Delen:
Huidplukstoornis Krassen, tintelingen of knijpen op de huid
Iedereen handelt dagelijks met zijn huid, vooral bij het wassen of verzorgen. Het feit dat af en toe puistjes worden geperst of kleine haren worden geplukt, is meestal onschadelijk en op een bepaalde manier vrij "normaal". Maar sommige mensen zijn heel extreem en gebruiken gereedschap zoals naalden en messen, wat ernstige verwondingen kan veroorzaken. Wat zit er achter de zogenaamde "Skin Picking"? Deskundigen en een getroffen jonge vrouw rapporteren in gesprek met het persbureau "dpa" van de eerder onder-onderzochte ziekte.
De getroffenen zijn erg wreed over hun huid
Ponsen, plukken en krassen op bepaalde delen van de huid om puistjes, roos, korstjes of kleine haartjes te verwijderen is een veel voorkomend verschijnsel. Als dit gebeurt in een "normale" context, is er niets mis mee en dient het zelfs veel mensen als een ontspanningsritueel. Maar wat gebeurt er wanneer deze acties pathologisch worden en zelfs interfereren met het dagelijks leven? In dit geval is er sprake van medisch praten over "dermatillomanie" of "skin picking disorder". Iedereen die eronder lijdt, is erg wreed, trekt knijpen en duwt met alle macht, snijdt kleine stukjes uit de huid of dringt erin met scherpe voorwerpen. Als gevolg hiervan komt het meestal tot bloeden, er zijn roodheid, etterende vlekken, open wonden en littekens.
Zelfbeschadigend gedrag bij stoornissen. Afbeelding: Jürgen Fälchle - fotolia Ziekte is een van de stoornissen in de impulsbeheersing
"Ik voel me als onzuiverheden, scan mijn lichaam en kijk waar ik iets kan krabben of duwen", zei de student Lisa Müller (naam veranderd) uit Noord-Rijnland-Westfalen naar de "dpa". Werk nadien aan het lichaam totdat de mishandelde huid begint te bloeden. "Het ziet er daarna erger uit dan eerst. En je stopt niet met zoeken naar werk. "Lisa M. lijdt al sinds de puberteit aan skin picking en is in de loop van de jaren steeds slechter geworden, meldt de jonge vrouw.
Dienovereenkomstig begeleidt de uitdrukking "stop pikken" haar bijna de helft van haar leven. Maar stoppen is niet mogelijk. Omdat de ziekte tot de zogenaamde "impulsafwijkingen" behoort. Voor de getroffenen betekent dit een sterke innerlijke drang die ze nauwelijks kunnen weerstaan. Een herkenning van de ziekte, reden of kennis van de gevolgschade heeft meestal geen effect - in plaats daarvan gedomineerd door de impuls om de huid te bewerken. Aangezien de procedure automatisch wordt uitgevoerd en als in een trance lijkt, lijken de patiënten gedurende deze tijd geen pijn te voelen.
Een gevoel van schaamte over de wonden leidt tot sociale terugtrekking
"Als het oppakken van de huid enkele weken of maanden aanhoudt en huidschade zichtbaar is, is dit een alarmsignaal", zegt Iris Hauth, voorzitter van de Duitse Vereniging voor Psychiatrie en Psychotherapie, Psychosomatiek en Neurologie. Bovendien heeft de ziekte vaak verstrekkende gevolgen, omdat veel patiënten zich zouden schamen voor de zichtbare beschadiging van de huid en contact met anderen zouden vermijden. "Naast de huidschade die ook leidt tot sociale schade," vervolgt Hauth.
Zwemmen met vrienden ondenkbaar
Schaam je daarom meestal van het kruimelen en plukken. Zelfs Lisa M. knibbele niet voor haar broer en haar vader, kent alleen haar moeder en oma, een vriend en haar vriend. Het spel van verstoppertje vereisen echter enkele regels door het dragen van "minstens driekwart mouwen en lange broek" en de getroffen gebieden bedekken met getinte crème of make-up.
Activiteiten zoals zwemmen met vrienden of 's avonds barbecues zijn ondenkbaar. Net zoals de oorspronkelijk geplande verhuizing naar een studentenflat, omdat 's morgens onfatsoenlijk zitten aan de ontbijttafel, dat is onmogelijk. Of weet dat ik niet kan knabbelen. Dat zou me benadrukken, "legt de betrokkene uit. In plaats daarvan woont ze in een apart appartement. Maar zelfs dit heeft de ziekte niet veranderd. Toen "Knibbeln" stress kon verminderen, was de drang 's avonds de sterkste: "Omdat ik weet dat ik niet weg hoef te gaan."
Dienovereenkomstig heeft de behandeling van de huid aanvankelijk een aangenaam en ontspannend effect en functioneert, volgens Hauth, vaak als een klep tijdens "stress, spanning, overwerk, heftige emoties, woede of verdriet". Maar zelfs verveling zou de reden kunnen zijn. Daarom zouden de getroffen mensen het probleem intensief met zichzelf moeten behandelen en vragen moeten stellen als "Waarom doe ik gewoon knibbele in deze situatie?" In de volgende stap zou dan kunnen worden geprobeerd "het gebruikelijke gedrag te vervangen door minder schadelijke strategieën". de expert gaat verder.
Ziekte bij het publiek nog steeds relatief onbekend
Maar veel patiënten zijn zich niet bewust van hun overmatige "huidverzorging". Bovendien is er bij het publiek weinig bekend dat skinpicking eigenlijk een psychische aandoening is en geen overdreven 'rage'. Dit is ook bekend bij Ingrid Bäumer, die op haar zesde op haar huid begon te werken en zich pas eind jaren 30 bewust werd van de naam van de aandoening via een internetzoekopdracht. "Met bijna 40 had ik zoveel wonden dat ik dacht: nu moet ik zien dat ik dit aan kan," vertelde de 44-jarige aan de "dpa".
Bäumer kwam bij een zelfhulpgroep, kreeg haar gedrag daardoor goed onder controle en richtte uiteindelijk zelfs een getroffen fusie op. Door aan zichzelf te werken, was ze in staat om te herkennen dat het voor haar vooral moeilijk was om voor de pc te zitten. Want terwijl ze de muis met één hand gebruikt, krabde en kneep ze in het gezicht van de ander, vooral in het gezicht. Vandaag zou ze als alternatief een klein balletje nemen om in de vrije hand te knokken, meldt Ingrid Bäumer.
Verandering van gedrag kost veel tijd
Maar gedragsverandering kost tijd, legt Iris Hauth uit. "Een of twee maanden zou al tijd nodig hebben". Als dit lukt, moet professionele hulp worden gezocht, met de hulp van een huisarts of een specialist in psychiatrie en psychotherapie, die cognitieve gedragstherapie aanbiedt. Omdat skin picking in de eerste plaats een psychisch probleem is, wat kan leiden tot depressie.
Naast de mentale behandeling is ook de professionele verzorging van de getroffen gebieden belangrijk om langdurige schade zoals littekens of ernstige ontstekingen te voorkomen. "De desinfectie van de getroffen gebieden is belangrijk", zegt Steffen Gass, vice-voorzitter van de Beroepsvereniging van Duitse dermatologen bij de "dpa". Hoewel een helende zalf de wonden zou kunnen helpen, zou cortisone of op siliconen gebaseerde crèmes worden overwogen voor de resulterende littekens, legt de expert uit. De crème kan mogelijk de brutale omgang met de huid verlichten. Omdat "je ook met je handen werkt, maar jezelf geen pijn doet, maar voor jezelf zorgt", legt Gass uit.
Ziekte tot nu toe weinig onderzoek
Vanuit het oogpunt van expert Hauth is Skin Picking een ondergewaardeerd onderwerp, dat tot nu toe weinig is onderzocht. Daarom zijn statistieken en empirische gegevens momenteel schaars, maar er wordt geschat dat ongeveer twee tot vijf procent van de volwassenen in Duitsland en de VS zijn getroffen.
In de toekomst zou Lisa M. graag actief opkomen tegen haar ziekte, omdat de examenfase van de universiteit zulke zware cijfers heeft achtergelaten "als nooit tevoren". "Dus het kan niet doorgaan." Daarom wilde ze naast hun ondersteunende groep nu een overeenkomstige psychotherapie beginnen en behandeld worden indien mogelijk in patiënten. (NR)