Delen:
Ledematen gefokt Wetenschappers fokken een kunstmatige rattenpoot
Er is de afgelopen jaren enorme vooruitgang geboekt in de transplantatiegeneeskunde. Een onderdeel hiervan is de zogenaamde 'tissue engineering', die op een dag ook zal helpen organen te kweken die voor transplantatie kunnen worden gebruikt. Onderzoekers in de VS zijn er nu in geslaagd een kunstmatige rattenpoot te fokken.
Enorme vooruitgang in transplantatiegeneesmiddelen
Transplantatiegeneesmiddelen hebben de afgelopen jaren grote vooruitgang geboekt. Slechts een paar weken geleden was de eerste transplantatie van een kalotjespet succesvol in de VS. Daarnaast zijn meer dan twee dozijn gezichts transplantaties en meer dan 70 handtransplantaties uitgevoerd. Ook alarmerend zijn rapporten, volgens welke een Italiaanse neurochirurg het hoofd van een terminaal zieke patiënt wil transplanteren. Een groot probleem op dit gebied is het gebrek aan donororganen. De zogenaamde "tissue engineering" (tissue engineering), de kunstmatige productie van biologisch weefsel, het zou iets moeten veranderen. Met deze hulp zullen in de toekomst onder andere organen worden gefokt.
Onderzoekers hebben met succes een kunstmatige rattenpoot in het lab gefokt. (Afbeelding: Oleg Kozlov / fotolia.com) Methode zou in tien jaar in de menselijke geneeskunde kunnen worden toegepast
Het is er al in geslaagd om bloedvaten te kweken, evenals huid- en kraakbeenweefsel. Nu meldt het persbureau dpa dat onderzoekers in de VS een kunstmatige rattenpoot konden produceren. Voor mensen met afgehakte ledematen heeft dit de hoop gewekt. "Ik hoop dat mensen over een periode van ongeveer tien jaar een concreet voordeel zullen hebben," zei onderzoeksdirecteur Harald Ott van het Massachusetts General Hospital (MGH) in Boston aan het Duitse persagentschap. In een voedingsbodem was het team van de Oostenrijker de poot gegroeid, die een functionerend vaat- en spierweefsel heeft. "We hebben de poot van een dode rat bevrijd van alle cellen zodat deze geen cellen meer bevat", zei Ott. "Vervolgens hebben we quasi bevolkt met levende cellen." Er wordt gezegd dat het resultaat een in wezen functionerend ledemaat was. "We hebben ook de onderarm van een baviaan uit cellen bevrijd en dus bewezen dat de methode in principe in primaten kan worden gebruikt." De wetenschapper berekent de informatie met een toepassing in de menselijke geneeskunde in ongeveer tien jaar. "Dan laat je een onderarm niet groeien, maar misschien spieren."
Spieren van de kunstmatige poot bereikten grote kracht
Met een oplosmiddel hadden de onderzoekers in een dag lang proces alle levende cellen van de geamputeerde poot van een rat opgelost. Zoals ze in het tijdschrift "Biomaterials" vermelden, zijn alleen de basisstructuren bewaard gebleven. Ze zouden dan de afzonderlijke delen opnieuw bezetten met levende cellen van een ander dier en in de volgende dagen werden de individuele weefsels zoals spieren en aders opnieuw gegroeid. In de spieren werd gezegd dat celgroei extra werd gestimuleerd door elektrische stimulatie. Het hervestigingsproces duurde in totaal twee weken. Het grote voordeel van deze methode is dat de immuunrespons na transplantatie significant lager was, omdat het getransplanteerde orgaan werd gekoloniseerd met zijn eigen cellen. De wetenschappers legden uit dat functionele tests hebben aangetoond dat de spieren van de kunstmatige poot reageerden op elektrische stimulatie met contracties. Haar kracht heeft ongeveer 80 procent van de spieren van een pasgeboren rat bereikt.
Vervang ledematen bij mensen?
Op dezelfde manier zijn al nieren, levers, harten en longen van dieren gemaakt. De ledematen zijn echter veel complexer. En zelfs als eerdere resultaten aangewakkerd hoopt dus op een bepaald punt te ledematen bij de mens te vervangen, de structuur van de zenuw blijft een grote uitdaging. "De complexe aard van onze ledematen maakt het een grote uitdaging om ze te vervangen", aldus Ott. "Ze bestaan uit spieren, botten, kraakbeen, pezen, ligamenten en zenuwen -. Alles moet worden opgebouwd en alles vereist een zekere basisstructuur" dat deze structuur kan worden verkregen en voorzien van nieuw weefsel, maar had nu zijn team bewees.
Aanpak is niet echt nieuw
Prof. Raymund Horch, directeur van de afdeling Plastische en Handchirurgie van het Universitair Ziekenhuis Erlangen, zei dat de aanpak niet echt nieuw is. Zelfs met andere weefsels zoals het hart of de luchtpijp (luchtpijp), was een dergelijke decellularisatie en repopularisatie al uitgevoerd, maar tot nu toe is er toch geen ingang gevonden in de klinische toepassing. "Maar het is een interessante benadering, omdat je uiteindelijk de natuur nodig hebt om een optimale scaffold te hebben, die vervolgens weer tot leven moet worden gebracht door decellularisatie," zei Horch. "De echte zorg, namelijk om hele organen te fokken, is niet echt opgelost." En zelfs als deze aanpak in de toekomst goed zou werken, is er nog steeds een donororgel nodig. "Maar dat was het probleem met het eerste idee van tissue engineering: ze wilden gewoon het gebrek aan donororganen omzeilen." (Ad)