Testicular cancer - causes and signs

teelbalkanker

Testicular cancer is een kwaadaardige tumor die relatief zeldzaam is, goed voor minder dan twee procent van alle nieuwe kankers. Toch zijn ze gewoon onder de mensen bij jonge en middelbare leeftijd speelt een belangrijke rol, want hier is het de meest voorkomende tumor incidentie van de man. Als de kanker vroeg ontdekt, kan het permanent worden genezen in de meeste gevallen en zelfs in de metastatische fase is in strijd veel andere kwaadaardige tumoren een goede kans op herstel. Daarom moeten waarschuwingssignalen zoals zwelling en verharding in de zaadbal altijd serieus worden genomen en door een arts of uroloog worden onderzocht.

inhoud

• teelbalkanker
• Testiculair carcinoom: definitie en frequentie
• Tekenen en symptomen van zaadbalkanker
• Testiculaire tumoroorzaken
• Testiculaire diagnose van kanker
• Therapie voor zaadbalkanker
• Testicular Cancer Precaution: correcte palpatie belangrijk

Testiculair carcinoom: definitie en frequentie

De term "zaadbalkanker" of "testicular cancer" een kwaadaardige proliferatie van weefsel bekend geneesmiddel dat zich voortplant in de testikels van de mens, maar kan infecteren via de bloedbaan elk ander lichaamsorgaan. Vooral getroffen zijn jongere mannen in de leeftijd tussen 25 en 45 jaar, waarin dit type kanker de meest voorkomende maligne tumorziekte is. Volgens het Robert Koch Institute is testiculaire kanker echter een van de zeldzamere soorten kanker, goed voor ongeveer 4.000 nieuwe gevallen per jaar, goed voor ongeveer 1,6 procent van alle mannelijke kankers.

Tumor in de testikels: dit zijn de oorzaken en symptomen. Afbeelding: ghazii-fotolia

Voor de meeste mensen (95%) is de kanker eenzijdig. Bovendien zijn bijna alle tumoren (90%) afkomstig van kiemcellen ("kiemceltumoren"). Er wordt onderscheid gemaakt tussen tumoren testiculair weefsel of de zogenaamde "spermatogonia" (seminoom) en de zogenaamde "niet-seminomen", die kan bestaan ​​uit verschillende soorten weefsel en dus specifiek voorbeeld. B. wordt dooierzak-tumor of choriocarcinoom genoemd. Beide vormen komen ongeveer even vaak voor, met niet-seminoma's die zich gemiddeld iets vroeger ontwikkelen. Dienovereenkomstig is de gemiddelde leeftijd bij aanvang van een niet-seminomatous testiculaire tumor 27 jaar en die van seminoom is 37 jaar.

De resterende 10% van maligne tumoren testiculaire oorsprong in het dragerweefsel ( "Sertoli cell tumors"), in de testosteron producerende cellen ( "Leydig-celtumoren") of in het lymfoïde weefsel van de testis (lymfomen). Bovendien kunnen dochtertumoren (metastasen) van tumoren van andere organen in de teelballen optreden.

Tekenen en symptomen van zaadbalkanker

In de meeste gevallen vertoont dit type kanker duidelijk herkenbare symptomen, waardoor een ziekte meestal door de getroffenen zelf wordt ontdekt. Meestal is dit een overwegend eenzijdige zwelling van de zaadbalk, die geleidelijk toeneemt maar geen pijn veroorzaakt. Bovendien zijn er vaak merkbare nodulaire verhardingen, een gevoel van druk of zwaarte in de testikels evenals een trekken in de lies. Sommige patiënten ook verslag van pijn aan de testis, gezwollen melkklieren, bloed in sperma, een afname van seksueel verlangen of een ophoping van vocht in de balzak (hydrocele). In de gevorderde fase van de ziekte kan het ook rugpijn en kortademigheid veroorzaken als gevolg van zwelling van de lymfeklieren in het abdominale gebied.

Zwellen en harden duiden echter niet noodzakelijk op kanker. In plaats daarvan zijn vaak goedaardige ziekten zoals epididymitis of een zogenaamde "gedraaide testikels" (testiculaire torsie) verantwoordelijk voor de symptomen. Niettemin moeten de klachten altijd serieus worden genomen en onmiddellijk worden verduidelijkt door een arts of uroloog om gezondheidsrisico's te vermijden.

Testiculaire tumoroorzaken

De oorzaken van zaadbalkanker zijn nog niet volledig begrepen. Er zijn echter enkele risicofactoren bekend die een gunstig effect op de ontwikkeling kunnen hebben. Deze omvatten vooral een zogenaamde "niet-ingedaalde testikels" (cryptorchidisme), waarbij één of beide testikels na de geboorte niet zoals gebruikelijk in het scrotum, maar z. B. in de buikholte of in de inguinal gracht. Het is de meest voorkomende congenitale misvorming van het urineweg- en geslachtsapparaat, die voorkomt bij iets minder dan één tot drie procent van volwassen mannelijke baby's. Preterm zuigelingen, aan de andere kant, worden veel vaker getroffen door maximaal 30 procent als gevolg van hun onvolwassen ontwikkeling.

In sommige gevallen (ongeveer 7%) migreren de testikels in de eerste paar maanden van hun leven alleen in het scrotum, maar na het eerste levensjaar is dit proces zeer onwaarschijnlijk. Als een niet-ingedaalde zaadbal niet vroegtijdig wordt behandeld, verhoogt dit enerzijds het risico op beperkte vruchtbaarheid (onvruchtbaarheid), testiculaire torsie en inguinale hernia. Bovendien, volgens recente studies, neemt het risico op het ontwikkelen van een testiskanker tweemaal of zelfs driemaal toe. Omdat binnen de eerste zes tot twaalf maanden van het leven al schade kan optreden, bevelen deskundigen vandaag aan om de therapie te beëindigen vóór het einde van het eerste levensjaar. Dienovereenkomstig, als de situatie niet vanzelf verandert in de eerste helft van het jaar, wordt een poging gedaan om het hoge niveau te behandelen door medicatie met het toedienen van hormonen. Als er geen succes is, is meestal een kleine chirurgische ingreep vereist om de positie van de zaadbal te veranderen.

Bovendien worden erfelijke factoren vermoed als de oorzaak van een verhoogd risico op ziekte, omdat de tumor zich gedeeltelijk binnen een familie ophoopt. Dienovereenkomstig zou volgens de Duitse Kankerhulp in een gezin met meerdere zonen een geval van zaadbalkanker leiden tot een ongeveer twaalfvoudig verhoogd risico voor de broers. Hetzelfde geldt als de vader ziek is, omdat zelfs hier het risico op kanker voor de zoon hoger is in vergelijking met leeftijdgenoten zonder familiebias..

De veranderingen in de teelballen bij teelbalkanker kunnen meestal worden gepalpeerd tijdens het zelfonderzoek. (Afbeelding: joshya / fotolia.com)

Testiculaire diagnose van kanker

Als er een vermoeden bestaat van testiculair carcinoom, wordt meestal een grondige consultatie uitgevoerd, waardoor de arts een eerste indruk krijgt. Het is daarom nuttig, van te voren met vragen zoals. Bijvoorbeeld: "Sinds wanneer is de zwelling?" Of "Welke andere symptomen zijn er opgetreden?" Om hiermee om te gaan om de meest accurate antwoorden te geven. Dit wordt gevolgd door een nauwkeurig onderzoek van de testikels, waardoor de arts geharde of nodulaire gebieden kan herkennen, naast een echografie (testiculaire echografie) om eventuele veranderingen zichtbaar te maken.

Vaak wordt een bloedmonster genomen om het vermoeden te bevestigen of te verminderen, om aanwijzingen te geven voor mogelijke 'tumormarkers' zoals. Bijvoorbeeld om het eiwit alfa-fetoproteïne (AFP) of het hormoon humaan choriongonadotropine beta (ß-HCG) te verkrijgen. Dit zijn biologische stoffen in het bloed of andere lichaamsvloeistoffen die kunnen wijzen op verhoogde niveaus van de ontwikkeling of herhaling van kwaadaardige tumoren.

Als de verdenking wordt bevestigd, wordt de zaadbal meestal blootgelegd in de volgende stap van een operatie. Op deze manier kan de arts vaak al herkennen of het een kwaadaardige tumor is. Voor een duidelijke diagnose is echter het onderzoek van een weefselmonster van de aangetaste testes noodzakelijk (biopsie). Tenslotte, om te controleren of er al een metastase is in andere organen of een betrokkenheid van de lymfeknoop, kunnen andere beeldvormende werkwijzen, zoals b.v. Röntgenonderzoek of computertomografie (CT).

Therapie voor zaadbalkanker

Als de diagnose duidelijk kan worden gesteld, is de eerste stap in de behandeling meestal de chirurgische verwijdering van de aangetaste testis, inclusief de bijbal en zaadstreng via een sectie in de lies (orchidectomie). De procedure die gewoonlijk onder algemene anesthesie wordt uitgevoerd, wordt als relatief eenvoudig en zonder risico beschouwd. Bovendien kan tijdens de operatie een klein weefselmonster worden afgenomen van de gezonde testis om een ​​mogelijk precancereus stadium aan de andere kant te ontdekken. Bijwerkingen of gevolgschade zoals. Bijvoorbeeld, onvruchtbaarheid of impotentie komt zeer zelden voor bij het verwijderen van één testikel, omdat de gezonde testis aan de andere kant de storing compenseert. Daarnaast kan, indien nodig om cosmetische redenen, een implantaat gemaakt van siliconen (testikelprothese) worden gebruikt, dat qua uiterlijk en aanraking niet verschilt van een gezonde testikel.

De verdere behandelingsstappen na de interventie zijn afhankelijk van het type tumor (seminoom of niet-seminoom) en de ernst van de ziekte. In tumoren die vroegtijdig worden opgespoord, volstaat in veel gevallen een afwachtende houding ("wait-and-see strategy"), waarin voorlopig geen verdere therapie wordt uitgevoerd. Hier zijn echter controles op zeer korte termijn noodzakelijk om een ​​mogelijke metastasevorming vroegtijdig te detecteren. Als alternatief, in het geval van een "seminoom" type kanker, afhankelijk van het stadium van de ziekte, worden bestraling of verschillende chemotherapeutische procedures gebruikt.

In het geval van een niet-seminoom, daarentegen, wordt normaliter geen bestralingstherapie uitgevoerd, omdat dit type tumor minder gevoelig is voor straling. In plaats daarvan kan na het verwijderen van de zieke testikel in overeenstemming met het stadium van de ziekte ook de afwachtende surveillance-strategie of chemotherapie overwogen worden. Bovendien kunnen in dit geval verdere operaties nodig zijn om lymfeklieren in de achterkant van de buik of metastasen in individuele lichaamsorganen te verwijderen

Als de zaadbalkanker wordt ontdekt en dienovereenkomstig wordt behandeld, is de prognose meestal goed. Het is echter belangrijk om dit zo vroeg mogelijk te herkennen en te behandelen, omdat in dit geval meer dan 95% van de testiculaire tumoren permanent kan worden genezen. Bij gevorderde ziekten zijn er, in tegenstelling tot de meeste andere kwaadaardige tumoren, goede kansen op herstel, wat volgens het Robert Koch Institute, de relatieve 5-jaarsoverleving met 97% en sterfte met 170 sterfgevallen per jaar, relatief laag is..

Testicular Cancer Precaution: correcte palpatie belangrijk

Om een ​​kwaadaardige tumor te voorkomen, moet elke man ongeveer twee keer per maand beide teelballen palperen. Dit geldt met name wanneer het risico van een niet-ingedaalde zaadbal of erfelijke preload sterk wordt verhoogd door een zieke vader of broer. Bovendien moet het eigen onderzoek al in de puberteit beginnen, aangezien zaadbalkanker vooral bij zeer jonge mannen voorkomt. Scannen is eenvoudig en ongecompliceerd wanneer het scrotum met de handpalmen wordt vastgehouden en gelijktijdig met de vingers van beide handen wordt gevoeld. Elke zaadbal moet individueel worden aangeraakt en grondig worden onderzocht op veranderingen.

Terwijl een gezonde testis meestal een glad oppervlak heeft, manifesteert teelbalkanker zich meestal als verharding of pijnloze vergroting van de gehele zaadbal, vaak slechts aan één kant. Als er iets gebeurt tijdens het onderzoek, aarzel dan niet om onmiddellijk een arts te raadplegen. Dit is vooral belangrijk, omdat zaadbalkanker kan worden genezen hoe beter hoe eerder het wordt ontdekt. Bovendien, andere veranderingen zoals. Als spataderen van de testikels (varicoceles) ontdekt op deze manier en indien nodig behandeld.

Een speciaal screeningsonderzoek met terugbetaling door de ziekteverzekering bij de dokter, is er niet. Desalniettemin adviseren deskundigen mannen ouder dan 20 jaar om jaarlijks een palpatieonderzoek door de uroloog te ondergaan om in een vroeg stadium een ​​mogelijke ziekte te kunnen identificeren. Patiënten die al zijn behandeld met zaadbalkanker, moeten ook nazorg zoeken. Omdat zelfs als terugvallen relatief vaak voorkomen, het belangrijk is gezondheidsrisico's te vermijden en de gezondheidstoestand regelmatig te controleren. (NR)