Delen:
LSG-vergoeding voor psychosociale zorg in de opvang voor Hartz IV-ontvangers
Als Hartz IV-ontvangers vluchten van huiselijk geweld naar een vrouwenopvang, moet dit ook mogelijk zijn in buitenlandse instellingen. Als de vrouwen verzorgd er om de integratie op de arbeidsmarkt psychosociale, de stad gemeente de vrouw heeft dit rapport in principe de kosten, de Social Court (LSG), Noord-Rijnland-Westfalen besloten in de dinsdag 25 april, 2017, gepubliceerd oordeel (Az. L 6 AS 1315/15). De rechters in Essen zorgden zo voor de financiering van vrouwenopvang.
Concreet ging het om zogenaamde gemeentelijke integratiediensten. Volgens de wettelijke bepalingen zijn de gemeenten hiervoor verantwoordelijk en zouden ze de integratie op de arbeidsmarkt moeten bevorderen. Ze omvatten schuld- en verslavingszorg, psychosociale zorg en de zorg voor kinderen of de thuiszorg van familieleden. De contactpersonen voor deze gemeentelijke integratiediensten zijn vaak de arbeidsbureaus. De lokale betaler kan dan de kosten van de gemeente van de woonplaats van de behoeftige vergoeden.
(Afbeelding: wstockstudio / fotolia.com) De rechtszaak, die nu is vastgesteld, betrof een werkloosheidsuitkering II-ontvanger die begin 2011, samen met haar drie kinderen, het huiselijk geweld ontvluchtte in het bijzijn van haar partner in een vrouwenopvang buiten hun woonplaats. In totaal hebben de vrouw en kinderen 114 dagen in de faciliteit doorgebracht. Niet alleen kregen ze een dak boven hun hoofd, ze werden ook geestelijk verzorgd.
In overeenstemming met het concept van de Frauenhaus-Trägererverein, kreeg de vrouw een crisisinterventie aangeboden, praatte zij over het omgaan met de ervaringen met geweld en over de situatie van scheiding of ook hulp bij het vinden van accommodatie en het omgaan met autoriteiten. De vrijwillige aanbiedingen moeten helpen de integratie op de arbeidsmarkt te bevorderen.
Het arbeidsbureau had het vrouwenhuis betaald in een besloten rechtszaak, de kosten hiervan. De autoriteiten eisten terugbetaling van psychosociale zorg vanuit de woonplaats van de vrouw. Over het algemeen was het ongeveer 2.846 euro.
De lokale gemeenschap heeft de betaling geweigerd. Het zijn geen terugbetaalbare kosten. Het dagtarief voor de psychosociale zorg die het vrouwenopvangcentrum per behoeftige vrouw nodig heeft voor een bedrag van 24,75 euro is te hoog. Men zou dus de algemene personeelskosten van het vrouwenopvangcentrum medefinancieren. Het is ook niet mogelijk om de hoeveelheid zorgkosten te beïnvloeden. Omdat het vrouwenopvangcentrum zich buiten en niet op de verblijfplaats van de vrouw bevindt.
In zijn arrest van 24 november 2016 heeft de LSG verduidelijkt dat de kosten van psychosociale zorg moeten worden vergoed. Psychosociale zorg betekent niet alleen psychiatrische of psychotherapeutische interventies, maar ook laagdrempelige diensten die de getroffenen in hun mentale en sociale situatie stabiliseren en reïntegratie in werk bevorderen. Deze claim komt tegemoet aan het zorgconcept van het vrouwenopvangcentrum.
Ook blijkt niet dat de algemene toelage voor het vrouwenopvangcentrum op ontoelaatbare wijze door de dagvergoeding wordt gesubsidieerd.
Volgens het LSG-besluit moeten vrouwen bescherming kunnen zoeken bij hun partner, zelfs in schuilplaatsen voor vrouwen buiten hun woonplaats. Het feit dat een gemeente geen invloed heeft op de zorgpercentages daar, is volgens de LSG niet relevant. Enerzijds zou het zelf een toereikende regionale structuur voor vrouwen die op zoek zijn naar een toevluchtsoord kunnen opzetten, anderzijds moet ervan worden uitgegaan dat andere gemeenten niet onderhandelen over buitensporige dagtarieven voor lokale vrouwenopvang. Deze gemeenten zetten zich tenslotte ook in voor het principe van economische efficiëntie.
Vanwege het fundamentele belang hebben de rechters van Essen de herziening toegestaan aan het federale sociale gerechtshof in Kassel.
In een ander geval, de Sociaal-Hof in München oordeelde dat schuilplaatsen zelf de terugbetaling van huisvesting en ondersteuning nodig wanneer het apparaat werkt op slechts lage (arrest van 22 juni 2016 Ref. S 52 AS 538/13; JurAgentur- Bericht van 5 september 2016).
Deze rechter Braunschweig ook gepresenteerd op 9 april 2014 duidelijk dat arbeidsbureaus moeten betalen voor het dubbele van gemaakte verblijfkosten, één voor de vrouwenopvang en eenmaal voor de vorige appartement, waarvoor zelfs huurbetalingen te wijten zijn (Az. S 49 AS 185/12, JurAgentur-rapport van 12 september 2014). fle / mwo