Verslaafd aan suiker, vet en zout

Hoe de voedingsindustrie consumenten verslaafd maakt aan zout, suiker en vet

2014/04/23

Suiker, vet en zout zijn ongezond - iedereen weet dat. Niettemin consumeren veel mensen grote hoeveelheden snacks, zoals snoep en chips, omdat de stoffen ze gelukkig maken. Tegelijkertijd bieden ze veel ongewenste kilo's op de heupen en kunnen ze je zelfs afhankelijk maken. Veel voedselproducenten gebruiken dit en brengen specifieke producten mee „verslavend“ naar de markt. Consumenten worden vaak misleid met misleidende reclameslogans en waarderen beschrijvingen en afbeeldingen op de verpakking, zodat het niet meteen duidelijk is dat het ongezonde mesten zijn, wat zelfs de opkomst van een ernstige ziekte met frequente consumptie kan bevorderen..

De voedingsmiddelenindustrie is afhankelijk van verslavende mogelijkheden van vet, suiker en zout
Als je vet, zout of suiker eet, stimuleert het het eigen beloningssysteem van het lichaam. Omdat het eten van calorierijk voedsel de dopamine-niveaus veel meer verhoogt dan die van caloriearm voedsel. Als gevolg hiervan ontstaan ​​gevoelens van geluk. Omdat mensen deze positieve gevoelens zo vaak mogelijk willen ervaren, eet hij steeds meer calorie-rijk voedsel met de „Glücksboten“.

Dit gedrag werd al gedemonstreerd door onze voorouders uit het stenen tijdperk, zij het om een ​​andere reden: ze hadden voedsel met veel calorieën nodig om te overleven. Bovendien leerden ze dat zoete vruchten niet giftig waren en veel energie opleverden. „Mensen hebben zich niet ontwikkeld in een omgeving met veel zoet voedsel“, verklaart de Amerikaanse journalist Michael Moss in zijn boek „Het zout-suikervet plot“. Mensen raakten al vroeg gewend aan zoete en vette calorie-bommen.

Suiker en vet kunnen als medicijnen werken
Een reeks experimenten met ratten bevestigde het hoge verslavingspotentieel van suiker en vet. In het brein van de knaagdieren, die gedurende een langere periode werden gevoed met voedingsmiddelen met een hoog vetgehalte en veel suiker, waren de veranderingen vergelijkbaar met die van drugsverslaafde ratten. Hoe meer ze het energierijk dieet aten, hoe meer ze nodig hadden om de kunstmatige gevoelens van geluk te ervaren totdat ze de controle over hun eetgewoonten volledig verloren. Op dit moment waren de ratten afhankelijk van suiker en vet.

De voedingsmiddelenindustrie negeert dit effect van calorierijk voedsel meestal of gebruikt termen als „voorliefde“ of „vraag“. Maar net als de ratten sterven er veel mensen. Op een gegeven moment verliezen ze de controle over hun eetgewoonten en nemen ze drastisch toe. Moss illustreert deze relatie met het toenemende aantal zwaarlijvige kinderen in de VS. Van 2006 tot 2008 is hun aandeel gestegen van 15 tot 20 procent, volgens de voedingsdeskundige. Onder volwassenen is ongeveer 35 procent getroffen door obesitas.

In Duitsland lijdt meer dan 23 procent van de Duitsers aan ernstige obesitas, volgens een onderzoek van het Robert Koch Institute (RKI) over de gezondheid van volwassenen (DEGS). Volgens deze hebben meer dan negen miljoen mannen en tien miljoen vrouwen in dit land ernstig overgewicht.

Vet bevat twee keer zoveel calorieën als suiker
Naast suiker is vooral vet een verraderlijke verslavende substantie. Het kan andere smaken verbergen of accentueren, knapperige chips maken en onverslaanbare voordelen bieden voor de voedingsindustrie: vet is goedkoop en verlengt de houdbaarheid van voedsel. „Bovendien explodeert zijn smaak niet op de tong zoals suiker. Zijn verslavende potentieel is subtieler“, meldt Moss. Vet is zo populair in het menselijk brein, vooral vanwege de vele calorieën. In vergelijking met suiker is vet twee keer zo energiek. „Het lichaam stelt zelfs het vet zo op prijs dat het extra langzaam het mechanisme uitschakelt dat verondersteld wordt te voorkomen dat we te veel eten“, schrijft Moss. Nog meer dodelijk is de combinatie van vet met kleine hoeveelheden suiker. „Wanneer de hersenen worden geconfronteerd met deze combinatie, verliest het het vet volledig uit het oog.“

Overtollig zout brengt de gezondheid in gevaar
Zout geeft veel voedsel een heerlijke smaak. In overmaat kan het echter iemands gezondheid in gevaar brengen door het natrium in zoutoplossing uit de vloeistof van het lichaam te verwijderen en het in de bloedbaan over te brengen. Op deze manier neemt de hoeveelheid bloed toe, zodat het hart meer moet pompen. Als gevolg hiervan kan een hoge bloeddruk ontstaan. Vooral afgewerkte producten zoals diepvriespizza, pastagerechten en kant-en-klare sauzen bevatten veel zout.

Voorstanders van consumenten zijn bijzonder kritisch over het feit dat ze vaak te veel zout, vet en suiker bevatten in speciale kinderproducten zoals berenworst of koeienpudding. Als kinderen dergelijke producten consumeren, is het niet alleen ongezond, ze leren al vroeg hoe zoet of zout iets moet smaken. Andere, minder zoete of zoute producten die gezonder zijn, worden niet als smakelijk ervaren. „Kinderproducten zijn niet alleen bronnen van calorieën, ze hebben ook invloed op uw gezondheid“, benadrukt Moss in zijn boek.

Onderzoek met baby's heeft aangetoond dat kinderen vanaf een leeftijd van ongeveer zes maanden kunnen leren de zoute smaak als aangenaam te ervaren. Daarvoor houden baby's niet van zout. „Wanneer dat gebeurt, heeft zout een diepgaand effect op hun eetgewoonten“, dus de voedingsdeskundige.

Marketing van calorierijk voedsel is vaak misleidend
De meeste ongezonde voedingsmiddelen worden niet als zodanig geïdentificeerd. En erger nog: met kleurrijke kleuren en creatieve reclameslogans worden chips en chocolade toegevoegd „Wellness producten“ gemaakt, die comfortabel op de bank worden gegeten in een ontspannen sfeer met de een of de geliefde. In reclame zien de consumenten van calorie-bommen er niet dik en niet ziek uit, dus de potentiële klant wordt voor de gek gehouden dat een stukje chocolade of een paar chips goed zijn voor de ziel en niet slecht voor de figuur.

Moss wijst nog een andere belangrijke factor in zijn boek: „Een vaak onderschat aspect van voedselmarketing is de schijnbaar statische, vertrouwde afdeling in de supermarkt.“ Dus de meest verleidelijke producten, met de hoogste niveaus van zout, suiker en vet, worden op ooghoogte geplaatst. Bovendien worden chocolade en andere snoepjes vaak buiten de koffers gevonden, waar ze vooral door kinderen worden opgemerkt. (Ag)