Onderzoek psychologische gevolgen voor slachtoffers van verkeersongevallen

Psychologische gevolgen: slachtoffers van verkeersongevallen vaak alleen

2014/08/27

Na verkeersongevallen worden de fysieke wonden van de slachtoffers snel medisch behandeld. Maar veel slachtoffers van verkeersongevallen lijden ook aan psychische aandoeningen. Niet een paar van hen staan ​​op zichzelf en vinden het moeilijk om steun te vinden. Dit kan de symptomen verergeren of zelfs veroorzaken.

Psychologische gevolgen bij elk vierde slachtoffer van een verkeersongeval
De lichamelijke letsels van slachtoffers van verkeersongevallen, zoals snijwonden, kneuzingen of breuken, worden meestal snel door artsen geleverd. De psychologische gevolgen van dergelijke gebeurtenissen blijven echter vaak onopgemerkt. Innerlijke rusteloosheid, nachtmerries, voortdurend opnieuw beleefde herinneringen: getroffenen blijven vaak op zichzelf. Zoals een onderzoek van het Federal Highway Research Institute (BASt) onthulde, lijdt elk vierde slachtoffer van verkeersongevallen aan psychische gevolgen zoals angst, depressie of een posttraumatische stressstoornis.

Klachten kunnen maanden later voorkomen
De onderzoekers interviewden ongeveer 200 ernstig gewonde vrouwen en mannen, waaronder aan het begin van hun ziekenhuisverblijf en zes tot twaalf maanden na het ongeval. Dus de symptomen ontwikkelen zich vaak kort na de ervaring, maar kunnen pas maanden later optreden. Wolfgang Maier, voorzitter van de Duitse Vereniging voor Psychiatrie en Psychotherapie, Psychosomatiek en Neurologie (DGPPN) zei, volgens een bericht van het persbureau dpa, dat het onderzoek „meer een willekeurig karakter“ hebben, maar „een realistisch beeld“ tonen. Volgens de expert zijn psychologische gevolgen van ongevallen niet ongebruikelijk en voor patiënten een pijnlijk probleem dat vaak verwaarloosd wordt in diagnostiek en patiëntenzorg.

Tekortkomingen in de gezondheidszorg en verzekeringen
Maier is ook van mening dat ziekenhuispersoneel vaak onvoldoende gevoelig is voor factoren die mentale gevolgen hebben. „Mentale langetermijnaandoeningen kunnen niet worden bepaald na twee of drie weken behandeling na een ongeval“, legde de expert uit. „Maar medici zouden bijvoorbeeld het risico moeten herkennen als een patiënt geen familieband heeft en alleen is met zijn zorgen of als hij eerder geestesziek was.“ Naar zijn mening dragen tekortkomingen in de gezondheidszorg en in de verzekeringssector ook bij tot de slechte verzorging van slachtoffers van ongevallen. De algemene verkorting van ziekenhuisopnames maakt het bijvoorbeeld moeilijk om psychologische gevolgen van aandoeningen te herkennen en specifiek te behandelen. Een ander probleem is de moeilijkheid voor slachtoffers van ongevallen om een ​​plaats voor therapie te krijgen, zoals de vergoeding en vergoeding door de autoverzekering van de aanvaller van het ongeval.

Gevoel van hulpeloosheid
„Slachtoffers van ongevallen voelen dat ze overgeleverd zijn aan deze situatie en oneerlijk behandeld: ze lijden zowel fysiek als mentaal, maar ze krijgen geen steun“, zei Maier, die in deze context spreekt over een vicieuze cirkel. Vooral het gevoel van hulpeloosheid bevordert psychische problemen of kan zelfs de oorzaak zijn. Ook Stefanie Jeske, oprichter en voorzitter van de vereniging Subvenio in Düsseldorf, die zich inzet voor de slachtofferhulp, rapporteert van hun ervaringen met getroffen mensen: „Een geldpatiënt krijgt na een ongeval nauwelijks een kans om snel een therapieplaats te krijgen - zes maanden wachttijd of meer zijn niet ongewoon bij psychologen.“ Volgens de expert is er vaak een langdurige heen- en terugreis met de verzekering totdat de kosten van psychotherapie zijn overgenomen. „Om dit te doen, moet de patiënt medisch bewijs van de noodzaak leveren. Helaas heb ik nog geen ziekenhuisrapport ontvangen, dat ook rekening houdt met de psychologische kant“, dus Jeske.

Geestelijke ziekte voor velen een taboe-onderwerp
„Helaas is geestesziekte nog steeds een taboe-onderwerp voor velen - inclusief familieleden of vrienden die er in nauwe mensen tekenen van zien“, Jeske gaat verder. Het succes van een therapie hangt grotendeels af van hoe snel een ziekte wordt herkend en de behandeling wordt gestart. „Veel patiënten ontwikkelen zich door het ervaren van vermijdingsgedrag, bijvoorbeeld uit angst om te rijden na een ongeval. Dit gedrag kan na verloop van tijd afnemen en is dan des te moeilijker te behandelen.“ Volgens Jeske betekent dit voor autoverzekeraars: „Ze zouden zich veel meer moeten aanpassen aan de vroege detectie en vroege behandeling van psychologische gevolgen van ongevallen - zoals de wettelijke ongevallenverzekering in het professionele veld.“

Geef snelle en eenvoudige hulp
Volgens DGPPN-president Maier zouden verzekeraars ook financieel beter af zijn en betere en eenvoudigere hulp bieden bij de te voorziene of acute psychische gevolgen van een ongeval. Dit komt omdat een onbegrijpende of zelfs afwijzende houding van de verzekeringsmaatschappij het gevoel versterkt te worden buitengesloten - de belangrijkste risicofactor voor psychologische gevolgen op de lange termijn na een crash die niet door de schuld is veroorzaakt. „Aan de andere kant heeft het succes van de therapie de voorkeur als een patiënt het gevoel heeft dat hij de hulp krijgt zonder jaren te moeten vechten en vaak zelfs in de rechtbank..“

Ooggetuigen worstelen ook met psychische problemen
Niet alleen slachtoffers van verkeersongevallen, maar ook getuige van dergelijke gebeurtenissen hebben vaak te kampen met ernstige psychische problemen. Toen moest het instituut Psychological nazorg accident (IPU) wees in Keulen jaar geleden. Zo ooggetuigen lijden vaak trauma en soms aanzienlijke psychische nood symptomen die gepaard kan gaan met een fysiologische stoornissen, zoals kortademigheid, cardiovasculaire aandoeningen, eetstoornissen, impotentie, of maagproblemen en darmstoornissen tonen. Typische gevolgen zijn ook slapeloosheid en nachtmerries. (Ad)