Attention Deficit Disorder ADHD - oorzaken, symptomen en therapieën

Attention Deficit - oorzaken, symptomen en behandeling

Kinderen in Duitsland krijgen steeds vaker de diagnose ADHD en velen worden behandeld met medicijnen zoals Ritalin, Medikinet of Straterra. Vanwege de bekende bijwerkingen zijn echter waarschuwingen over een zuiver medische therapie en de vraag naar alternatieve behandelingsmethoden geschikt. Hoe ziet het er vandaag uit met onderzoek naar alternatieve therapieën?

inhoud

• Attention Deficit - oorzaken, symptomen en behandeling
• definitie
• Groeiend aantal getroffenen
• symptomen
• Mogelijke ADHD oorzaken
• diagnose
• therapie
• Aanzienlijke toename van medicatievoorschriften
• Bedreigende bijwerkingen met de ADHD-remedies
• Is een kruid gekweekt tegen hyperactiviteit?

definitie

De attention deficit Hyperaktivitätssstörung (ADHD), na de International Classification of Diseases (ICD) op "gedrags- en emotionele stoornissen, met een interval in de kindertijd en jeugd" of hun sub-groep - de "hyperkinetische stoornis" - toegeschreven. De symptomen beschrijft een combinatie van verhoogde impulsiviteit, onoplettendheid of slechte concentratie en een overmatige motorische activiteit (hyperactiviteit), waarbij de verschillende aspecten die in verschillende mate kan.

Groeiend aantal getroffenen

In 2008, het Health Insurance Fund (KKH) kondigde het resultaat van een studie, vijftig procent toename van de diagnose van AD (H) D in de periode van 2004 tot 2007. De enquêtes van het Wetenschappelijk Instituut van de AOK (Wido) van de "Supply Report 2015 / 2016 "geven aan dat kinderen jonger dan 18 jaar recent een prevalentie van bijna vijf procent hebben gehad voor hyperkinetische aandoeningen. Tegen het jaar 2008 is het aantal diagnoses sterk gestegen en sindsdien kan hier een afvlakking van de curve worden gedetecteerd. De incidentie blijft echter toenemen.

Ook het Robert Koch-Institut (RKI) gemeld op basis van de "Studie over de gezondheid van kinderen en adolescenten in Duitsland" (KiGGS) een aanval percentage van ongeveer vijf procent bij kinderen en adolescenten in Duitsland drie tot 17 jaar. Hier, de RKI jongens zijn acht percentage significant vaker aangedaan dan meisjes (twee procent) en ADHD, volgens de informatie is meer dan twee keer zo vaak gediagnosticeerd bij kinderen uit gezinnen met een lage sociaal-economische status als kinderen uit gezinnen met een hoge sociale status (acht procent ten opzichte van drie procent).

symptomen

De eerste tekenen van ADHD verschijnen meestal in de vroege levensjaren. De getroffen kinderen worden bijvoorbeeld getroffen door een gebrek aan uithoudingsvermogen in cognitief veeleisende beroepen en onregelmatige gedragingen. Activiteiten worden niet voltooid en in plaats daarvan worden nieuwe gestart. Het vertoont een overmatige motorische activiteit, die ook gepaard gaat met een neiging tot ongelukken. Naast beperkt concentratievermogen en motorische hyperactiviteit is er een verhoogde impulsiviteit, die vaak aanzienlijke problemen in de sociale omgeving veroorzaakt.

Over het algemeen hebben kinderen met ADHD vaak moeite met het leren en uitvoeren van taken, maar ook met gezinnen en bij het omgaan met leeftijdsgenoten. De omvang van de beperkingen kan ook worden gezien als een maat voor de noodzaak van therapie. Hoewel milde ADHD in principe geen behandeling behoeft, moet een matige en ernstige vorm van de symptomen worden behandeld om verdere schade voor de getroffenen te voorkomen. ADHD verhoogt ook het risico op geestesziekten, zoals depressie of angststoornissen. Bovendien bleek uit een onderzoek van de Mayo Clinic Children's Research Center 2016 dat ADHD het risico op obesitas bij vrouwen verdubbelt, wat op zijn beurt kan leiden tot een slechte gezondheid.

Als een ADHD-oorzaak worden ook detecteerbare neurobiologische veranderingen in de hersenen van de getroffenen besproken, maar een oorzakelijk verband is nog niet duidelijk bewezen. (Afbeelding: denisismagilov / fotolia.com)

Mogelijke ADHD oorzaken

Wat de mogelijke oorzaken van ADHD betreft, is er nog steeds weinig duidelijkheid. Genetische predispositie lijkt bijvoorbeeld een belangrijke component te zijn, maar welke sequenties van de ergbut hier cruciaal zijn, blijft onduidelijk. Andere pogingen tot uitleg richten zich vooral op de sociale omgeving van de getroffenen, de vervuiling (bijv. Passief opgenomen tabaksrook) of de gestoorde signaaloverdracht in de hersenen. Maar er is duidelijk bewijs voor een van deze theorieën. Ook zijn de veranderde maten van bepaalde hersengebieden bij ADHD-patiënten geen duidelijke oorzaak van de ziekte. Recent zijn er echter steeds meer studies gepubliceerd die wijzen op een verband met neurobiologische stoornissen.

Een hele reeks risicofactoren houdt ook verband met het verschijnen van de klacht. Deze omvatten bijvoorbeeld de inname van paracetamol tijdens de zwangerschap, die vanaf 2016 werd opgenomen in een onderzoek in verband met het risico op ADHD bij het nageslacht. Daarnaast zijn bijvoorbeeld alcoholgebruik tijdens de zwangerschap en ziekten van het centrale zenuwstelsel verdere risicofactoren.
Bovendien worden met name voor de hyperactiviteit triggers zoals voedselallergieën, vervuiling met zware metalen, milieutoxines, conserveermiddelen of Impfunverträglichkeiten besproken. Vorig jaar concludeerde een onderzoek door Britse en Nederlandse onderzoekers dat zelfs overmatige consumptie van vet en suiker tijdens de zwangerschap het ADHD-risico bij nakomelingen verhoogt.

diagnose

De diagnose ADHD werd in het verleden vaak gesteld door huisartsen, voornamelijk afhankelijk van de verklaringen van ouders en leraren. Tegenwoordig zijn de eisen aan de diagnose echter veel hoger. Dus dit moet in principe worden verstrekt door een specialist, gedetailleerde enquêtes van ouders, leerkrachten en mogelijk andere familieleden omvatten en overwegen ook neurologisch onderzoek of passende tests van de getroffenen. Uiteindelijk wordt de diagnose bevestigd wanneer de typische ADHD-gedrag (zie symptomen) in het kader van onderzoeken en andere mogelijke oorzaken kan worden gedetecteerd zoals een overactieve schildklier (hyperthyroïdie), een leverziekte of het syndroom van Asperger werden differentiële diagnose uitgesloten.

De ernst van de ziekte (mild, matig, ernstig) wordt ook bepaald door de ernst van de aandoening om de behoefte aan therapeutische zorg te bepalen.

Symptomen kunnen worden gebruikt om de ernst van ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) en de behoefte aan therapie te bepalen. (Afbeelding: simoneminth / fotolia.com)

therapie

Zoals eerder vermeld, vereist niet elke aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit therapie. Doorslaggevend is de omvang van de klachten, maar ook de beperkingen in de sociale omgeving kunnen een rol spelen in de beslissing. In de loop van de behandeling vindt allereerst een intensieve opleiding plaats, die direct gericht is op de getroffenen en hun ouders en ook op leraren en / of opvoeders. Mogelijke hulp in het dagelijks leven is hier een belangrijk onderdeel van de therapie. De verdere stappen zijn individueel heel verschillend en zijn meestal gebaseerd op een combinatie van verschillende maatregelen.

Kortom, psychotherapeutische procedures zoals cognitieve gedragstherapie voor ADHD-behandeling zijn relatief goed geschikt, maar hebben deze tijd nodig en worden vergeleken met het medicijn relatief duur. Recente onderzoeken suggereren ook dat psychotherapie (zonder medicijnen) slechts in beperkte mate kan helpen, omdat de oorzaak van de ziekte bij neurobiologische veranderingen in de hersenen wordt vermoed. Tot op heden blijft daarom de medicamenteuze behandeling bij ADHD wijdverbreid. In het bijzonder worden de actieve ingrediënten metylfenidaat (bijvoorbeeld in Ritalin) en atomoxetine (in Statera) gebruikt. Ze laten bij veel patiënten vrij opmerkelijk behandelingssucces zien, maar de bijwerkingen zijn niet te onderschatten en de medicamenteuze behandeling wordt nu als veel kritischer beschouwd dan een paar jaar geleden..

Aanzienlijke toename van medicatievoorschriften

Reeds in 2009 toonde een onderzoek in opdracht van de DAK een landelijke toename van het voorschrijven van medicijnen in AD (H) S met 4,1 procent ten opzichte van het voorgaande jaar. Bij regionale distributie waren Baden-Württemberg en Noord-Rijnland-Westfalen de leiders. Gemiddeld werd daarom één kind per schoolklasse getroffen door de intake. De geneesmiddelen zijn de actieve ingrediënten Atomoxetine (in Straterra) en vooral Metylphenidat (in Ritalin, Equasym, Concerta, Medikinet). Het Federale Instituut voor Drugs en Medische Hulpmiddelen (BfArM) rapporteerde een verdrievoudiging in de consumptie van methylfenidaat tussen 2002 en 2012. Volgens het Wetenschappelijk Instituut van de AOK (WIdO) werd in 2013 ten minste één recept van een overeenkomstig medicijn gemeld door 40,2% van alle zes- tot 17-jarigen met de diagnose hyperkinetische stoornis.

Vaak wordt ADHD behandeld met de werkzame stof methylfenidaat (opgenomen in Ritalin). Het langetermijneffect van de medicamenteuze behandeling blijft echter controversieel en de medicijnen kunnen aanzienlijke bijwerkingen veroorzaken. (Afbeelding: Zerbor / fotolia.com)

Bedreigende bijwerkingen met de ADHD-remedies

De hoge receptwaarden van ADHD-remedies zijn de afgelopen jaren steeds kritischer geëvalueerd, omdat niet zelden enorme bijwerkingen optreden, vooral bij continu gebruik, waarvan de nadelige effecten gedeeltelijk opwegen tegen het positieve effect. Regelmatig bijvoorbeeld een vermindering van eetlust tijdens de actietijd, die gepaard gaat met echte eetbuien als het effect verdwijnt - dat is meestal in de late avonduren. Dit kan leiden tot een toename van het gewicht, wat met name voor zwaarlijvige kinderen zorgt.

Mogelijke bijwerkingen van ADHD-medicijnen zijn onder andere:

• hoofdpijn,
• buikpijn,
• innerlijke opwinding,
• lichte tot sterke toename van hartslag en bloeddruk,
• gewichtsverlies,
• duizeligheid,
• misselijkheid,
• verhoogde hyperactiviteit met afnemend effect,
• cognitieve stoornissen,
• depressieve stemming, tranen en sociale terugtrekking,
• vegetatieve bleekheid met rode ringen rond de ogen,
• Activeren en versterken van bestaande tics,
• Psychotische reacties bij overdosering evenals verschillende interacties met andere geneesmiddelen.

Niet alleen ouders maken zich zorgen over de ontwikkeling van de voorschrijfpraktijk met het oog op de dreiging van bijwerkingen. Het Federale Instituut voor Drugs en Medische Hulpmiddelen (BfArM) heeft de goedkeuring voor metylfenidaat om een ​​goede reden beperkt. Frequent fysieke check-ups en speciale expertise in gedragsstoornissen zijn gekoppeld aan de verordening, zijn een extra psychologische zorg en lichaamsgerichte aanbiedingen sterk aanbevolen door gezondheidswerkers en politici. Het spreekt vanzelf dat het voorschrijven van medicijnen niet langer door huisartsen hoeft te worden gedaan, maar vooral door kinderpsychiaters met een akkoord sociale psychiatrie. Omdat deze verplicht zijn om extra psychologische, educatieve en curatieve (of ergotherapie) aanbiedingen te bieden door het in dienst nemen van leden van geschikte beroepsgroepen.

Naast de geneesmiddelen die het hersenmetabolisme gedurende een beperkte tijd beïnvloeden, worden de ADHD-patiënten vooral behandeld met concentratietherapieën en sociale vaardigheden, die kunnen worden aangevuld met een gedragsgerichte oudertraining. Leerstoornissen, negatieve sociale interacties en familieoorzaken en -versterkers moeten worden verminderd of geëlimineerd.

Is een kruid gekweekt tegen hyperactiviteit?

Hoewel de patiënten vaak therapieën worden aangeboden op het gebied van ervaringsgenezing individueel. Echter, ondanks de waarneming van de positieve ontwikkelingstrajecten tijdens de behandeling met geneeskrachtige kruiden, voedingssupplementen, homeopathische middelen, Bach bloesem remedies, de Craniosakraltherapie en het therapeutisch gebruik van alternatieve lichaamsgerichte methode, kon geen algemene aanbevelingen worden gedaan, omdat de werkzaamheid van wetenschappelijke criteria ontbrak.

Kinderen met ADHD hebben speciale ondersteuning en zorg nodig om mogelijke beperkingen te voorkomen. Een eenvoudige immobilisatie met medicijnen is - zeker met het oog op dreigende bijwerkingen - op de verkeerde manier. (Foto credits: Dieter Schütz / pixelelio.de)

Sinds enkele jaren zijn de inspanningen om alternatieve ADHD-behandelmethoden wetenschappelijk te onderzoeken echter gestaag aan het groeien:

• In het departement kinder- en jeugdpsychiatrie van het universitair ziekenhuis Mainz proberen wetenschappers onder leiding van prof. Michael Huss bijvoorbeeld de werkzaamheid te onderzoeken van een combinatie van St. Janskruid en valeriaan extract (Sedariston-concentraat) voor hyperkinetische symptomen. Klinische waarnemingen suggereerden een duidelijk effect.
• Wat de triggers betreft, vonden Britse onderzoekers een verband tussen combinaties van kunstmatige kleuren (waaronder de rode voedingskleur Azorubin E122 en de gele tartrazine E 102) met het conserveermiddel natriumbenzoaat en hyperactiviteit bij kinderen. Van verschillende andere kleurstoffen wordt vermoed dat ze de symptomen veroorzaken.
• Professor Manfred Döpfner Universiteit van Keulen samengevat als wetenschappelijk directeur van het tijdschrift "ADHD Report" verscheidene studies die de effecten van omega-3 en omega-6-vetzuren aan de hersenmetabolisme in het algemeen en in verband met AD (H) S onderzocht , Inderdaad is er bijgevolg voor de getroffen kinderen symptomen verlaagde concentraties van meervoudig onverzadigde vetzuren in het lichaam die kunnen worden gecompenseerd door voedingssupplementen, die een positieve invloed op lichtere symptomen. Als AD (H) S echter sterk is, is het onwaarschijnlijk dat dit effect voldoende is.
• Volgens een gecontroleerde pilotstudie van de Universiteit van Heidelberg uit het jaar 2006 is een yogatraining aangepast aan de behoeften van het kind duidelijk superieur aan de conventionele lichaamstraining als interventie of bijbehorende AD (H) S-therapie..
• Een speciale neurofeedback is ook aangetoond in een studie van de TU Dresden in 2016 als een veelbelovende behandelaanpak. De resultaten werden gepubliceerd in het tijdschrift "Nature".
• Bovendien onderzoekt een onderzoek onder auspiciën van het Universitair Ziekenhuis van Frankfurt momenteel of oefenprogramma's en lichttherapie bij adolescenten en jonge volwassenen de complicaties van ADHD kunnen verminderen of voorkomen..
• Wat preventie betreft, ontdekten wetenschappers van de Universiteit van Zuid-Denemarken vorig jaar dat vitamine D-inname tijdens de zwangerschap het nageslacht beschermt tegen het risico van hyperactiviteit..

De geïllustreerde studies illustreren de reikwijdte van de verschillende onderzoeksbenaderingen. Hoop op verdere vooruitgang in de behandeling lijkt gerechtvaardigd, maar van traditionele psychofarmaca wordt aangenomen dat ze tot die tijd een veel gebruikte optie blijven. En dit ondanks het feit dat een studie aan de Ruhr-Universität Bochum (RUB) vorig jaar duidelijk maakte dat er geen blijvende verlichting van de psychofarmaca te verwachten is. Deze tonen daarom alleen tijdelijke effecten en na het spenen de symptomen terug. Bovendien is er het risico van ernstige bijwerkingen tijdens het gebruik.

Totdat wetenschappers erin slagen om Ritalin & Co te vervangen door meer algemene onderzoeksresultaten door zachtere behandelmethoden toe te passen, moet nog worden gehoopt dat veel moedige ouders en kinderen alternatieve manieren zullen vinden om hun families te helpen hun eigen individuele leven te maken. (jvs, fp, voor het laatst bijgewerkt op 18.04.2017)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)

bronnen:
Haffner, Roos, et al.: "Over de werkzaamheid van op het lichaam gerichte therapeutische procedures bij de behandeling van hyperkinetische aandoeningen" in: Zeitschrift fur Kinder- und Jugendpsychiatrie und Psychotherapie, 34 (1), Hogrefe 2006

Döpfner, M.: "Alternatieve therapieën: meervoudig onverzadigde vetzuren", ADHS-rapport, 7e jaar, mei 2006

Warnke, Walitza "methylfenidaat bij de behandeling van Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), in: Schulte-Mark woord M, Warnke A (red.): Methylfenidaat. Stuttgart: Thieme 2004; 14-33.

Resonanzen, Duitse Vereniging voor Alternatieve Geneeswijzen, Nummer 8, 07/2002