Artsen protesteren in het geschil over het inkomen

Artsen krijgen beduidend minder loon voor een huisbezoek dan de loodgieter?

12/09/2012

In het vergoedingsgeschil met de wettelijke ziekteverzekering willen de verantwoordelijke artsen en hun verenigingen de druk verhogen. Er wordt verwacht dat de protesten de komende dagen van start zullen gaan. De achtergrond hiervan is het razende geschil tussen artsen en ziekteverzekeringen over de vergoeding van ongeveer 150.000 artsen en psychotherapeuten. De federale federatie Kassenärztliche had een bemiddelingsbeslissing, volgens welke de vergoedingen met iets minder dan één procent zouden zijn gestegen, afgewezen en beklaagd bij het Landessozialgericht Berlin-Brandenburg. De artsen eisen meer.

“De voorgestelde toename van minder dan één procent beschrijft een minachting voor medisch werk en weerspiegelt op geen enkele manier de hoge werkbelasting en de tijd die wordt doorgebracht in de dagelijkse praktijk“, denkt Dr. Annette Grittern, die als internist haar patiënten op het platteland van Dremmen bij Heinsberg (NRW) eerstelijnszorg biedt. Veel van hun patiënten zijn oud en chronisch ziek, lijden aan seniele dementie, worden thuis of thuis verzorgd. Het is dus niet genoeg dat de arts haar patiënten 54 uur per week regelmatig verzorgt. In het weekend oefent zij administratie en training. In het kwartaal komt ze tot 150 huisbezoeken, ook 's nachts. „Bijna niemand kan zich de complexiteit voorstellen van het coördineren van goede medische zorg voor een ernstig zieke oudere persoon“, ergert Dr. Annette Grittern. Dit begint met de langdurige samenwerking met specialisten, klinieken, huizen of verzorgers. Maar ook familieleden of zorgdiensten moeten worden begeleid en geïnformeerd. De hulpmiddelen moeten worden gecontroleerd. „Als ik bij thuisbezoek zie dat de rollator verkeerd is afgesteld, moet ik mezelf stoppen“, zegt de dokter. En zoals in de toekomst, de verhoogde tarifaire kosten voor lonen, huren, energie of nieuwe apparatuur die gedekt worden, weten ze en veel artsen niet.

Of artsen een slechte boodschap overbrengen aan een kankerpatiënt, hulp tonen die een enorme administratieve inspanning van de praktijk vereist, een ernstig zieke patiënt en zijn gezin geruststelt tijdens een huisbezoek - er is slechts een kleine som geld - ongeacht hoe lang en vaak het gesprek is.

In de huidige tariefonderhandelingen, heeft professor dr. med. Rainer Riedel, hoofd van het masterprogramma in de medische economie aan de Rheinische Fachhochschule (RFH) in Keulen, acht het gepast om de kostenstijgingen in personeels- en materiaalkosten op zijn minst te compenseren. "En er is op zijn minst een tariefverhoging van 1,5 procent nodig." Voor Riedel is het duidelijk dat met 200 onbezette huisartsenpraktijken in Duitsland, de "huisarts-specialist" aantrekkelijker moet worden gemaakt, zodat het aanbod gegarandeerd blijft.

"Natuurlijk hangt de verdienste van een geregistreerde arts onder meer af van de vraag of en hoeveel privépatiënten hij heeft", benadrukt Rainer Riedel.. „Hoewel huisartsen een ondernemersrisico lopen en gemiddeld 55 uur per week werken, verdienen velen minder dan een senior arts in het ziekenhuis“, Riedel legt uit.

Maar welke compensatie is geschikt voor uitgebreide medische patiëntenzorg? Van een huisarts wordt gewoonlijk verwacht dat hij zijn patiënt thuis, op elk moment, 's nachts en in het weekend behandelt. "Met ongeveer 21 euro per huisbezoek krijgt een huisarts echter minder dan de loodgieter die binnenkomt om de druipende kraan te repareren“, zegt Riedel. Dat zou niet echt moeten zijn.

„De elf procent geëist door de KBV is zeker een maximale eis van de artsen, die vooral politiek moet worden uitgelegd“, zegt het hoofd van het RFH-masterprogramma in de medische economie. „De verhoging van de vergoeding moet ook ten minste de stijging van de kosten van de praktijk dekken.“ Dat was niet het geval met het eerder voorgestelde compromis van 0,9 procent.

Riedel vreest dat het aanbod van onze patiënten verslechtert door de gewenste maatregel. Als er een goed aanbod van huisartsen en specialisten zou moeten zijn, zou de praktijk niet nog onaantrekkelijker gemaakt moeten worden. (Pm)

Afbeelding: Matthias Preisinger