Court in Hannover veroordeelt artsen voor informatie over spermadonoren

Spermadonatie is "bewuste bijdrage aan de productie van mensenlevens"
Hannover (jur). De rechtbank in Hannover heeft twee reproductieve praktijken veroordeeld voor informatie over de oorsprong van donorsperma. De 22-jarige aanklager heeft recht op kennis van haar biologische vader, de rechtbank oordeelde op maandag 17 oktober 2016 (Ref .: 432 C 7640/15). De gegeven reden was de "sociale en ethische verantwoordelijkheid" van de donor, die een bewuste en "significante bijdrage aan de productie van het menselijk leven" maakte..

Vanwege de onvruchtbaarheid van haar man in 1993 ging de moeder naar een reproductieve medische praktijk voor behandeling en maakte uiteindelijk een kunstmatige inseminatie. De naam van de donor kwam van een samenwerkende praktijk. In 1994 werd de dochter geboren.

(Afbeelding: Tatiana Shepeleva / fotolia.com)

Ze wil weten wie haar biologische vader is. In overleg met haar ouders klaagde ze tegen de artsen.

Met succes: de jonge vrouw heeft recht op informatie over de identiteit van de donor en "inzicht in de relevante behandelingsdocumenten", oordeelde de rechtbank van Hannover. Dit vloeit voort uit het beginsel van goede trouw.

Het gesloten behandelingscontract met de ouders onthult een 'beschermend effect ten gunste van het kind', zei de rechtbank als rechtvaardiging. Haar aanspraak op informatie heeft voorrang boven het recht van spermadonor op informatieve zelfbeschikking. "Dit komt omdat de spermadonor heeft geholpen bij het leveren van een belangrijke bijdrage aan het menselijk leven en heeft een sociale en ethische verantwoordelijkheid om dit te doen."

Met een sensationeel vonnis in 2013 had het Hooggerechtshof (OLG) Hamm een ​​arts verplicht om informatie te verstrekken over de spermadonor (vonnis en JurAgentur-rapport van 6 februari 2013, dossiernummer: I-14 U 7/12). In 2015 oordeelde het federale gerechtshof in Karlsruhe ook dat een donorkind informatie heeft over zijn of haar biologische oorsprong (arrest en JurAgentur-kennisgeving van 28 januari 2015, ref .: XII ZR 201/13). In de regel kunnen artsen niet vertrouwen op hun geheimhouding. mwo