ziekten

Bloedspons (hemangioom) - behandeling en effectieve huismiddeltjes

Bloedspons (hemangioom) - behandeling en effectieve huismiddeltjes / ziekten
De bloedspons (haemangioma), ook bekend als aardbeitsvlek, is vaak erg oncomfortabel voor patiënten, vooral als deze zich op gemakkelijk zichtbare lichaamsdelen zoals het gezicht bevindt. Tot overmaat van ramp nemen bloedsponzen meestal toe met het ouder worden. Het komt daarom neer op een vroege behandeling, als een hemangioom in de beginfase moet worden verwijderd zonder grote littekens.


inhoud

  • definitie
  • Oorzaak nog steeds onduidelijk
  • diagnose
  • therapie
  • Medicamenteuze therapie
  • Operatieve therapie
  • huismiddeltjes
  • Naturopathische therapie

definitie

Bloedspons of hemangioom is een gewoonlijk goedaardige tumorproliferatie van bloedvaten. De bekendste zijn sponzen in het gebied van het gezicht of hoofd, omdat ze daar het meest opvallen. Maar ze kunnen ook voorkomen op andere orgels of orgaansystemen, zoals

  • voortplantingsorganen,
  • lever,
  • zenuwgestel
  • of nieren.
Bij pasgeborenen vormen bloedsponzen (hemangiomen) op zichzelf de eerste levensjaren (foto: Franziska Krause / fotolia.com)

Ongeveer 75 procent van de hemangiomen is al aanwezig bij de geboorte of ontwikkelt zich tijdens de eerste levensweken, daarom nemen ze ook een speciale plaats in de kindergeneeskunde in. In deze gevallen zijn er zeer goede kansen op herstel. Ongeveer 80 procent van de bloedsponsen die al aanwezig zijn voor de bevalling, wijkt af tijdens de latere ontwikkeling van het getroffen kind, zelfs om de verdwijning te voltooien. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de volgende hoofdvormen van hemangiomen:

  • Capillair hemangioom (hemangioma capillair): Deze sponzen vormen ongeveer 30 tot 40 procent van alle hemangiomen en bestaan ​​uit capillairen. Ze hebben meestal een felle rode kleur en vormen in veel gevallen tot de leeftijd van zeven jaar alleen.
  • Cavernous hemangioma (Haemangioma cavernosum): Een spons van bloed, overwegend rood tot paars van kleur, ook bekend als cavernoma. Hier komen de groeisels uit de holle vasculaire holtes en neigen, net als capillaire hemangiomen, tot zelfregressie. Deze vorm van bloedsponzen heeft echter ook de neiging ernstige complicaties te veroorzaken, waaronder superinfecties en necrose. Dit is vooral gevaarlijk omdat holle hemangiomen voornamelijk in het zenuwstelsel, de hersenen en het ruggenmerg voorkomen.
  • Scleroserende hemangioom (haemangioma cirsoideum): Het scleroserende hemangioma ontwikkelt zich voornamelijk in de volwassenheid en manifesteert zich als een mobiele rode vasculaire knoop in de dermis en het onderhuidse weefsel..
  • Papillaire lichaamshemangioom (Haemangioma Plantotuberosum): Dit blauw-rode hemangioom ontstaat uitsluitend van vasculaire gezwellen onder het papillaire lichaam van de huid.

Naast deze grote divisies zijn er nog steeds talloze subcategorieën die hemangiomen classificeren op basis van hun locatie of vorm, zoals de

  • Orbitale hemangioom (orbitale hemangioom),
  • Leberhämangiom,
  • Placentaal hemangioom (chorangioma),
  • Traubenhämangiom
  • of spinale hemangioom.

Het orbitale hemangioma is afkomstig van de bloedvaten van de oogkas. In deze vorm van spons kan bloed complicaties veroorzaken, omdat het hemangioom op de lange termijn kan leiden tot verplaatsingen van de oogbol en ook tot wazig zien. Daarnaast is er de zogenaamde angiomatosis, die de vorming van meerdere, lichaamsbreed vasculair of Lymphgeschwulste beschrijft. Een voorbeeld van vasculaire angiomatose is het Kasabach-Merritt-syndroom, waarin zich meerdere holle hemangiomen en gigantische hemangiomen ontwikkelen. Het syndroom treft vooral vrouwen en wordt geassocieerd met een stollingsstoornis van het bloed.

Oorzaak nog steeds onduidelijk

De oorzaken van de spons zijn nog grotendeels onontgonnen. De enige veronderstelling die zeker lijkt te zijn, is dat een hemangioom ontstaat wanneer bloedvaten zich opnieuw vormen of beginnen te prolifereren. Als oorzaak worden genetische componenten besproken, omdat een familiaire accumulatie bekend is. Omdat vooral premature baby's vaak last hebben van een spons en een sterke correlatie hebben met het weefsel van de placenta, wordt aangenomen dat zelfs niet volledig voltooide rijpingsprocessen in de baarmoeder de oorzaak kunnen zijn. Deze veronderstelling wordt ondersteund door een Italiaans onderzoek uit 2014, waarin wetenschappers ontdekten dat baby's met placentale chorangioom ook vatbaarder waren voor de ontwikkeling van hemangiomen..

Verder worden hormonale factoren en verschillende toxine-invloeden, zoals de alcohol- en nicotineconsumptie van moeder, besproken als oorzaken van de vorming van bloedsponsjes.

diagnose

De diagnose van hemangioom hangt sterk af van de omvang en de locatie van de groei. Naast een gedetailleerde anamnese en diagnostisch onderzoek, moeten ook andere onderzoeksmethoden worden overwogen. Dit is vooral belangrijk als een infectie van interne organen wordt vermoed. Dit kan mogelijk leiden tot ernstige verstoringen van de orgaanfunctie, bijvoorbeeld wanneer de nieren, de hersenen of de lever worden aangetast.
Daarnaast zijn bloedsponzen soms ook een eerste indicatie van een misvormingsyndroom van het hele lichaam of een ernstige erfelijke ziekte. Dit betekent dat naast hemangioom, patiënten nog steeds last kunnen hebben van andere misvormingen of beperkingen. Om deze redenen is het belangrijk om de getroffenen gedetailleerd te bestuderen en niet alleen aandacht te besteden aan de voor de hand liggende vasculaire proliferatie. De volgende onderzoeksprocedures zijn beschikbaar voor verdere diagnostiek buiten de anamnese en lichamelijk onderzoek:

  • Echografisch onderzoek (hoofdzakelijk duplex-echografie voor kleurweergave van de bloedstroom),
  • Röntgenstraal,
  • CT en MRI ook
  • Bloedonderzoek, vooral met betrekking tot genetische oorzaken.

therapie

De behandeling van het sponsbloed kan heel anders worden ontworpen. Aangezien meer dan driekwart van de getroffen personen een onafhankelijke regressie van vasculaire overgroei ervaren, gaan de behandelende artsen vaak eerst de weg van het wachtgedrag na de diagnose. Het hemangioom wordt regelmatig gecontroleerd op grootte, omvang en groei. Als er een regressie is, is er niets veranderd in de vorige procedure. Aan de andere kant ziet het er anders uit wanneer complicaties optreden of wanneer de proliferatie van de bloedvaten niet onder controle is. Tot de bedreigende complicaties behoren:

  • bloeden,
  • Vasculaire occlusie door een trombus,
  • verzwering van ulcera,
  • Compressie van omliggende organen,
  • functieverlies,
  • Depressie door esthetische gebreken

Zelfs als het hemangioom zich op functioneel belangrijke plaatsen bevindt, zoals sensorische organen, mondruimte en handen of op cosmetisch kritische plaatsen zoals gezicht, hoofd of genitale gebied, wordt behandeling vaak aanbevolen. In dergelijke gevallen wordt het afwachtende gedrag opgegeven en worden geschikte behandelingsstappen in een vroeg stadium gestart.

Hypotensieve bètablokkers kunnen een positief effect hebben op de regressie van bloedsponzen. (Afbeelding: Zerbor / Fotolia.com)

Medicamenteuze therapie

Een medicamenteuze behandeling wordt onder verschillende omstandigheden gebruikt. Enerzijds is het nodig dat het hemangioom zich op een moeilijk bereikbare plek bevindt of niet wordt aanbevolen (bijvoorbeeld in de buurt van de oogkas). Aan de andere kant zijn medicijnen ook geïndiceerd wanneer het hemangioma snel prolifereert of patiënten lijden aan meerdere hemangioma's die door het lichaam worden verspreid. De volgende groepen geneesmiddelen worden met name gebruikt:

Corticosteroïden en interferonen

Deze medicijngroepen worden gebruikt omdat ze de proliferatie kunnen beteugelen. Ze kunnen systemisch via tabletten worden toegediend of plaatselijk in of op het hemangioom worden geplaatst. Hier komen directe injecties of een zalftoepassing in aanmerking. Er moet echter worden opgemerkt dat zowel farmaceutische corticosteroïden als interferonen hormoonpreparaten zijn die massaal interfereren met de natuurlijke hormonale werking van het lichaam. De mogelijke bijwerkingen zijn daarom zeer uitgebreid en moeten niet worden onderschat. Daarom worden beide groepen geneesmiddelen nu alleen in geïsoleerde gevallen gebruikt..

beta-blokkers

Eigenlijk zijn bètablokkers zoals propranolol geneesmiddelen die worden gebruikt bij hartpatiënten voor de behandeling van hypertensie, hartfalen en coronaire hartziekte. In de context van deze aanvraag, echter, merkten medische professionals enkele jaren geleden per ongeluk op dat spontane regressie van bloedsponzen optreedt wanneer ze worden ingenomen, als een onverwacht neveneffect, bij wijze van spreken. Dit effect kan worden verklaard door het vasoconstrictieve effect van de geneesmiddelen en zou dit in onderzoeken kunnen aantonen. Sinds 2014 zijn bètablokkers ook goedgekeurd voor de behandeling van hemangiomen en zijn nu het favoriete medicijn als medicamenteuze therapie moet worden gebruikt. Ze kunnen direct in het hemangioom in de vorm van een gel worden aangebracht of werken als tabletten via de bloedbaan.

chemotherapeutica

Omdat bloedsponzen ondanks alles tumorgroei zijn, is het gebruik van anticarcinogene geneesmiddelen theoretisch mogelijk. Echter, deze medicijnen zouden eigenlijk alleen in een noodgeval moeten worden gebruikt, dus in geval van blijvend gebrek aan behandeling, succes of een hoog risico op complicaties, aangezien chemotherapeutische geneesmiddelen altijd een aantal enorme bijwerkingen met zich meebrengen..

Operatieve therapie

De operatieve therapie bestaat hoofdzakelijk uit de chirurgische verwijdering, laser of koude behandeling (cryotherapie) van het hemangioom. Tijdens chirurgische verwijdering, wordt de spons operatief verwijderd na lokale anesthesie of, afhankelijk van de grootte en locatie, onder algemene anesthesie. Het wordt gebruikt wanneer de medicamenteuze behandeling niet het gewenste succes vertoont, de omliggende structuren zijn aangetast of de emotionele stress door de vlek erg hoog is. In ieder geval moet het behandelende medische team de voordelen en risico's zorgvuldig afwegen tegen de betrokkenen.

Het doel van laser en cryotherapie is om de structurele processen in de bloedspons te vernietigen en de proliferatie van bloedvaten te verminderen. Beide vormen kunnen echter alleen worden gebruikt voor kleine hemangiomen of na eerdere medicamenteuze behandeling, omdat ze een te lage penetratiediepte hebben om zweren van groot oppervlak te bereiken.

huismiddeltjes

Het repertoire van huismiddeltjes voor de behandeling van hemangiomen is erg breed. Veel patiënten nemen hier hun toevlucht, niet het minst vanwege het feit dat ze in een staat van ontevredenheid en passiviteit worden gebracht door de strategie van gecontroleerd wachten. Goede resultaten worden bereikt in een lokale toepassing met een mengsel van appelciderazijn en honing. Hier wordt het aangetaste gebied van de huid meerdere malen per dag behandeld met dit mengsel. Lokale behandeling met knoflook kan er ook voor zorgen dat het hemangioom verdwijnt. In de voeding kunnen aardappelen, knoflook en thee van haver en lindebloesem een ​​positief effect hebben.

Bij de behandeling van hemangioomzalven kan o.a. van Marigold help (Afbeelding: juefraphoto / Fotolia.com)

Naturopathische therapie

Moeder Natuur heeft ook veel in petto, waarvan is bewezen dat het veelbelovend is in de behandeling van kleine sponzen. In het bijzonder worden extracten van de volgende planten als envelop, zalf of olie gebruikt:

  • goudsbloem,
  • cipres,
  • Tea Tree,
  • Rhizinus,
  • eucalyptus,
  • arnica.

(Ma)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)