Nieuwe eetlustremmers Zebravislarven helpen obesitas bestrijden

Zebravislarven laten ons nieuwe wegen zien uit overgewicht?

Obesitas wordt steeds meer een gezondheidsprobleem. Het veranderen van het dieet is voor veel getroffen mensen moeilijk. Keer op keer komen de drang en eetlust in de weg. Een mogelijke aanpak is het gebruik van eetlustremmers. Maar deze hebben slechts beperkte of te sterke bijwerkingen. Onderzoekers hebben nu echter een hele reeks nieuwe actieve ingrediënten voor de regeling van hun eetlust kunnen identificeren. Het gedrag van zebravislarven leidde het onderzoeksteam naar deze ontdekkingen.

Een internationaal onderzoeksteam van de Universiteit van Zürich en de Universiteit van Harvard heeft een aantal nieuwe eetlustremmers ontdekt die kunnen worden gebruikt om obesitas en obesitas en anorexia te behandelen. De focus van onderzoek is een nieuw ontwikkelde methode waarbij het gedrag van zebravislarven cruciaal is. De studieresultaten zijn onlangs gepubliceerd in het tijdschrift "Science Advances".

De larven van de zebravis hielpen onderzoekers nieuwe middelen te vinden om hun eetlust onder controle te houden. (Afbeelding: EinBlick / Fotolia.com)

Hoe zebravislarven nieuwe eetlustremmers ontdekken

Voor de eerste keer gebruikte het wetenschapsteam een ​​nieuwe onderzoeksmethodologie die het mogelijk maakt om een ​​enorme hoeveelheid medicijnen te testen om ongepaste stoffen van meet af aan uit te sorteren. Het werd afgezien van algemene biochemische methoden. In plaats daarvan werden zebravislarven gebruikt. De ongeveer vier millimeter grote dieren zijn aan de ene kant zeer goed biologisch onderzocht en aan de andere kant kunnen ze heel snel in grote hoeveelheden groeien. De onderzoekers konden de vislarven in korte tijd gebruiken om meer dan 10.000 actieve ingrediënten te testen die de eetlust kunnen beïnvloeden.

Het gedrag van de dieren geeft informatie

De zebravislarven werden gevoed met fluorescente paramecia. Op basis van de fluorescerende kleurstof konden de onderzoekers bepalen hoeveel de dieren hebben gegeten. Op deze manier kon het onderzoeksteam ook zien in welke mate het eetgedrag veranderde toen bepaalde actieve ingrediënten werden gebruikt. Bovendien werd het gedrag van de larven geanalyseerd op specifieke licht- en geluidseffecten. In reeds bekende eetlustremmers zoals nicotine, konden de onderzoekers bewijzen dat dit systeem werkt.

Ontdekking door uitsluiting

Uit de 10.000 geteste actieve bestanddelen kristalliseerden 500 stoffen, die de eetlust van de vislarven remden of stimuleerden. Echter, de helft van deze 500 stoffen veroorzaakte gedragsveranderingen bij de dieren. "Door de parallelle analyse van verschillende gedragingen, konden we in de eerste stap een groot aantal niet-specifieke stoffen sorteren", bericht de eerste auteur van de studie Josua Jordi in een persbericht van de Universiteit van Zürich. Deze nieuwe aanpak werkte meteen, benadrukt het team.

Veel eetlustremmers hebben ernstige bijwerkingen

Zoals de onderzoekers melden, hebben veel medicijnen die de eetlust beïnvloeden ongewenste effecten. Als een voorbeeld noemt het team de nu afgenomen eetlustremmer rimonabant. Dit kan leiden tot angststoornissen en depressie en tot zelfmoordgedachten. "De complexiteit van hersenstructuren doet de vraag rijzen of er actieve ingrediënten zijn die slechts een zeer specifiek gedrag teweegbrengen", zegt Jordi. De zebravislarven helpen om zo'n actief ingrediënt te vinden.

22 veelbelovende kandidaten

Van de 10.000 geteste verbindingen op de zebravislarven waren er 22 veelbelovende kandidaten. Deze werden vervolgens getest in een volgende stap op meer complexe organismen - in muizen. Hier waren dezelfde eetlustbeïnvloedende effecten die zijn waargenomen bij de vis. De muizen toonden echter ook aan dat sommige van de stoffen de activiteit van centrale boodschappers in de hersenen beïnvloedden. Dit ongewenste effect is al waargenomen bij eerdere eetlustmodulators.

Nieuwe ingrediënten voor eetlustmodulatie

Volgens de onderzoekers waren er echter ook enkele werkzame stoffen die dat niet deden. "De belangrijkste bevinding was echter dat de meeste stoffen niet interfereerden met een van deze bekende systemen", besluit professor Florian Engert van de universiteit van Harvard. Dit wijst op volledig nieuwe mechanismen voor de regulering van eetlust. Volgens de onderzoekers opent dit de deur naar een hele reeks klinische toepassingen en therapieën voor obesitas en anorexia - zonder schadelijke bijwerkingen. (Vb)