Pas op voor samengeklonterde morieljes

Ingemaakte morels zijn ook na verhitting giftig

2013/04/17

In het voorjaar drijft het vele paddenstoelenzoekers de open lucht in. Morels zijn vooral populair. De heerlijke champignons kunnen lekker worden bereid voor salade, soep of groente garnering. Een ouder exemplaar raakt gevangen tussen de verse morieljes. Deskundigen waarschuwen echter voor het eten van spiked morels. Paddovergiftiging kan leiden tot het neurologische vergiftigingssyndroom.

Neurologisch vergiftigingssyndroom door samengeklonterde morieljes
Toxicoloog Professor Siegmar Berndt van de Duitse Vereniging voor Mycologie (DGfM) adviseert paddenstoelenzoekers dringend uit oudere morieljes en niet te eten. Het verbruik van de angegammelten schimmels kunnen leiden tot neurologische vergiftiging syndroom dat zichtbaar te maken door problemen met de bloedsomloop, misselijkheid, beven, duizeligheid, gevoel van dronken en darm- en maagklachten zoals misselijkheid, braken en diarree. Voor de getroffenen kan dit ook leiden tot onzekerheden bij het lopen en lopen. Als er vergiftiging wordt vermoed, moet contact worden opgenomen met de antigif van het gif.

Franse onderzoekers hebben de neurologische symptomen van intoxicatie geanalyseerd op basis van 300 gevallen vanaf 30 jaar. De meeste klachten kwamen twaalf uur na de maaltijd voor. Dit werd gemeld door Berndt tijdens een bijeenkomst van schimmeldeskundigen op de Hannover Medical School. Niet alle symptomen zullen altijd voorkomen. Sommige patiënten leden ook alleen aan gastro-intestinale klachten of duizeligheid en tremor bij Gehunsicherheiten.

Welke stoffen vergiftiging veroorzaken is nog onduidelijk. Laat er van worden uitgegaan dat een neurotoxine leidt tot de symptomen van vergiftiging, die niet onschadelijk kunnen worden gemaakt door intense hitte, hoe het is ontstaan ​​tijdens het koken of frituren, verklaarde Berndt. Volgens de expert is de concentratie van het toxine in de vruchtlichamen van de morieljes waarschijnlijk vrij laag. Daarom komt het alleen na de consumptie van een groter deel van de verwende morels voor vergiftiging. Want dat zou moeten „minstens zes grote morels“ worden geconsumeerd, zegt Brendt. Vermoedelijk wordt het schimmelvergif hoofdzakelijk gevormd in oudere exemplaren. Daarom adviseert de expert om alleen verse en onbedorven morieljes te bereiden. Als paddenstoelen muf roken of er niet vers uitzien, zouden ze niet meer op het bord liggen.

Let op het verschil tussen Morchen en giftige Lorcheln
Paddestoelenzoekers vinden morels in het voorjaar, vooral goed verstopt in alluviale en loofbossen, als de grond niet te zuur is. Andere locaties voor de populaire paddenstoelen zijn mogelijk verbrande plaatsen, houtsnippers of struiken. Morels zijn te herkennen aan hun heldere hoge steel, waarop een ronde, honingraatachtige, beige gele tot bruinachtige hoed zit.

Er is een onderscheid tussen pittige en gemengde choke. Tijdens de vruchtlichamen van Spitzmorchel kort na de sneeuw is gesmolten in de laaglanden en verschijnen in de hooglanden tot begin juni, is de paddestoel seizoen van Speisemorchel april-juni.

Om te verwarren met andere paddestoelen komt het vooral met de giftige lentezalm, waarvan de hoed echter geen kleine kamers op het oppervlak heeft. Bovendien groeit de lente-nieskruid hoofdzakelijk op zandgronden in het dennenbos.

Morelen in de natuurlijke geneeskunde
Natuurgeneeskunde is vooral merkbaar het effect van de Chinese Morel (jelly oor schimmel Auricularia judae) voordeel dat kan worden gebruikt in een groot aantal ziekten van de beschaving. In Traditionele Chinese Geneeskunde (TCG) is het morel bijvoorbeeld als een medicinale paddestoel in arteriosclerose („verharding van de slagaders“) Toepassing. Het zou de bloedsomloop en het cholesterolgehalte moeten reguleren. Bovendien moet de schimmel een anticoagulerend effect hebben, wat de bloeddruk positief zou moeten beïnvloeden. Daarom kan de Chinese morel worden gebruikt bij de preventie van hartaanvallen, beroertes en stoornissen in de bloedsomloop. Bovendien moet de Chinese morielpap een positief effect hebben op het immuunsysteem, door bij te dragen aan de vorming van immuuncellen in de milt. (Sb)

Afbeelding: Meinhard Siegmundt