Toenemende spierzwakte Waarom het vermogen op oudere leeftijd afneemt

Beperkte kwaliteit van leven: wanneer de kracht op oudere leeftijd ontbreekt

Om half zeven word je lang niet als "oud" beschouwd, maar zelfs op deze leeftijd gaat de afbraak van spieren en het bijbehorende krachtverlies langzaam in. Vanaf ongeveer 50 jaar versnelt dit proces. Onderzoekers hebben nu een trigger voor deze veranderingen geïdentificeerd.

Mensen worden ouder over de hele wereld

De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft in het verleden een wereldwijd stijgende levensverwachting gerapporteerd. Volgens deskundigen zou dit snel meer dan 90 jaar kunnen duren in westerse geïndustrialiseerde landen. In Duitsland had de gemiddelde levensverwachting een nieuw recordniveau bereikt. Maar met toenemende leeftijd neemt de spierzwakte ook toe. Duitse onderzoekers hebben nu een trigger voor deze verandering geïdentificeerd.

Met toenemende leeftijd neemt de spierzwakte meestal toe. Duitse onderzoekers hebben nu een trigger voor deze verandering geïdentificeerd. (Afbeelding: Peter Maszlen / fotolia.com)

Verhoogde spierzwakte

De toename van de gemiddelde levensverwachting hangt ook samen met een toename van leeftijdsgebonden ziekten die het zenuwstelsel aantasten. Deze omvatten de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie.

Dergelijke pathologische veranderingen worden niet alleen in de hersenen gevonden. In het perifere zenuwstelsel, dat bijvoorbeeld de spieren en de sensorische structuren van de huid levert, neemt het risico op degeneratie toe met de leeftijd.

De gevolgen voor de getroffenen zijn ernstig: ze hebben vaak last van ondraaglijke en pijnlijke pijn in de extremiteiten.

De toenemende spierzwakte is bijzonder belangrijk, maar het beperkt de patiënten in hun mobiliteit aanzienlijk en leidt vaak tot gevaarlijke vallen, wat dan vaak leidt tot het verlies van onafhankelijkheid..

Oorzaken die nog niet systematisch zijn onderzocht

Hoewel de gevolgen van leeftijdsafhankelijke perifere zenuwdegeneratie van groot belang zijn voor de kwaliteit van leven in de ouderdom en de nationale economie, zijn hun oorzaken niet systematisch onderzocht.

Dit is nu veranderd: in een nieuw project hebben wetenschappers van de Neurologische Kliniek van het Universitair Ziekenhuis Würzburg een belangrijk en mogelijk behandelbaar deel van leeftijdgerelateerde zenuwdegeneratie in meer detail onderzocht.

Verantwoordelijk hiervoor was professor Rudolf Martini, hoofd van de sectie Experimentele ontwikkelingsneurobiologie van de neurologische kliniek. De onderzoekers publiceerden de resultaten van hun studie in het tijdschrift "Journal for Neuroscience".

Macrofagen in de bezienswaardigheden

"In samenwerking met collega's van de Universiteit van Aken hebben we eerst de veranderingen vastgelegd die te vinden zijn in de perifere zenuwen van mensen tussen de 65 en 79," legt Martini in een notitie uit aan zijn team.

In hun monsters stuitten de wetenschappers op een toename van het aantal macrofagen. Macrofagen zijn cellen die deel uitmaken van het verdedigings- en verwijderingssysteem van het lichaam. Ze nemen bijvoorbeeld ziekteverwekkers, vreemde deeltjes en verouderde lichaamscellen op en verteren en verwijderen ze.

Ze starten ontstekingsprocessen, helpen wonden te helen en reinigen de weefsels. Helaas veroorzaken ze ook schade aan sommige ziekten.

Of dit ook het geval was met de leeftijdsafhankelijke degeneratieve veranderingen in de zenuwen, bestudeerden de wetenschappers in het experiment met muizen.

"We hebben goed gekeken naar de zenuwen van 24 maanden oude muizen, wat vrij oud is voor muizen", legt Martini uit.

Het toonde aan dat de leeftijdgerelateerde veranderingen in de perifere zenuwen van de muizen sterk leken op die in de zenuwen van de mens. Zoals bij mensen, was het aantal macrofagen ook verhoogd in de muizen.

Evenzo hadden de oudere dieren minder kracht dan jongere individuen, en hun motorische eindplaten - de synapsen tussen zenuwen en spiervezels - waren ook minder intact.

Succesvolle therapie bij dierproeven

In een tweede stap onderzochten Martini en zijn team of macrofagen eigenlijk de trigger waren voor deze veranderingen.

Hiervoor gaven ze muizen in hun hoge leeftijd van 18 maanden een speciale substantie in het voer, die de dood van de macrofagen veroorzaakte.

"Na zes maanden behandeling, ontdekten we dat degeneratieve veranderingen in de leeftijd veel minder uitgesproken waren in de behandelde muizen", zegt Martini..

Dienovereenkomstig hadden de dieren sterkere spieren en hun motor-eindplaten waren beter geconserveerd in vergelijking met onbehandelde monsters.

Voor het onderzoeksteam is het duidelijk: "Onze studie toont niet alleen een oorzakelijk verband van ontstekingsreacties in verouderende zenuwen met degeneratieve verouderingsprocessen, maar ook een potentiële therapeutica."

Naar hun mening kan een gerichte en zo specifiek mogelijke behandeling van leeftijdsgerelateerde, macrofaag-gemedieerde ontstekingsreacties leiden tot een verbetering van de structuur en functie van de zenuwen - en tegelijkertijd - tot verbeterde mobiliteit en een hogere kwaliteit van leven.

Aanzienlijk voor infecties en diabetes

De interpretatie van de bevindingen maakt nu echter zelfs meer diepgaande conclusies mogelijk: Omdat ontstekingsreacties vaak voorkomen bij infecties of ouderdom, zoals diabetes mellitus in het lichaam, vormen ze ook een extra risico voor ouder wordende zenuwen.

De onderzoekers hopen daarom dat hun bevindingen zullen helpen bij het initiëren van het onderzoek en de ontwikkeling van geneesmiddelen die specifiek gericht zijn op macrofagen.

Martini en zijn team willen onderzoeken in verdere experimenten, als het gaat om de leeftijdsgebonden ontstekingsreactie in de zenuw.

Ze willen achterhalen welke cellen in de zenuw verantwoordelijk zijn voor het toegenomen aantal macrofagen en of er mogelijk andere benaderingen zijn voor de behandeling van degeneratieve veranderingen naast medicamenteuze behandeling, zoals speciale trainingsprogramma's voor fysiotherapie die bekend zijn van andere ontstekingsziekten. (Ad)