Urineweginfecties Berendruifblad-extract verlicht ongemak

Elke tweede vrouw lijdt minstens één keer tijdens haar leven aan een acute urineweginfectie. De meest gebruikelijke therapeutische maatregel is om een ​​antibioticum te nemen. Antibioticatherapie is echter geassocieerd met een aantal problemen. Vaak neemt daarom het nemen van een kruidenmedicijn, b.v. een extract van berendruifbladeren, een verstandig alternatief.

Een urineweginfectie (UTI) is een van de meest voorkomende ziekten in het huis van de huisarts. Door hun anatomisch kortere urethra zijn vrouwen significant meer aangedaan dan mannen. De toediening van een antibioticum lost het acute probleem op, maar dit type behandeling heeft onooglijke bijwerkingen, zoals de negatieve invloed op de darmflora of in het ergste geval de ontwikkeling van resistentie.

Afbeelding: Heike Rau - fotolia

Een lange geschiedenis van medisch gebruik bij de behandeling van UTI's heeft voorbereidingen van bladeren van de echte berendruif (Arctostaphylos uva-ursi (L.) Spreng (Ericaceae)). Hun belangrijkste ingrediënt is de prodrug arbutine. Het wordt omgezet in het lichaam in glucose en glucuronzuur en Schwefelsäurekonjugaten. Deze passeren de urine in de blaas, waar ze worden opgenomen door uropathogene bacteriën en, in hen, opgesplitst in antibacterieel vrij hydrochinon. Herhaaldelijk is een mogelijk mutageen potentieel voor vrije hydrochinon besproken, maar onderzoek heeft aangetoond dat het beregenen van berendruifblad-extract misschien wel het enige is. Onderwerpen studies hebben aangetoond dat slechts ≤ 0,6% van de toegediende Arbutindosis worden uitgescheiden als vrije hydrochinon echter 70-75% zoals Hydrochinonkonjugate binnen 12-36 uur. (Z Phytother 2010; 31 (2): 95-97, DOI: 10,1055 / s-0030-1247652).

Op het laatste congres van de Vereniging voor Fytotherapie in Rostock-Warnemünde ook resultaten werden gepresenteerd van experimenten tonen aan dat de Arbutinmetabolite gemaakt na ontvangst van een aanbeveling van de monografie dagelijkse dosis van arbutine in de urine van patiënten die toxicologisch veilig. In die van de "Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling" (OESO) erkend Ames test voor mutageniteit is geen mutageen effect was in twee onafhankelijke experimenten. Ook volgens de richtlijnen van het "Comité voor farmaceutische specialiteiten" (CFS) gemaakt en routinematig gebruikte test bleek geen mutagene risico. Bovendien toonde de Good Laboratory Practice (GLP) -compatibele micronucleustest, die chromosoomschade en schade aan de spindelapparatuur detecteert, geen toxische symptomen of genotoxische veranderingen. (Pm)