Emotieloos? Posttraumatische stressstoornis!

Emotionslosigkeit kan wijzen op een posttraumatische stressstoornis

2013/05/26

Volgens de Zwitserse Vereniging voor Psychiatrie en Psychotherapie (SGPP) manifesteren posttraumatische stressstoornissen zich aanvankelijk vaak in vrij onopmerkelijke symptomen, zoals verhoogde alarmen, autonome overexcitatie of slapeloosheid. „Er is ook onverschilligheid tegenover andere mensen, onverschilligheid ten opzichte van het milieu, vreugdeloosheid en het vermijden van activiteiten en situaties die herinneringen aan het trauma kunnen oproepen.“, rapporteert de SGPP.

De posttraumatische stressstoornissen ontstaan ​​volgens de SGPP „als een vertraagde of langdurige reactie op een stressvolle gebeurtenis of situatie van kortere of langere duur, met uitzonderlijke dreiging of catastrofale omvang die bij bijna iedereen diepe wanhoop zou veroorzaken.“ Psychische aandoeningen, zoals een persoonlijkheidsstoornis, kunnen de gevoeligheid voor PTSS aanzienlijk vergroten. Als een typische kenmerken van de ziekte volgens de SGPP „de herhaalde ervaring van het trauma in het opleggen van herinneringen (nagalm, flashbacks), dromen of nachtmerries.“ Ook zijn angst, depressie en gedachten aan zelfmoord meer en meer een deel van de symptomen.

Als er tekenen van PTSS zijn, raadpleeg dan een specialist
Volgens de SGPP zijn de eerste symptomen van PTSS enkele weken tot maanden na de traumatische gebeurtenis. De kans op het ontwikkelen van een PTSS, afhankelijk van het trauma, varieert sterk en varieert van tien procent in ernstige verkeersongevallen tot 50 procent na verkrachting, marteling of oorlogservaringen. Hoewel in de meeste gevallen een remedie of verbetering kan worden verwacht, maar er is een niet te onderschatten risico op chroniciteit. Daarom moeten patiënten ook medische hulp zoeken bij zogenaamd onopvallende klachten, zoals overmatig geweld of vermijdingsgedrag.

Psychotherapie voor de behandeling van PTSS
De SGPP beveelt psychotherapie aan als een behandeling van eerste keuze, waarbij in principe de volgende wetenschappelijk onderbouwde psychotherapeutische methoden worden erkend: „psychoanalytisch georiënteerde therapie, cognitieve gedragstherapie en systemische therapie.“ Welke psychotherapeutische behandeling wordt gebruikt, hangt ervan af „ook van factoren zoals voorkeur van de patiënt of beschikbaarheid“, rapporteert de Zwitserse vereniging voor psychiatrie en psychotherapie. Het gebruik van psychofarmaca wordt over het algemeen alleen overwogen in bijzonder ernstige gevallen van de ziekte of in bijkomende psychische stoornissen zoals depressie. (Fp)