Nanodeeltjes in voedsel Wat gebeurt er tijdens de spijsvertering?

Nanodeeltjes in voedsel: is dat slecht voor onze gezondheid

Voedsel kan nanodeeltjes bevatten die de producteigenschappen als additieven verbeteren. Zo kunnen bijvoorbeeld siliciumdioxidedeeltjes vastzitten in instant-soepen om te voorkomen dat de soep gaat klonteren. Kleine titaniumdioxidedeeltjes laten kauwgom en yoghurtdressing in helder wit schijnen.

Levensmiddelenadditieven worden voorafgaand aan de toelating op hun gezondheidsveiligheid getest. Fabrikanten moeten alle ingrediënten labelen in de vorm van "engineered nanomaterials" op het label "Nano". "Nano" betekent het miljardste deel van één meter (= 1 nanometer). Echter, volgens de federale vereniging van consumentenorganisaties e. V. (vzbv) tot nu toe praktisch geen conventionele ingrediënten die onder deze definitie vallen. Natuurlijke, willekeurige of procesgerelateerde nanomaterialen zijn niet onderworpen aan etikettering. Deze omvatten bijvoorbeeld deeltjes die worden gevormd bij het malen van bloem, het brouwen van bier of bij het homogeniseren van vruchtensappen.

Maar hoe beïnvloeden nanodeeltjes in voedsel onze maag- en darmflora? Wetenschappers van het Centrum voor Medische Biotechnologie aan de Universiteit van Duisburg-Essen hebben deze vraag behandeld. Om dit te doen, simuleerden ze de passage van kleine deeltjes door het lichaam in het laboratorium. Nanodeeltjes komen in zeer verschillende omstandigheden voor op hun weg door het spijsverteringskanaal - van speeksel tot de zure omgeving in de maag en de meer "neutrale" darm.

Blijkbaar kan een groot aantal nanodeeltjes binden aan schadelijke en nuttige bacteriën, inclusief probiotische bacteriën. Dit geldt voor kunstmatige en natuurlijke nanodeeltjes die wetenschappers hebben geïsoleerd van bier. De effecten waren positief en negatief, verklaren microbiologen in het tijdschrift Nature Publishing Journal - Science of Food. Het immuunsysteem kan dus pathogene bacteriën slechter herkennen als ze bedekt zijn met nanodeeltjes. Dit bevordert ontstekingsprocessen in de darm. Aan de andere kant, volgens de experts, verzachten Silicea nanodeeltjes de infectiviteit van het zaad Helicobacter pylori, dat significant betrokken is bij de ontwikkeling van maagkanker. Er is nog veel onderzoek nodig op het gebied van nanotechnologie. De huidige resultaten zouden moeten helpen om de biologische mechanismen in het spijsverteringskanaal beter te begrijpen en om het gebruik van nanodeeltjes in voedsel verder te ontwikkelen. Heike Kreutz, bzfe