Faszien Nieuwe paden op de Universiteit van Ulm

Faszien: Nieuwe paden aan de Universiteit van Ulm: van 21 tot 26 maart 2010 vond voor de eerste keer een interdisciplinaire Fascia Research Course plaats aan de Universiteit van Ulm.

Van 21 tot 26 maart 2010 organiseerde de Universiteit van Ulm voor de eerste keer een interdisciplinaire "Fascia Research Course" wereldwijd. Zes dagen de gelegenheid gehad om in operaties, dissecties te leren bij dieren en mensen, lezingen en workshops, de diversiteit van de fascia clinici en onderzoekers uit verschillende disciplines. Begrijpelijk dat een paar dagen na de aankondiging in 2009 de cursus al vol was. Deelnemers en docenten kwamen uit de Verenigde Staten, Taiwan, Nieuw Zeeland, Canada, Brazilië, Italië, Noorwegen, Denemarken, onder andere, en van gedachten gewisseld op weekdagen en van elkaar af wat er met de opgegeven begrip van de cursus was een. Het geheel werd georganiseerd door het zogenaamde "Fascia Research Project", dat bestaat als een gezamenlijk project van het Departement Anesthesie en het Instituut voor Fysiologie enwaarnaar onder andere Dr. Robert Schleip, dr. Werner Klingler en dr. Behoren tot Adjo-woede. Nieuwe ideeën en onderzoek vormden het beeld van het evenement. Veel therapeuten hebben in principe nieuwe benaderingen van klinische activiteit genomen.

Nieuwe anatomie
Terwijl het vroeger wat ons scheidt en gescheiden worden, die voorheen voornamelijk verantwoordelijk voor de aanpak van anatomische vertegenwoordiging, zodat nieuwe manieren zijn hier in Ulm. De klinische anatoom Andry Vleeming, van de Erasmus Universiteit Rotterdam, de Rolfer en ontwikkelaar van eigen diagnostische en therapeutische model van de Anatomie Treinen, Tomas Myers en anatomische onderzoeker en therapeut Carla Stecco, van de Universiteit van Padua, in plaats brengen wat de focus van hun anatomische modellen verenigt. Myers was in staat om op indrukwekkende wijze zien hoe twee spieren (M. serratus anterior en Mm. Rhomboideii) die zich hechten aan de bestaande kennis over het schouderblad, samen na verwijdering van het schouderblad zitten nog steeds sterk. Vleeming gepresenteerd op de anatomische Instituut van de Universiteit van Ulm over de voorbereiding levende toont hoe een laterale pees van de dij (tensor fascia lata) in de knie capsule passeert. Carla Stecco's studies tonen aan dat de buitenste laag van vaten (adventitia) continuïteit heeft met de oppervlakkige fascia-laag.

Tensegrity en fascia
Deze verhoudingen waren nog indrukwekkender met de video's van de Franse handchirurg dr. Claude Guimberteau. Hij drong met een endoscoop de fascia-lagen van de levenden binnen en maakte spectaculaire foto's en films. In Ulm presenteerde hij een zojuist voltooid zes minuten durende fragment van zijn laatste werk. Hij wees op de alomtegenwoordigheid van het water in de bindweefselstructuren. Zijn foto's doen denken aan de zogenaamde "tensegrity" -structuur van de Amerikaanse uitvinder, architect, ontwerper en filosoof Richard Buckminster Fuller. Hij is een van de zogenaamde 'biomorfe' architecten. Biomorf betekent "gevormd door de krachten van het natuurlijke leven". Een meer bekende vertegenwoordiger van deze aanpak is de Spaanse architect Santiago Calatrava, die decennia geleden zijn diplomascriptie schreef over de structuur van een kippenbot. De doctorandus in de fysica en beweging, Daniéle-Claude Martin, leerde de deelnemers hoe ze het model kunnen overbrengen naar het menselijk organisme, of de structuren, door samen modellen te bouwen. In de lezingen presenteerde de Engelse osteopaat Graham Scarr zijn tensegrity-model over de menselijke schedel en mogelijke gevolgen in de pathologie.

Modellen van het Fascia Research Project
De onderzoekers van het Faszienlabor in Ulm presenteerden ook enkele van hun werk. Dus Dr. Adjo Zorn presenteert een nieuwe ganganalyse, rekening houdend met het sterke bindweefsel van de rug (fascia thoracolumbalis). Hij steunde zijn opmerkingen met video's van een hond die was geboren en rechtop liep zonder voorpoten en video's van zogenaamde "swingwalkers" uit Afrika. Zorn betoogde dat ons lichaam geen energie verbruikt door op en neer te gaan en in balans te blijven, zoals eerder werd beweerd. Maar integendeel, dat de elastische beweging een energie-efficiënt effect heeft op ons organisme, of deze beweging zo eigen heeft gemaakt.
Dr. In zijn lezing presenteerde Werner Klingler de effecten van warmte op de fasciae. In zijn lezing combineerde Robert Schleip fascinatie en onderzoek met antropologie. Interessant hierbij is dat in het lichaam training de weg leidt naar de fascia. De transmissie door de fascia tijdens activiteiten zoals hardlopen en zwemmen is daar geen nieuws meer. De spiergerichte training wijkt meer en meer af van de fascia en het model van de "Long Chains" georiënteerde training. Tijdschriften zoals "Men's Health" hebben deze ideeën overgenomen en beginnen ze te implementeren en dichter bij de lezers te brengen. Eigenlijk zijn dit gymnastische oefeningen van de generatie van onze grootouders, die op die manier weer toegang krijgen tot moderne trainingssystemen.

Homeokinesie in plaats van homeostase
In deze diversiteit aan ideeën, concepten en onderzoek tijdens de zes dagen in Ulm werden twee beslissende punten herhaaldelijk aan de orde gesteld:

1. Mechanische aspecten van biochemie en
2. De verbinding en herkenning van relaties in het menselijk organisme zijn lang verwaarloosd.

Dus, ten slotte, werd het gemeenschappelijke denkmodel van homeostase (zelfregulering) naast het nieuwe concept van homeokinese geplaatst (het bereiken van evenwicht in lichaamsfuncties door dynamische processen). Want het vorige concept van homeostase wordt onmiddellijk verstoord door een rotatie van de aarde in een zelfregulatie van het organisme. Het algehele nieuwe concept van deze cursus belooft beweging en verbinding te brengen binnen de therapeutische gemeenschap en clinici en onderzoekers - evenals de fascia verbinden ons organisme. (Thorsten Fischer, Naturopath Osteopathy, 05.04.2010)

Verdere informatie:
Terra autonomica - De wereld van zelfgeorganiseerde wezens
Biotensegrity door Stephen M. Levin, M.D.