwogen. Bovendien werd niet geregistreerd of de personen al ziek waren vóór de enquête. Maar bovenal wordt momenteel op één punt intensief overlegd in de VS. In een verklaring van de universiteit was het provocerend: „Deze kippenvleugel die je eet kan net zo dodelijk zijn als een sigaret.“ Gezondheidsdeskundigen bekritiseren deze vergelijking van mensen die veel vlees en andere dierlijke producten met rokers massaal eten. Ongeacht de interpretaties van de studie, is de vergelijking met rokers onverantwoord, omdat dierlijke eiwitten bescheiden zijn met mate, maar roken is altijd schadelijk.

Vlezige voedingsmiddelen kunnen leiden tot nierstenen of jicht
Zoals bijna alle diëten, zelfs diegenen die afhankelijk zijn van eiwitrijke voeding, zijn controversieel onder experts. Studies zoals de zogenaamde Diogenes-studie, hoewel enkele jaren geleden, hebben aangetoond dat een eiwitrijk dieet helpt bij het afvallen, maar dit komt vooral omdat het gevoel van verzadiging beter is dan bij andere methoden. Maar voedingsdeskundigen hebben er al lang op gewezen dat een dergelijk dieet over een langere periode ook gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Vleesrijke voeding leidt bijvoorbeeld tot een toename van de vorming van urinezuur in het lichaam, wat op de lange termijn kan leiden tot nierstenen of jicht bij sommige mensen.

Rood vlees verhoogt het risico op kanker en een infarct
Vooral de overmatige consumptie van rood vlees, zoals rund, varken of lam, wordt kritisch bekeken. Zo kwam een ​​langetermijnonderzoek dat meer dan 30 jaar duurde aan de Harvard University met meer dan 120.000 deelnemers tot de conclusie dat rood vlees het risico op het ontwikkelen van kanker of een hartaanval vergroot. De deelnemers die tijdens de onderzoeksperiode elke dag rood vlees aten, hadden 13 procent meer kans om dood te gaan dan de andere proefpersonen. Het risico op fatale hart- en vaatziekten was 18 procent hoger en dat van dodelijke kanker met 10 procent. Bovendien wordt vermoed dat rood vlees en worstproducten van rund- en varkensvlees, volgens het Duitse kankeronderzoekscentrum, het risico op darmkanker verhogen. Dit heeft te maken met het hoge ijzergehalte van deze vleessoorten, waardoor ze hun rode kleur krijgen.

Lagere inname van dierlijke eiwitten
De Duitse Vereniging voor Voeding (DGE) adviseert om elke week maximaal 300 tot 600 gram vlees te eten. Daarnaast gaven ze aan dat de eiwitinname kan liggen tussen de aanbevolen dagelijkse inname van 0,8 gram en een maximaal toelaatbare inname van 2,0 gram per kilogram lichaamsgewicht. Het hoofd van de Amerikaanse studie, Valter Longo, beveelt aan: „Blijkbaar is het het beste om de dagelijkse inname van alle eiwitten, vooral dierlijke eiwitten, te verminderen. Maar je moet niet te extreem zijn in de eiwitreductie. Men kan van een beschermde naar een zeer snelle naar een ondervoede status gaan.“ (Sb)