Delen:
Hartziekte - Overzicht, symptomen en oorzaken
inhoud
- Anatomie van het hart
- De hartkleppen
- hartziekte
- Symptomen van hartziekten
- Coronaire hartziekte
- Tekenen van een hartaanval
- hartverlamming
- myocardiet
- De cardiogene shock
- aritmie
- Hoge bloeddruk
- Oorzaken van hartziekten
- Aangeboren hartafwijkingen
- Fout in cardiale noodsituaties
- Het hart in mythe en geschiedenis
- Egypte - Het hart in de balans
- Het hart in het oude China
- Het hartoffer van de Azteken
- De pols van God
- Het biologische hart
- Het symbolische hart
- Moderne hartgeneeskunde
Anatomie van het hart
Een hart weegt ongeveer 300 gram voor een man en 260 gram voor een vrouw. Het bevindt zich in het midden van de borst, links en rechts van het borstbeen, omlijst door de longen, eindigend aan de voorkant van het borstbeen, aan de achterkant van de lucht en de slokdarm en aan de voet van het diafragma. De top strekt zich uit tot ongeveer de linker tepel.
Het hart bestaat uit twee atria en twee kamers gescheiden door kleppen en scheidingswanden. (Afbeelding: lom123 / fotolia.com) Het hart is verdeeld in een rechter en linker helft van het hart, die worden gescheiden door het hartseptum. Beide helften van het hart bevatten elk twee kamers, één het atrium, dwz het atrium, en het andere de hoofdkamer. De hartmuur die er omheen ligt, bestaat uit de binnenhuid van het hart, de hartspier en de buitenhuid van het hart.
Door de boezems stroomt het bloed terug in het hart en dan gaat het verder in de hoofdkamers. Hier zijn de hoofdpompen van het hart en pompen het bloed opnieuw door de ader in de bloedbaan. De hartkamers kunnen worden gesloten met hartkleppen en bestaan uit een harthuid.
De hartkleppen
De hartkleppen organiseren het bloedtransport in het cardiovasculaire systeem als biologische kleppen. Ze openen en sluiten zodat het bloed maar in één richting kan stromen.
hartziekte
Het hart en het cardiovasculaire systeem kunnen op veel manieren worden beschadigd. Er zijn echter drie oorzaken voor de meeste hartproblemen: vernauwde kransslagaders, aandoeningen van het hartritme en zwakte van de hartspier.
Symptomen van hartziekten
Hoe verschillend de hartziekte ook is, sommige symptomen komen vaak voor. Deze omvatten pijn op de borst, uitstralende rug en armen, snelle hartslag, beklemming op de borst, moeite met ademhalen, verlies van kracht, zwakte en vermoeidheid.
Tachycardie, benauwdheid op de borst en ernstige vermoeidheid zijn vaak belangrijke aanwijzingen voor hartaandoeningen. (Afbeelding: Robert Kneschke / fotolia.com) Coronaire hartziekte
Coronaire hartziekte (CHD) verwijst naar versmalde kransslagaders. Door vernauwing neemt het risico op een hartaanval enorm toe, omdat dit ontstaat wanneer een coronair vat volledig sluit. Er kan dan geen bloed in het hart stromen en een deel van de hartspier sterft.
Nog gevaarlijker is echter een plotselinge hartdood. Als er geen bloed meer in het hart komt, stopt het hartritme en het resultaat is een ventriculaire fibrillatie.
Vandaag de dag kan een hartaanval worden behandeld, artsen openen dan de kransslagaders met katheters en medicijnen lossen bloedstolsels op. Cardiologen voorkomen dus niet alleen een plotselinge hartdood, maar ook de gevolgen op de lange termijn die optreden als de hartspier sterft.
Bij angina pectoris zijn de bloedvaten die de hartspier toedienen ernstig beperkt. Wanneer ze worden belast, kunnen de bloedvaten niet langer voldoende zuurstof aan de hartspier leveren. Gebieden in de hartspier krijgen tot 20 minuten geen bloed meer. De gevolgen zijn een typische hartpiercing, beklemd gevoel op de borst en kortademigheid. De getroffenen worden behandeld met nitroglycerinespray en moeten rusten. Als het aantal hartslagen nu daalt tijdens de rust, blijft er voldoende bloed over om de spier te voorzien.
Tekenen van een hartaanval
Een hartaanval wordt vaak gemanifesteerd door pijn rond het borstbeen en de linker helft van de borst. Deze duren meer dan 5 minuten. Maar pas op Een infarct kan ook pijn veroorzaken in andere delen van de borstkas, zelfs in de nek, linkerarm of rug, of bij vrouwen in het bijzonder in de bovenbuik. Er zijn zelfs hartaanvallen die niet worden voorafgegaan door pijn.
Een typisch teken van een hartaanval is een plotseling begin van massale, langdurige pijn van meer dan vijf minuten achter het borstbeen en aan de linkerkant van de borstkas. (Afbeelding: Kzenon / fotolia.com) hartverlamming
Door hartfalen kan het hart niet voldoende bloed in het lichaam pompen. Deze ziekte kan chronisch of acuut zijn. Een acuut hartfalen moet onmiddellijk worden behandeld omdat het kan leiden tot een dodelijke hartaanval of een beroerte.
Oorzaken zijn onder meer chronische hypertensie, hartklepgebreken of coronaire hartziekten, maar ook arteriosclerose en myocarditis. Deze infecties veroorzaken virussen en ook bacteriën of parasieten.
Een zwakte van het linkerhart komt voort uit het feit dat er steeds minder bloed in de bloedsomloop komt. Daarom bouwt het bloed zich op in de longen, de gevolgen zijn pulmonale hypertensie en oedeem. Ademhalingsproblemen, hartastma, longoedeem en overhaaste ademhaling zijn kenmerkend (snap-ademend).
Rechts hartfalen volgt meestal een linker hartfalen. Nu bouwt het bloed zich op in de rechterhelft van het hart. De halsaders zijn vastgelopen, evenals de lever, de milt en de nieren. Patiënten worden zwaarder en hebben meer water en oedeem nodig.
myocardiet
Ontsteking van de hartspier kan dodelijk zijn. Als de ontsteking de hartfunctie verstoort, kan dit het hartritme beïnvloeden. Symptomen van ontsteking van de hartspier zijn kortademigheid en een snelle hartslag, evenals pijn op de borst.
De cardiogene shock
Dit is een van de "moordenaars" van hartziekten. Als bij een acute hartinsufficiëntie, bijvoorbeeld als gevolg van myocarditis, het hart niet langer voldoende bloed in het lichaam kan pompen, is er een acuut zuurstofgebrek. De huid van de nek, armen, benen en borst ziet er gemarmerd uit. Getroffen personen moeten onmiddellijk worden behandeld met een spoedarts, anders sterven ze.
aritmie
Als de hartslag onregelmatig is, noemen we dit een hartritmestoornis. Er is zelfs een te trage hartslag (bradycardie), waarbij een pacemaker de juiste oplossing is en een te snel hartritme (tachycardie). Te snelle hartslagen komen vooral voor in het atrium of in het ventrikel en zijn gevaarlijk. Boezemfibrilleren is de belangrijkste oorzaak van beroertes.
Bij een tachycardie (hierboven) klopt het hart te snel, in het geval van bradycardie (onder) te langzaam. (Afbeelding: alex_aldo / fotolia.com) Hoge bloeddruk
Chronische hypertensie kan leiden tot hartfalen. De hartspier moet nu meer en meer energie spenderen om bloed te pompen. Hiermee groeit de hartspier, maar een grotere spier heeft meer bloed nodig om gevoed te worden, terwijl hij tegelijkertijd minder bloed ontvangt. Mogelijke gevolgen zijn coronaire hartziekten of beroertes.
Oorzaken van hartziekten
Hartziekte is een van de belangrijkste doodsoorzaken in westerse samenlevingen, terwijl het een klein probleem is in traditionele culturen. Dit houdt onder meer verband met de mogelijkheden en gevolgen van post-industriële culturen: obesitas, diabetes mellitus en roken. Obesitas wordt geassocieerd met andere risicofactoren voor hartaandoeningen zoals gebrek aan lichaamsbeweging en hoge bloeddruk.
Aangeboren hartafwijkingen
Congenitale hartziekte wordt tegengegaan door hartaandoeningen die verband houden met levensstijl. Deze omvatten klepdefecten of vaataandoeningen. Elke 100e geboren kind heeft een hartafwijking.
Als er een defect in het atriale septum is, is het septum tussen de linker en rechter boezem in het hart open. Het komt tot een positieve druk, en dus stroomt het bloed met veel zuurstof in het rechter atrium. Dit is echter een reactie van het lichaam op een nog niet functionerende long en artsen spreken daarom van een "kortsluitingstekort", maar niet van een ziekte. Normaal gesproken sluit zo'n open foramen ovale in de maanden na de geboorte, maar zelden blijft het bestaan en moet het operatief worden afgesloten.
Een defect van het ventriculaire septum is echter een ziekte. Hier sluit de verdeling tussen de kamers niet, en bloed van de linker hartkamer duwt in de rechter hartkamer. De gevolgen omvatten pulmonale hypertensie met kortademigheid.
Verder worden kinderen geboren met versmalde aortabogen evenals met versmalde longkleppen, ook de aorta en longslagader kunnen worden omgekeerd.
Bij de eerste tekenen van een hartaanval moet de hulpdienst onmiddellijk worden geroepen. (Afbeelding: pattilabelle / fotolia.com) Fout in cardiale noodsituaties
De nummer een fout bij een hartfalen is aarzeling. Zodra u de eerste tekenen van een geliefde opmerkt, moet u onmiddellijk een ambulance bellen: deze telt elke minuut. Als het gaat om ventriculaire fibrillatie, moet de reanimatie onmiddellijk worden gestart.
Wacht niet om te zien of de symptomen automatisch verdwijnen omdat je bang bent voor valse alarmen. Bel de medische hulpdienst met een ambulance. De spoedarts bepaalt of een vals alarm aanwezig is - niet jij.
Bel niet de buur of de huisarts, maar onmiddellijk de hulpdiensten: 112.
Rijd de aangedane persoon niet zelf met de auto. Als VF begint, kan alleen een ambulance helpen.
Het hart in mythe en geschiedenis
Een van de belangrijkste bevindingen van menselijke culturen is de uitspraak: Een persoon wiens hart klopt leeft. Een persoon wiens hart niet klopt, is dood. Daarom was het hart de zetel van het leven.
Het hart pompt constant bloed door het lichaam en zorgt zo voor de zorg voor alle organen. (Afbeelding: psdesign1 / fotolia.com) Egypte - Het hart in de balans
De oude Egyptenaren zagen in het hart de kern van de persoonlijkheid, een orgaan dat niet alleen het lichaam, maar ook de ziel bij elkaar hield, dat is wat de psychologie de psyche noemt. Omdat de Egyptenaren geloofden in een leven na de dood, balsemden ze hun harten en stopten ze in de gemummificeerde lijken. De andere organen hadden deze betekenis niet, en de priesters begroeven ze gescheiden van het lichaam in hun eigen vaten.
Toen de dode in de andere wereld aankwam, woog Anubis zijn hart, de god van de dood met het lichaam van een mens en het hoofd van een jakhals. De veer van de Maat bepaalde of de overledene recht had geleefd. Als er een onbalans was, at een monster het hart.
De Egyptenaren probeerden de harten te overtuigen, die optraden als onafhankelijke persoonlijkheden in het hiernamaals, om goed te getuigen over hun drager. Dus schreven ze inscripties op graven als: "O hart dat tot mijn aard behoort! Sta niet op tegen mij als getuige, weersta me niet tegen de rechters. "
De Egyptenaren waren echter geen bijgelovige idioten, maar hun medicijn was een van de meest geavanceerde van de antieke oudheid. Ze erkenden dat de hartslag de pols bepaalde en de puls "het hart spreekt" noemde. Ze maten de puls en ontleenden aan de regelmaat de gezondheid van de patiënt. Ze kenden al hartziekten zoals vasculaire calcificatie of hartfalen.
In tegenstelling tot moderne kennis, echter, beschouwden ze het hart en niet de hersenen als de zetel van de ziel die de aard van de mens kenmerkte, de plaats van gevoelens, gedachten, talenten en intelligentie.
Het hart in het oude China
De taoïstische leer in het oude China verwarde ook het hart als de zetel van zowel emoties als de geest. Daarom was de Doctrine van de Daodejing belangrijk, die zei hoe iemand een goed en edel hart kon ontwikkelen.
Het hartoffer van de Azteken
De Mexica in Mexico hield vandaag het hart van het menselijke centrum. Infamous hun hart slachtoffers waarin ze (nu Mexico City) gesneden gevangenen op de piramide van Tenochtitlan, het hart tot leven met een obsidian mes uit zijn borst en bood tot de zonnegod Huitzilopochtli als slachtoffers waren.
Hedendaags onderzoek houdt de door de Spaanse conquistadores omvang van dit menselijk slachtoffer vandaag nog voor schromelijk overdreven, meer in het bijzonder moeten propaganda rechtvaardiging van de terroristische verovering.
In het christendom van de Middeleeuwen, de harten van heiligen, zoals de kerkleraar en de mystieke Teresa van Avila, als begeerde overblijfselen. (Afbeelding: Alfonsodetomas / fotolia.com) De pols van God
In het christendom van de Middeleeuwen werd het hart beschouwd als een verbinding tussen God en de mens en had het dus een soort van eigen leven. Veel bijgelovigheid verspreidde zich: als remedie tegen epilepsie was het nodig om in het hart van een levende wolf te bijten. Harten van heiligen waren waardevolle relikwieën.
Sacred Heart Church heeft rooms-katholieke kerken aangewezen die zijn gewijd aan het hart van de Messias als het Heilig Sacrament van de Kerk. Lichaamsdelen zijn eerste klas relikwieën in de katholieke kerk, en onder hen zijn harten het meest gewild, bijvoorbeeld het hart van Teresa van Avila. De koning werd beschouwd als het "hart van het volk", de paus het "hart van het christendom".
In Duitsland is het snijden van het lijk en het verwijderen van lichaamsdelen tegenwoordig verboden en wordt het beschouwd als een ontheiliging van de doden, of op zijn minst als een verstoring van de doden..
In de christelijke context echter, waren afzonderlijke hartbegrafenissen wijdverspreid, niet alleen onder heiligen. De heersers werden vaak begraven op de plaats van hun sterven, maar het hart werd naar hun geboorteplaats gebracht en in een speciaal vat bewaard. Deze gewoonte duurde tot de moderne tijd. Pas in 1822 werd de dode politicus Karl-August Fürst von Hardenberg uit zijn hart gehaald en blijft hij vandaag op het altaar van een kerk in Neuhardenberg bij Berlijn.
Het biologische hart
In de Middeleeuwen leer van de Middeleeuwen, het hart veredeld het bloed geproduceerd in de lever, terwijl ook het behoud van lichaamswarmte en "levenskracht". De functie van de holle spier als een bloedpomp, die al in de oudheid bekend was in het oude China, was vreemd aan het middeleeuwse denken van Europa.
Alleen Leonardo da Vinci (1452-1519) gebruikte de term pomp voor het hart, en Miguel Seveto (1509-1553) besprak de longcirculatie; Kort daarna bewees William Harvey (1578-1657) dat het bloed niet in het lichaam "sijpelt", maar terugvloeit naar het hart. Dit was een schok voor het spirituele denken omdat het duidelijk maakte dat het lichaam geen apart bestaan leidde en daarom slecht kon dienen als de zetel van God in de mens.
Het hart staat al lang bekend als een symbool van liefde - zelfs als de vorm ervan weinig lijkt op het eigenlijke orgel. (Afbeelding: Tierney / fotolia.com) Het symbolische hart
Tot op heden is het hart in symboliek maar houd deze spirituele betekenis, namelijk als een orgaan van liefde en grote emoties, waarvoor echter, het echte hart heeft geen betekenis - onze gevoelens en gedachten hun oorsprong in de hersenen, niet alleen het systematisch denken van de "kop man" maar ook empathie en intuïtie. Zelfs degenen die "denken met het hart" denken echt met het hoofd.
Duizenden jaren geleden, toen het hart was de zetel van de ziel, kan niet verbannen uit de cultuur zelf. is mythen Geschiedenis van het geloof als ingesteld werkelijkheid een mythe, de mythe van sprookjes en van daaruit een metafoor in de literatuur, en dat doet onze westerse samenleving van vandaag is overbelast met metaforen hart.
Hier is het goed gaat gepaard met klachten "van het hart": Als we gewekt, bloeddruk, tachycardie, onregelmatige pols, kortademigheid en zelfs hartstilstand verhogingen zijn waarschijnlijk een gevolg van extreme emoties. Iedereen die bang voelt, de "hartslag", die een lage puls houdt zelfs in het gezicht van objectieve risico wordt beschouwd als "koelen bloede" zijn.
Psychische conflicten in het onbewuste worden waargenomen als druk in de borst. Als iets 'ons hart dierbaar' is, voelen we het eigenlijk 'in het hart'; "Een steen valt uit ons hart", we voelden ons echt vóór een last op de borst.
Dus laten we significante lichamelijke reacties van het hart en de bloedsomloop zien op mentale en emotionele problemen. Geen wonder dat onze voorouders geloofden dat deze gevoelens hier zouden ontstaan. In werkelijkheid echter komen de signalen die het hart ontvangt uit de hersenen en worden ze op zenuwen gedragen.
De eerste implantatie van een pacemaker werd in 1958 in Zweden uitgevoerd. (Afbeelding: psdesign1 / fotolia.com) Moderne hartgeneeskunde
De ontdekking van de bloedcirculatie veranderde het hartmedicijn. Pas toen de wetenschap de vermeende eenheid van ziel en lichaam scheidde, was een geavanceerde behandeling van hartziekten mogelijk. In 1733 werd de bloeddruk voor het eerst bepaald.
In de 20e eeuw ging hartmedicijn snel vooruit. 1923 was de eerste keer met succes bediend een valvulaire vernauwing, 1929 kwam de hart-katheter gebruikt. In 1954 werden het hart en de longen tijdelijk afgesloten met de hart-longmachine, waardoor openhartchirurgie mogelijk was; slechts vier jaar later had een mens voor de eerste keer een kunstmatige pacemaker. In 1967 werd voor het eerst een menselijk hart getransplanteerd. (Dr. Utz Anhalt)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)
literatuur
Armin Dietz: Eternal Hearts. Kleine culturele geschiedenis van hartbegrafenissen. München 1998
Marianne Koch: The Heart Book. 2015
Petra Roßmüller-Meister: hartaanval. Tekenen, diagnose en behandeling. 2014.
links
https://www.drsinatra.com/causes-of-congestive-heart-failure-high-blood-pressure
http://www.heart.org/HEARTORG/Conditions/More/Cardiomyopathy/What-Is-Cardiomyopathy-in-Adults_UCM_444168_Article.jsp
http://www.healthline.com/health/copd/serious-complications#complications2
https://www.herzstiftung.de/Herzkrankheit/
http://www.leading-medicine-guide.de/Medizinische-Fachartikel/Herzerkrankungen
http://www.nytimes.com/health/guides/disease/heart-failure/print.html
https://www.sciencedaily.com/releases/2014/10/141027085430.htm
https://www.niddk.nih.gov/health-information/diabetes/overview/preventing-problems/heart-disease-stroke
http://www.obesityaction.org/educational-resources/resource-articles-2/obesity-related-diseases/cardiovascular-disease-obesity-and-the-heart