Dicht in het wervelkanaal geen ruimte voor zenuwen

Fysiotherapie en flexibele wervelkolomstabilisatie bereiken goede resultaten

2014/07/11

Als het pijn doet in de rug, kunnen billen en krampachtige benen, gespannen spieren of een schijfprobleem verantwoordelijk zijn. Maar het kan ook zijn dat een te smal ruggengraatkanaal de pijn veroorzaakt. Boven de leeftijd van 50 jaar is deze slijtagegerelateerde aandoening, spinale kanaalstenose genaamd, in opkomst. Bovendien is tijdens het lopen en staande pijn het moeilijk te verdragen en hebben patiënten een pauze nodig waarin ze gaan zitten of voorover buigen. Het behandelingsspectrum varieert van conservatieve tot minimaal invasieve therapieën tot chirurgie.

„Het eerste medicijn is een conservatieve behandeling met gerichte oefentherapie in de vorm van fysiotherapie en rugtraining ter versterking van de rug- en buikspieren.“, legt Dr. uit Bernd Illerhaus, ruggenmergchirurg en specialist in neurochirurgie van het orthopedisch-neurochirurgisch centrum in Datteln en Recklinghausen. Speciale oefeningen om de spieren te versterken herstellen de mobiliteit en stabiliteit in de rug. In sommige gevallen kan de ziekte een goede greep krijgen. Patiënten met al geavanceerde spinale stenose kunnen ook goede resultaten bereiken met oefentherapie. Degenen die consequent deze vele jaren uitvoeren, kunnen zelfs een operatie omzeilen. Warmtebehandeling, elektrotherapie en andere fysieke toepassingen, evenals acupunctuur en neurostimulatie, kunnen complementair zijn aan artsen.

Pijntherapie biedt vaak de volgende fase: patiënten nemen vaak anti-inflammatoire en cortisonbevattende medicijnen, maar kunnen bij langdurige inname tot bijwerkingen leiden. Ook pijnstillers, pijnstillende en decongestivum medicijnen verlichten soms ongemak. In speciale gevallen worden lokale anesthetica in de facetgewrichten geïnjecteerd. „Deze minimaal invasieve procedures zijn ontworpen om de cyclus van ontsteking, pijn en terughoudendheid te doorbreken. Bij spinale stenosen helpen ze echter slechts in beperkte mate en kunnen ze in veel gevallen chirurgie niet voorkomen“, zo Dr. Beoordeling van Illerhaus.

Voor hem is een operatie uitgesloten als ondraaglijke pijn optreedt met een loopafstand van minder dan vijf meter. „Vervolgens moet een operatie worden uitgevoerd omdat de kwaliteit van leven van de betrokkenen in deze gevallen aanzienlijk beperkt is.“ In alle andere gevallen moeten de arts en de patiënt de beslissing voor of tegen een operatie afzonderlijk afwegen. Hierin biedt een operatieve verlenging van het wervelkanaal verlichting. Soms wordt dit gevolgd door een stabilisatie-operatie. Hier is de voorkeursmethode een verstijvingsoperatie waarbij echter, wanneer meerdere wervelsegmenten samen worden verstijfd, de mobiliteit kan lijden en de ziekte later naar aangrenzende gebieden wordt verplaatst. Sinds enkele jaren richten medische specialisten hun aandacht meer en meer op bewegingsbehoudende chirurgische ingrepen zoals flexibele wervelkolomstabilisatie. Een dynamisch implantaat, het TOPS-systeem, zorgt ervoor dat de patiënt na de operatie mobiel blijft en permanent pijnloos in alle richtingen is. „Dit voorkomt ladingoverdracht naar andere delen van de wervelkolom en stopt de ziekte permanent“, legt Dr. uit ILLERHAUS. (Pm)