Onbetrouwbare informatie over CO2-emissies

Broeikasgasemissies van de jaren negentig onderschat

2013/11/02

Informatie over CO2-emissies, waarvoor vaak CO2-reductiedoelstellingen zijn vastgesteld, is onbetrouwbaar, volgens een internationaal onderzoeksteam uit Australië, de VS en Duitsland. Recente analyses geven aan dat hier een is „cumulatieve onderschatting“ De onderzoekers rapporteren aan Roger Francey van het Centre for Australian Weather and Climate Research „Natuur Klimaatverandering“. Vaak zijn de CO2-emissies van landen niet consistent met de werkelijke atmosferische waarden, schrijven Frankrijk en collega's

Volgens de onderzoekers waren de waarden bepaald op basis van de CO2-uitstootcijfers van de overheid uiterst onbetrouwbaar, vooral in de jaren negentig. De CO2-balans wordt berekend op basis van de gerapporteerde emissies minus de veranderingen in de CO2-concentratie in de lucht. Het verschil laat zien hoeveel koolstofdioxide wordt opgeslagen in de zogenaamde CO2-putten zoals bossen of oceanen. Idealiter zouden mensen niet meer CO2 moeten uitstoten dan kan worden afgezet in de CO2-putten. De wetenschappers rond Roger Francey hebben nu de evolutie van koolstofdioxideconcentraties in de atmosfeer sinds de jaren 1990 geanalyseerd op basis van de gegevens van twee stations - één in Mauna Loa, Hawaii, en één in Cape Grim, Tasmania. De verwachte afwijkingen tussen het noordelijk en zuidelijk halfrond zijn bevestigd in de gemeten gegevens van de twee stations. Op het noordelijk halfrond, met zijn hoge dichtheid van geïndustrialiseerde en opkomende economieën, was er een sterkere toename van de koolstofdioxideconcentratie dan op het zuidelijk halfrond.

CO2-emissies worden cumulatief onderschat
De groei van de CO2-concentratie aangetoond door de onderzoekers en de „Interhemisferische concentratieverschillen tijdens de wereldwijde financiële crisis ondersteunen de eerdere speculatie dat de toename van de gerapporteerde emissies van 2000 tot 2008 te wijten was aan een cumulatieve onderschatting“ De CO2-uitstoot in de jaren negentig kan worden verklaard, rapporteren de wetenschappers. „Wat werd waargenomen tijdens de nul jaar in de atmosfeer paste niet in de emissiestatistieken“, zei co-auteur Martin Heimann, hoofd van het deelnemende Max Planck Instituut voor Biogeochemie in Jena. De analyse van wereldwijde antropogene CO2-emissies met verbeterde meet- en berekeningsmethoden heeft aangetoond dat de door de staten gerapporteerde kooldioxide-emissies een grotere onzekerheidsfactor lijken te zijn dan eerder werd aangenomen.

Atmosferische meetmethoden in plaats van overheidsemissiegegevens
De afwijkingen tussen de gerapporteerde CO2-emissies en de ontwikkeling van de CO2-concentratie in de lucht kunnen theoretisch ook worden veroorzaakt door veranderingen in de opslagcapaciteit van de CO2-putten, maar Frankrijk en collega's vinden dit scenario nogal onwaarschijnlijk. Hier gaat het er eerder om te veronderstellen dat de gerapporteerde emissiegegevens uit de jaren 1900 niet overeenkwamen met de werkelijke CO2-emissies. Deze bevinding lijkt nogal problematisch, omdat de nationale en internationale doelstellingen voor klimaatbescherming vaak een vermindering van de CO2-uitstoot opleveren in vergelijking met basisgegevens uit de jaren negentig. De bevindingen van de onderzoekers roepen ook algemene twijfels op over de juistheid van eerdere informatie over CO2-emissies. Hier pleiten Frankrijk en collega's voor het gebruik van atmosferische meetmethoden om overeenkomstige onnauwkeurigheden te voorkomen. Met een netwerk van meetstations zou de uitstoot in de toekomst veel beter kunnen worden gecontroleerd, concludeerden de onderzoekers. (Fp)

Lees ook:
Klimaatverandering: de broeikasgassen nemen dramatisch toe
Verergerde aardappelteelt als gevolg van klimaatverandering
Klimaatverandering bevordert dodelijke slaapziekte
Klimaatverandering veroorzaakt meer bestuiving
Verspreiding van de doodzones in de Oostzee

Afbeelding: Bernd Wachtmeister