Alice in Wonderland-syndroom - oorzaken, symptomen en therapie

Alice in Wonderland-syndroom - oorzaken, symptomen en therapie / ziekten
"Alice's Adventures in Wonderland" verscheen in 1865. De auteur Lewis Carroll was een fulltime wiskundige. Het syndroom van Alice in Wonderland is ook een perceptiestoornis, die geen psychiatrisch karakter heeft. Dit artikel gaat over de achtergrond, oorzaken, symptomen en therapie.


inhoud

  • Van groot naar klein
  • Het syndroom
  • Litt Lewis Carroll op het Alice in Wonderland-syndroom?
  • kwesties
  • therapie

Alice's Adventures in Wonderland werd een wereldbestseller. Het meisje Alice ziet een wit konijn naar een klok kijken en zegt dat het te laat is. Alice volgt hem in het konijnenhol en komt aan in een kamer vol met deuren. Ze vindt een sleutel die de kleinste deur opent, maar past niet.

Alice in Wonderland - Sjabloon voor het syndroom. Afbeelding: Cisek Ciesielski - fotolia

Van groot naar klein

Dan drinkt ze een drankje dat haar klein genoeg maakt, maar de deur is gesloten. Eindelijk komt ze naar Wonderland, ontmoet het witte konijn en groeit uit tot het gigantische. Dan wordt ze weer klein en rent ze het bos in, een rups brengt haar weer terug naar haar normale grootte.

Alice komt naar de hertogin en ontmoet de Cheshire Cat, waarna ze op een gek theekransje de March Hare en de Mad Hatter ontmoet. Ze eindigt bij de Koningin der Harten en de Hartenhoning; De Hartenkoning wil wanhopig iemands hoofd afhakken.

Alice speelt croquet met dieren en antropomorfe speelkaarten, de vleermuis is een flamingo en de bal een egel. De Koningin van Harten veroordeelt alles behalve Alice tot de dood, maar de Koning van Harten vergeeft hen.

Een griffioen leidt Alice naar het schildpad-avondmaal, een mengeling van kih en schildpad. Dan komt er een rechtszaak waarin de Herzbube moet rechtvaardigen dat ze de taarten van de koningin heeft gestolen. De Mad Hatter is een getuige, net als Alice. Maar nu is ze zo groot geworden dat ze het hof breekt. Voordat ze verder gaat, wordt Alice wakker naast haar zus.

Het syndroom

Het Alice in Wonderland-syndroom is een cognitieve stoornis waarbij mensen hun omgeving en zichzelf zien vervormen. Vooral mensen, dieren en objecten lijken kleiner en groter dan ze in werkelijkheid zijn.

De naam is in zoverre misleidend, omdat het geen onafhankelijke ziekte is. Veeleer komt een dergelijke aura voor in de voorfase van een epileptische aanval of een migraineaanval.

Sommige kinderen ervaren migraine als duizeligheid, ze voelen zich misselijk en moeten overgeven. Vroeger worden ze geplaagd door levendige hallucinaties.

Litt Lewis Carroll op het Alice in Wonderland-syndroom?

De auteur Lewis Carroll zelf leed aan migraine en onderzoekers suggereren dat zelfs deze visuele hallucinaties in de aanloop naar zijn aanvallen hem hinderden. De vertelling kan echter ook worden uitgelegd als een LSD-trip of als een sjamanistische ervaring in een trance-toestand.

Al in 1955 speculeerden onderzoekers dat Carroll zijn eigen ervaringen in zijn boeken verwerkte. Dit was controversieel omdat de auteur nooit diarree-symptomen in dagboeken noemde. Maar nu zijn er nieuwe hints.

Dr. Klaus Podoll uit Aken vond een tekening van Carroll, waarin een figuur een gebied op het hoofd ontbeert. Dit duidt op een blinde vlek die typisch is voor de aura van een migraine.

Het Alice in Wonderland-syndroom omvat ook auditieve hallucinaties, een verhoogd tastgevoel en een verlies van het gevoel voor tijd en ruimte.

kwesties

Omdat hun perceptie verandert, kunnen de betrokkenen hun oriëntatie verliezen en vallen. Buitenstaanders kunnen het gedrag ook interpreteren als geestesziek, wat het niet is.

Een verstoorde perceptie is een leidend symptoom van het syndroom. Afbeelding: WeiHua Hsu - fotolia

therapie

Het Alice in Wonderland-syndroom kan nog niet worden behandeld. Aan de andere kant wordt de basisziekte, zoals migraine, behandeld. De symptomen verdwijnen echter na korte tijd vanzelf. (Dr. Utz Anhalt)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)