Studie In deze drie levensfasen lijden mensen steeds meer onder eenzaamheid

Wanneer lijden mensen vooral van eenzaamheid??

Eenzaamheid kan een zeer zware last zijn voor de getroffenen en kan tot allerlei negatieve effecten leiden. Onderzoekers onderzoeken nu of er fasen in het leven zijn waarin mensen bijzonder eenzaam zijn. Iedereen voelt zich af en toe eenzaam, maar er zijn eigenlijk drie fasen in het leven waarin de eenzaamheid bij sommige mensen een hoogtepunt bereikt.

Onderzoekers van de San Diego School of Medicine van de University of California vonden in hun huidige onderzoek dat sommige mensen zich tijdens bepaalde levensfasen bijzonder eenzaam voelen. De artsen publiceerden de resultaten van hun studie in het Engelstalige tijdschrift "International Psychogeriatrics".

Eenzaamheid kan een negatieve invloed hebben op de levens van de getroffenen. Welke factoren zorgen ervoor dat mensen zich eenzaam voelen? (Afbeelding: Rawpixel.com - fotolia)

Welke onderwerpen hebben deelgenomen aan de studie?

In hun onderzoek onderzochten de experts 340 inwoners uit San Diego, die op het moment van de studie tussen 27 en 101 jaar oud waren. Deze proefpersonen hadden eerder deelgenomen aan studies over veroudering en geestesziekten. Mensen met ernstige lichamelijke of geestelijke gezondheidsproblemen (zoals dementie) en mensen die in verpleeghuizen woonden of levensbedreigende levensbehoeften nodig hadden, werden uitgesloten van de studie.

Hoe werd eenzaamheid gemeten??

De wetenschappers evalueerden de eenzaamheid van de deelnemers met behulp van een verscheidenheid aan systemen, waaronder de 20-punts Eenzaamheidsschaal van de University of Los Angeles en een zelfevaluatie van sociaal isolement van de VS. Afdeling Gezondheid en Human Services. Na het evalueren van de resultaten, ontdekten de wetenschappers dat in drie levensfasen een bijzonder ernstige eenzaamheid plaatsvond: late jaren 20, midden 50 en eind jaren 80.

Welke factoren eenzaamheid begunstigen?

Deze resultaten zijn zo opmerkelijk omdat deelnemers geen verhoogd risico hadden op matige tot ernstige eenzaamheid. Ze hadden ook geen ernstige lichamelijke aandoeningen. De proefpersonen hadden ook geen last van ernstige psychische aandoeningen zoals depressie of schizofrenie, waar eenzaamheid problematisch kon zijn, legt studie-auteur Dilip Jeste van de Universiteit van Californië, San Diego. Hoewel er duidelijke demografische beperkingen waren in de groep, waren deze deelnemers over het algemeen gewone mensen, voegt de expert toe. De artsen vonden ook dat eenzaamheid wordt geassocieerd met een slechte geestelijke gezondheid, middelenmisbruik, cognitieve stoornissen en een slechte lichamelijke gezondheid, zoals hypertensie en slaapstoornissen..

Eenzaamheid gaat niet altijd over sociaal isolement

Volgens het onderzoeksteam is dit de eerste bekende beoordeling van dit type en verder onderzoek is nodig. Er zijn momenteel meer kennishiaten dan antwoorden, zegt studie auteur Jeste. De resultaten suggereren echter dat er een verandering in denken over eenzaamheid nodig is. Het gaat niet altijd om sociaal isolement. De ene persoon kan alleen zijn en zich niet eenzaam voelen, terwijl een andere persoon bij veel mensen kan zijn en zich nog steeds eenzaam voelt. Oplossingen en interventies moeten worden gevonden om mensen beter te verbinden en hen beter te informeren over eenzaamheid. Een beter geïnformeerde samenleving is een gelukkiger, beter verbonden en minder eenzame samenleving, leg de wetenschappers uit. (As)