Controle tikt dwangmatigheden aan die het dagelijks leven bepalen

OCD: beperkingen bepalen het dagelijks leven

Is de kachel echt uit? De voordeur voltooid? Mensen die lijden aan morbide controle moeten dergelijke dingen voortdurend controleren. Een normaal leven is onmogelijk met zo'n obsessief-compulsieve stoornis. Maar dergelijke beperkingen zijn gemakkelijk te behandelen.

Getroffen mensen zijn zich bewust van de zinloosheid van hun gedachten
Onder dwang gestoorde personen worden beschouwd als mensen met een overdreven neiging tot beheersing en grappige eigenaardigheden. Omdat ze meestal bang zijn om te worden uitgelachen, houden ze hun probleem meestal zo lang mogelijk vast en staan ​​ze om die reden onder enorme druk. Mensen met een obsessief-compulsieve stoornis lijden aan obsessieve en onbeheersbare obsessieve gedachten, die ervoor zorgen dat ze steeds weer bepaalde acties uitvoeren. Angelika Erhardt, Senior Consultant van de afdeling psychiatrische poli van het Max Planck-instituut voor psychiatrie in München, licht toe: „Ze controleren misschien 20 of 30 keer als de kachel aanstaat omdat ze bang zijn dat ze het misschien vergeten en iets slechts veroorzaken.“ Hoewel ze zich bewust zijn van de absurditeit en zinloosheid van deze gedachten, slagen ze er nog steeds niet in hen te stoppen.

Twee op de honderd mensen ontwikkelen een pathologische obsessief-compulsieve stoornis
Volgens de neurowetenschapper, ontwikkelt ongeveer twee op de honderd mensen tijdens hun leven ocs in pathologische zin. Factoren die mogelijk een rol spelen, zijn erfelijke aanleg, maar vooral ook ingrijpende levensgebeurtenissen en negatieve ervaringen uit de kindertijd, zoals een opleiding die wordt gekenmerkt door druk en hoge prestatievereisten. Onder obsessief-compulsieve stoornissen is controle een gebruikelijke vorm. Maar ook dwanghandelingen, het tellen van beperkingen, wettelijke beperkingen of ziektecursussen, waaronder verschillende beperkingen, zijn mogelijk. Volgens verschillende persberichten behoorde ook Arne Schätzig (naamsverandering) tot de laatste cirkel. Hij ontwikkelde controletaken na een periode van wassen, wat inhield dat hij tot een uur per dag in een bepaalde fase van bewaking doorbracht en het moest doen met te laat zijn voor excuses. Hij legde een deel van de omstandigheden uit: „Ik had niet gedacht dat ik de deur van de auto had gesloten of het internet had uitgeschakeld op mijn mobiele telefoon en was bang dat de kosten uit de hand zouden lopen.“ Soms kon hij niet meer werken of deelnemen aan het gezinsleven.

Compulsies kunnen tegenwoordig heel goed worden behandeld
Onbehandelde, obsessief-compulsieve stoornissen leiden vaak tot een neerwaartse spiraal met steeds groter lijden. Prof. Ulrich Voderholzer, medisch directeur van de Schön Klinik Roseneck, specialist voor psychische en psychosomatische aandoeningen, zei in Prien am Chiemsee: „De belangrijke boodschap voor de getroffenen is dat je obsessies vandaag heel goed kunt behandelen. Je bent niet hulpeloos.“ De meest veelbelovende is een gedragstherapie die specifiek is toegesneden op obsessief-compulsieve stoornissen, waaronder stimulusconfrontatie en de getroffenen leert zichzelf bloot te stellen aan de stimulerende stimuli zonder hun dwangmatige rituelen uit te voeren. Een andere behandelingsoptie is het gebruik van speciale psychotrope geneesmiddelen die bekend staan ​​als serotonineheropnameremmers, maar volgens Voderholzer zijn ze slechts een tweede keuze: „Gedragstherapie is de meest effectieve methode.“ Hoewel de meeste beperkingen niet helemaal verdwijnen, kunnen ze vaak worden teruggebracht tot een zo laag niveau dat ze niet langer interfereren met het dagelijks leven. De kansen op succes zijn beter, hoe eerder de behandeling begint.

Gebrek aan gekwalificeerde therapeuten
Volgens Voderholzer duurt het echter gemiddeld zes jaar voordat de diagnose is gesteld. Een ander probleem is het gebrek aan therapeuten die gekwalificeerd zijn voor een obsessief-compulsieve stoornis en daarom ontvangt veel obsessief-compulsieve stoornissen geen of inadequate behandeling. Bovendien zijn de schema's van gespecialiseerde klinieken en praktijken vaak vol op de lange termijn. „Sommige patiënten wordt gevraagd om opnieuw te bellen voor een afspraak in een jaar“, zei Antonia Peters, CEO van de Duitse Vereniging voor Obsessief-compulsieve Ziekten. Peters, die patiënten met haar collega's ondersteunt, onder meer bij het zoeken naar artsen, benadrukte dat patiënten de moed moeten hebben om zich te openen en zo snel mogelijk een behandeling te krijgen. Ook een expert van de beroepsvereniging van Duitse neurologen wees een paar jaar geleden op het belang van een behandeling. Dienovereenkomstig kunnen de gezondheidsgevolgen van obsessief-compulsieve stoornis, zoals constante tremoren, overmatig zweten, hartkloppingen, innerlijke rusteloosheid of hartstoornissen, alleen met therapeutische maatregelen worden voorkomen. (Ad)