Adolescenten vinden zelden een goede dokter

Jongeren zoeken vaak al heel lang naar geschikte specialisten

19/12/2013

Jongeren die lijden aan een ernstige, chronische of terminale ziekte, hebben vaak niet eenvoudig: aan de ene kant zijn ze te oud voor de kinderarts, aan de andere kant, vaak ontbreekt bij volwassen ziekten voldoen aan de betrokken deskundigen. Dit maakt het moeilijk, vooral voor jonge volwassenen, om een ​​geschikte deskundige te vinden die de zorg van de kinderarts volgt.

Bijna 30% van de 12- tot 18-jarigen lijdt aan chronische ziekten
Ongeveer 27 procent van de 12 tot 18-jarige kinderen en adolescenten lijden, volgens de voorzitter van de professionele vereniging van kinderartsen, Dr. med. Wolfram Hartmann, momenteel lijdend aan een chronische ziekte zoals astma, diabetes, hartaandoeningen, reuma of metabole stoornissen. In de loop van de kindertijd is een dergelijke ziekte meestal geen probleem, omdat de doorgaans nauwe band met kleine kinderen van kinderartsen dienovereenkomstig wordt behandeld en goed wordt verzorgd. Met de volwassenheid verandert dit echter vaak, omdat er dan een verandering is van een op het kind gerichte naar een op volwassenen gerichte gezondheidszorg - wat in de geneeskunde als „overgang“ is aangewezen. Als gevolg hiervan is de kinderarts niet langer verantwoordelijk, veel jonge mensen hebben vanwege hun ziektebeelden nodig, maar bekwame specialisten moeten goed worden verzorgd. Wat overblijft is vaak de saaie zoektocht naar een geschikte volwassen arts - omdat veel van deze artsen niet bekend zijn met lichamelijke of medische problemen van adolescenten.

Interdisciplinaire teams belangrijk voor de behandeling van chronisch zieke adolescenten in de overgangsfase
Daarom is het moeilijk voor veel jonge volwassenen om een ​​volwassen arts die bekend is met de bepaalde ziekte te vinden en dus kon deskundige ondersteuning en zorg. In de kindertijd, volgens Dr. Wolfram Hartmann door vloeistof grenzen tussen individuele specialisten voor bepaalde ziekten in de kindertijd en adolescentie, evenals een interdisciplinaire, nauwe samenwerking was heel goed mogelijk in de ambulante en klinische omgeving - vandaar de deskundigen aan de hand in de latere zorg van deze structuur moet worden gehouden: „Om deze patiënten om medische zorg te blijven in de volwassenheid te bieden zonder grote problemen, moeten we interdisciplinaire teams van alle drie niveaus van de zorg, de chronisch zieken adolescenten dienen samen in de belangrijke overgangsfase tussen de 16 en 18 jaar en de therapeutische maatregelen te coördineren“, zo Dr. Wolfram Hartmann in een lezing over het onderwerp „Wanneer jonge patiënten opgroeien“.

„In de volwassen geneeskunde komen veel jonge mensen een hele nieuwe wereld binnen“
Veel volwassen gezondheidswerkers zijn echter nog steeds niet voldoende opgeleid om jonge volwassenen met zeldzame chronische ziekten of handicaps te behandelen. Ook is de financiële kant altijd een probleem, omdat de vaak kostbare behandelingen van jonge patiënten door veel volwassen beoefenaars nauwelijks kunnen worden volbracht. Bovendien, in de loop van de overgang, het proces van „Abnabelung“ van kinderen en adolescenten, wat leidt tot verhoogde conflicten en therapieën of medicijnen worden vaak eenvoudigweg afgebroken: „In de volwassen geneeskunde komen veel jonge mensen een hele nieuwe wereld binnen. In kindergeneeskunde en werden ze gebruikt, samen met hun ouders op het advies, gedicteerd door de kinderarts te aanvaarden, en makkelijk om de behandeling eisen van de arts te vertrouwen [...]. In de overgangsfase begint deze nieuwe levensfase waarin de jongere moet worden geleid om zelf te beslissen wat er gebeurt“, zei het hoofd van de afdeling Pediatrische endocrinologie en diabetologie aan de universiteit van Duisburg-Essen, Prof. Dr. med. med. Berthold P. Hauffa.

Vertrouwen moet langzaam opgebouwd worden
Juist om deze reden moet de overgang, naar de mening van Prof. Dr. med. Dr. med. Dagmar Führer, de directeur van de afdeling Endocrinologie en metabole ziekten van het Universitair Ziekenhuis Essen, om zo voorzichtig en bekwaam mogelijk te zijn: „Van de Amerikaanse volwassenen artsen een nauwe relatie van vertrouwen moet worden opgebouwd [...] die begint met een zeer formele zaken, over de verandering in de toespraak van u voor u. En dan - uiteraard aangepast aan de volwassenheid - moet er een nieuw behandelconcept worden gecreëerd. Dit is aan alle kanten wennen.“ (NR)