Ziektekostenverzekering Er is geen tekort aan artsen

Nieuwe voorzieningswet gepland: ziektekostenverzekeringsmaatschappijen betwisten medisch tekort

01/03/2011

De medische zorg voor patiënten in Duitsland is opnieuw ter discussie. Hoewel de zorgverzekeraars geen problemen met de patiëntenzorg kunnen detecteren, waarschuwen critici zoals de huisarts en SPD gemeenteraadslid uit Ingolstadt, Anton Boehm, voor de mogelijke gevolgen voor het gezondheidszorgsysteem..

Na het einde van vorig jaar, had verschillende deskundigen gewaarschuwd voor een dreigende tekorten aan artsen (vooral in landelijke gebieden), de federale minister van Volksgezondheid Philipp Rösler laat (FDP) om er zeker van zijn in Duitsland voldoende artsen in een privépraktijk voor een goede, dicht bij huis medische zorg voor de bevolking. De informatie van de zorgverzekeraars is op het eerste gezicht duidelijk. „Duitsland heeft meer artsen dan nodig voor goede medische zorg“, Aldus de aankondiging van de topfederatie van de wettelijke ziekteverzekeringen op maandag. Maar critici klagen over de berekeningsbasis, die de ziekteverzekeringsmaatschappijen in het kader van hun enquête hebben gebruikt en uitgaan van een daadwerkelijk tekort aan artsen.

Werktijden van artsen die niet worden overwogen
Volgens de informatie van de zorgverzekeraars zijn er in Duitsland ongeveer 24.000 artsen te veel, dus theoretisch is elke vijfde arts overbodig. Patiënten die dagen of zelfs weken op een afspraak wachten, kunnen deze verklaring misschien niet begrijpen. En zelfs kritische experts zien in de informatie van de ziektekostenverzekering aanzienlijke tekortkomingen. Omdat de ziekenfondsen hun berekening hebben gebaseerd op de behoefteplanning van de federale overheid, die bepaalt hoeveel artsen per inwoner in een regio zouden moeten werken. Het aantal huisartsen zegt echter niets over hoe lang ze beschikbaar blijven voor patiëntenzorg. Hoewel het aantal artsen tussen 1997 en 2007 aanzienlijk is toegenomen, is het gemiddelde aantal werkuren per week gedaald van 36,8 naar 33,2 uur, meldt de Duitse Medische Vereniging. Bijgevolg moeten ook de werktijden van de artsen in aanmerking worden genomen bij de berekening van de ziekenfondsen om het feitelijke niveau van medische zorg vast te leggen. Bovendien gaat de planningsplanning terug tot 1993 en heeft het weinig te maken met de hedendaagse realiteit in de medische zorg, zeggen de critici.

Medisch overschot alleen theoretisch
Een medisch surplus, zoals aangekondigd door de ziekteverzekering, is daarom alleen op papier. In werkelijkheid wordt het aanzienlijk toegenomen aantal artsen gecompenseerd door meer deeltijdwerk en kortere werktijden. Wanneer we kijken naar het totale aantal gewerkte in relatie tot de aanzienlijke toename van het aantal gevallen van de ziekte te behandelen uur is het duidelijk dat de artsen vandaag de facto nog minder tijd voor de behandeling van een patiënt dan voorheen. Dit suggereert dat de ziekteverzekeringen het tekort aan artsen niet met een reden willen bevestigen, omdat meer artsen ook meer geld kosten. Volgens de critici, moet de zorgverzekering, maar de realiteit niet hier te sluiten, omdat het aantal jonge artsen zal hoe dan ook voldoende zijn om de binnenkort met pensioen artsen te vervangen en voer vervolgens het tekort aan artsen in het nieuwste en beperkingen in de patiëntenzorg zal.

Patiëntenzorg lijdt aan wanbeheer
Een ander punt om te klagen, volgens de systeemcriticus Anton Böhm, is dat fysieke onderzoeken en discussies nauwelijks worden betaald, maar dat de technologie nog beter wordt beloond. „Hoe verder de dokter weg is van de patiënt, hoe beter hij verdient“, benadrukte Böhm en voegde toe: „Alleen München heeft meer nucleaire spins dan Italië“, maar in de „Eenvoudig voedsel dat we verhongeren.“ Böhm onderstreepte niet alleen het alom besproken tekort aan huisartsen op het platteland, maar wees er ook op dat het hele medische landschap aan het veranderen is. Tegenwoordig zijn er veel vrouwelijke artsen die parttime willen werken of na een pauze van meerdere jaren. De wetgeving staat werknemers echter alleen toe om in medische zorgcentra te werken. Aan de andere kant kunnen de praktijken geen artsen inhuren, maar moeten ze als partners bij de planning worden betrokken. Volgens Anton Böhm zijn veel van de betrokken artsen echter niet bereid om deze stap te zetten, omdat deelname aan de praktijk moeilijker te verenigen is met het gezinsleven en de behoefte aan vrije tijd.

Verkeerde prikkels in het gezondheidssysteem?
Daarnaast kritiek op de systeemcriticus Böhm, de codering, die ten grondslag ligt aan de regeling tussen de ziekteverzekering en artsen. „Wat moeten we gebruiken om geld te verdienen? Door onze patiënten te coderen voor ernstige ziekten?“, dus de provocerende kwestie van de kritische huisarts. Patiënten worden pas echt winstgevend als ze dat zijn „ziek op papier, maar verder gezond“ zijn, legde Böhm uit. Hiermee verbonden is een stimulans voor ziektecodes en een enorme bureaucratische inspanning, die de arts van zijn werkelijke taken - namelijk de behandeling van patiënten - houdt. Bovendien heeft de scherpe concurrentie tussen zorgverzekeraars geleid tot enorme hoeveelheden geld die stroomt naar administratie en reclame in plaats van naar patiëntenzorg, legde Böhm uit. „Het beheer van de ziektekostenverzekering is net zo duur als de artsen“, dus de presentatie van de systeemcriticus. Bovendien heeft de verandering van veel jonge, goedverdienende leden in de richting van een particuliere ziekteverzekering (PKV) extra geld teruggetrokken uit het op solidariteit gebaseerde gezondheidszorgstelsel, klaagde Böhm.

Federale overheid is van plan om toeslagen te verhogen om het aantal artsen te verminderen
De christen-liberale coalitie regering is van plan aanzienlijk hoge uitgaven, ondanks de verklaringen van de zorgverzekering in het kader van de herinrichting van de Pensioenwet, het tekort aan artsen op te lossen, vooral in landelijke gebieden. Zo zijn onder meer verhoging van de rechten voor artsen in dunbevolkte gebieden voorzien en ziekenhuizen in plattelandsgebieden moeten supplementen voor de opleiding van artsen in opleiding in de huisartsgeneeskunde, bronnen ontvangen rangen van de federale overheid. In het belang van patiënten moeten ook de voorschriften voor het voorschrijven van geneesmiddelen worden versoepeld. Geen wonder dat de wettelijke ziekteverzekeringsmaatschappijen naar de barricades gaan. Want, volgens schattingen van de AOK Bundesverband van het geplande wetgevingsinitiatief zou miljarden euro's kosten voor de uitvoering van alle maatregelen die zouden moeten worden gegeven als betaald door de verzekerde in de vorm van aanvullende bijdragen of verhogingen van bijdragen uit eigen zak. Volgens het plaatsvervangend hoofd van de wettelijke ziekenfondsen Association, Johann-Magnus von Stackelberg is geen bezwaar zolang er niets tegen prikkels in dunbevolkte regio's van het land, niet verzekerd hoeft te betalen voor het.

Compensatie geen reden voor gebrek aan artsen?
De plaatsvervangend hoofd van het GKV-Spitzenverband benadrukte: „In overaanbodgebieden hebben we te veel 25.000 artsen in de privépraktijk en in gebrekkige regio's slechts 800 artsen in privépraktijken“, waarom supplementen in gebrekkige regio's moeten worden gekoppeld aan kortingen in overbediende gebieden. Het probleem met de medische zorg ligt in de verdeling van de middelen en niet in het bedrag van de medische kosten, zei de vice-voorzitter van de GKV-Spitzenverbandes. Von Stackelberg riep daarom op tot een betere verdeling binnen het medische beroep in plaats van een verhoging van de artsenhonoraria. Voor een inwoner arts had verdiend in 2011 met een gemiddelde van 169.000 euro 5.000 euro meer dan in het voorgaande jaar. Het gebrek aan compensatie zou daarom geen reden kunnen zijn voor het voorspelde tekort aan artsen. (Fp)

Lees over:
Vergoedingen voor artsen leiden tot hogere contante bijdragen?
Sterke toename van artsenhonoraria

Afbeelding: Thommy Weiss