Specerijen Oregano Tijdens het drogen wordt het aroma intenser

Oregano smaakt niet alleen op Italiaanse pizza- en tomatensauzen. Het fijne kruid verfijnt ook soepen, antipasti, gegrilde groenten, vlees en vis. De hitte maakt het aroma sterker, dus het is het beste om minstens 15 minuten te koken.

Ondanks zijn sterke smaak past Oregano goed bij andere kruiden uit de mediterrane keuken, zoals tijm en rozemarijn, en maakt het deel uit van de Franse melange "Kruiden van de Provence". Alleen met majoraan wordt het kruid minder goed verdragen, hoewel de planten nauw verwant zijn. Essentiële oliën zoals thymol en carvacrol zijn verantwoordelijk voor de karakteristieke geur en smaak.

Drogen intensiveert het oregano-aroma. Afbeelding: Dionisvera - fotolia

Oregano (Origanum vulgare) is een meerjarige, bossige struik van de mint-familie. De bladeren zijn licht behaard en eivormig puntig. Het groeit tot 60 cm hoog en komt voornamelijk voor in de Middellandse Zee. De plant waardeert de hete zon op berghellingen, wat ook de naam "juwelen van de bergen" verklaart (van de Griek, oros = berg, gonos = sieraden). Al in de Middeleeuwen was oregano belangrijk als geneeskrachtig kruid. Het heeft een antibacterieel effect, stimuleert de eetlust, helpt bij indigestie en aandoeningen van de luchtwegen.

In de tuin geeft de plant de voorkeur aan een zonnige en warme plek. Hoe warmer en hoe zonniger, hoe intenser het aroma. De grond moet licht zijn, goed gedraineerd en niet te vochtig. De verse bladeren kunnen gedurende het groeiseizoen worden geplukt.

Oregano kan ook goed worden gedroogd. Hoewel veel kruiden hun aroma verliezen als ze gedroogd zijn, is de kruidenkracht van de mediterrane klassieker vertienvoudigd. Voor de oogst is het begin van de bloei een goed moment, omdat het wort dan het hoogst is. Het keukenkruid wordt met een schaar geknipt ongeveer handhoog boven de grond. Bind de plant dan samen als een struisvogel en hang deze ondersteboven op een luchtige plaats. (Heike Kreutz, hulp)