Verslaafd aan het werk - zo begint workaholic
De meeste mensen kijken meestal uit naar het einde van het werk of het weekend. Voor sommige mensen is dit echter anders: ze kunnen niet stoppen met werken. Bij Workaholics draait bijna alles om de klus. Maar in veel gevallen zijn workaholics niet erg productief, ondanks vele overuren. En ze doen niets goed voor hun gezondheid.
Workaholisme is wijdverbreid
Sommige mensen werken veel, sommige meer en sommige kunnen het niet stoppen. Workaholisme is niet zo zeldzaam: de AOK wees er enkele jaren geleden bijvoorbeeld op dat minstens één op de negen werknemers in Duitsland verslaafd was aan het werk. Echter, de verslaving - vergelijkbaar met de burn-out - is niet universeel gedefinieerd, zoals de psycholoog Stefan Poppelreuter uitlegde in een bericht van het persbureau dpa. De arbeidspsycholoog heeft verschillende boeken gepubliceerd over workaholism, die ook bespreken wat er gebeurt als de baan de ziel opeet. Tussen 200.000 en 300.000 mensen zijn getroffen, volgens schattingen in dit land. Dag en nacht werken ... Afbeelding: Innovated Captures - fotolia
Malaise in nietsdoen
Niet iedereen die buitensporig werkt en veel uren op kantoor heeft, is echter al verslaafd. "Integendeel, het gaat over het feit dat je het werk niet kunt loslaten en je denkt dat de wereld instort zonder je eigen prestaties," verklaarde Poppelreuter. Een psychologisch onderzoek heeft aangetoond dat getroffenen zich ongemakkelijk voelen als ze niet werken. "Werknemers hebben het gevoel permanent productief te zijn en nodig te hebben," zei professor Ute Rademacher, docent aan de International School of Management (ISM) in Hamburg..
Workaholics zijn vaak erg inefficiënt
Het is niet altijd gemakkelijk om te herkennen waar de limiet is. "Iedereen die de telefoon en de computer kan uitschakelen en een dag met de familie kan genieten zonder na te denken over het werk hoeft zich geen zorgen te maken", zegt Poppelreuter. Maar als dat niet meer werkt, zal het moeilijk zijn. Vaak zijn workaholics de eersten die er zijn in de ochtend en als laatste gaan. Ze zijn echter niet altijd productief. In veel gevallen zijn workaholics erg inefficiënt. "Je kunt niet delegeren, prioriteiten stellen en bent niet goed in het werken met anderen", zei de psycholoog.
Geen verschil tussen vrouwen en mannen
Er is geen verschil tussen mannen en vrouwen in termen van het aantal werkverslaafden. Maar in de helpende en creatieve beroepen en bij de zelfstandigen zijn meer mensen vertegenwoordigd met een neiging tot verslavend gedrag, zei Poppelreuter. Vaak is werk een ontsnapping aan andere conflicten in het leven. Workaholics worden vaak gedreven. "Velen missen de innerlijke vervulling", zei Werner Gross, mede-oprichter van het Psychologisch Forum Offenbach, volgens dpa. Op dit punt kunnen vrienden en familieleden de verslaving vaak herkennen. "De workaholics zijn fysiek aanwezig, maar mentaal afwezig, volgen geen gesprekken en schrijven constant e-mail", zegt Poppelreuter.
Verslaving met fysieke effecten
Workaholisme maakt je ziek. Veel voorkomende consequenties zijn lichamelijke klachten zoals hoofdpijn, maagproblemen zoals maagzweren of slaapstoornissen. Op niet-werkende uren reageren de verslaafden met, onder andere, zweten, hartkloppingen, depressie of prikkelbaarheid. Volgens gezondheidsdeskundigen ervaren veel patiënten ook psychosomatische aandoeningen zoals functionele hartproblemen en psychosociale problemen zoals familieconflicten of verlies van vriendschappen. Lichaam en geest geven dus een soort stopsignaal.
Communiceer met andere workaholics
Niet alle workaholics hoeven echter altijd een langdurige behandeling te ondergaan. "De eerste stap is om het zelf te proberen, om te praten met vertrouwenspersonen." Daarnaast zijn er verschillende zelfhulpgroepen voor geestelijke gezondheid. Hulp wordt geboden door het initiatief "Anonieme werkverslaafden" (AAS). Hier kunnen de getroffenen ook een zelfhulpgroep in hun omgeving zoeken, waar ze kunnen communiceren met andere werkverslaafden. Maar als dat niet genoeg is, is er veel vraag naar professionals. Dan kan psychotherapie of zelfs intramurale revalidatie helpen. Veel therapeuten zijn gespecialiseerd in verslaving. Er kan echter zelden een permanente genezing zijn, zoals Poppelreuter uitlegde. "Het doel van de behandeling kan niet onthouding zijn, werk is te belangrijk en noodzakelijk", zegt de expert. (Ad)