Delen:
Pulsstoornissen (Pulsbestuurstoornis) - oorzaken, symptomen en therapie
Impulsaandoeningen, ook wel bekend als "stoornissen in de impulsbeheersing" of "stoornissen in de impulsbeheersing", verwijzen naar een impulsief impulsief gedrag, bijvoorbeeld in de vorm van kopen, spelen, eten, nagelbijten, zelfverwondende of overmatige masturbatie. Hoewel deze impulsief gecontroleerde acties bewust worden ervaren, zijn ze op eigen initiatief moeilijk te voorkomen. De slachtoffers lossen een waargenomen spanning op met de acties. Impulsbeheersingsstoornissen zijn gedragsstoornissen die in de hele samenleving voorkomen.
inhoud
- definitie
- oorzaak
- symptomen
- diagnose
- ICD classificatie
- Pathologisch spel
- pyromanie
- kleptomanie
- trichotillomanie
- Pathologische hete woede
- Dermatillomanie
- Behandeling van impulsstoornissen
- Zelfhulp bij stoornissen in de impulsbeheersing
- Staat van onderzoek
definitie
De term impulsstoornis komt van psychiatrie en klinische psychologie. Dit verwijst naar een bepaald gedragspatroon, dat impulsief wordt geactiveerd om een zelf waargenomen onaangename staat van spanning op te lossen. De acties van de getroffenen hebben meestal geen waarneembare motivatie, kunnen of zijn moeilijk te controleren en schaden vaak de eigen belangen van de patiënt of de belangen van anderen.
Het impulsieve gedrag volgt meestal dezelfde schema's, die, hoewel ze bewust worden ervaren, opzettelijk onmogelijk of moeilijk te doorbreken zijn. Deze affecten kunnen zich manifesteren in tal van activiteiten, zoals overmatig eten, kopen, spelen, nagelbijten, rijden op straat, masturberen of zichzelf verwonden. Pulsbestrijdingsstoornissen komen vaak voor bij patiënten met een borderlinepersoonlijkheidsstoornis.
Mensen die lijden aan een verstoring van impulscontrole voeren compulsieve handelingen uit die bewust worden ervaren maar opzettelijk onmogelijk of moeilijk te doorbreken. (Afbeelding: peshkova / fotolia.com) oorzaak
De oorzaken van stoornissen in de sturing van impulsen zijn niet volledig begrepen. Artsen vermoeden een complex samenspel van genetische, fysieke en sociale factoren zoals opleiding, omgeving en ervaringshorizon. De hormoonspiegels van de getroffenen worden ook vermoed relevant te zijn voor het probleem en om het type stoornis significant te beïnvloeden. Mannen zijn bijvoorbeeld meer vatbaar voor agressieve stoornissen zoals dwangstoornissen, terwijl de dwangacties van vrouwen vaak zelfvernietigend zijn, zoals het geval is met trichotillomanie (haartjes rippen).
Daarnaast wordt een nauwe interactie met andere psychische stoornissen vermoed, waaronder bijvoorbeeld afhankelijkheid van middelen en ernstige psychische aandoeningen zoals borderline. Verder zijn er geneesmiddelen die bijvoorbeeld worden gebruikt bij de behandeling van de ziekte van Parkinson, die stoornissen in de impulsbeheersing kunnen veroorzaken.
symptomen
Typische tekenen van stoornissen in de stoorbeheersing zijn diegenen die niet herhaaldelijk hun impulsen kunnen weerstaan. Het besluit om een impulsieve actie uit te voeren is niet bewust gemaakt, maar er zit een dwangmatige drang achter. Meestal zijn de acties schematisch en vergelijkbaar met het principe, hoewel de handelingen compleet anders zijn.
Alle stoornissen in de impulsbeheersing worden voorafgegaan door bijna hetzelfde psychische proces. De slachtoffers lijden onder de actie onder een onaangename spanning, die verdwijnt door de uitgevoerde handeling. De onaangename zelfperceptie wordt onderdrukt en gericht op de uitvoering van de actie. Na de daad voelen veel patiënten zich schuldig en beschaamd, wat hun mentale ontwikkeling negatief beïnvloedt, wat op zijn beurt de innerlijke spanning versterkt en leidt tot herhaalde acties.
Ondanks gevoelens van schuld of schaamte, voeren mensen met een impulsbeheersingsstoornis herhaaldelijk schadelijke handelingen uit om zich van een enorme innerlijke spanning te ontdoen. (Afbeelding: ra2 studio / fotolia.com) diagnose
De diagnose wordt voornamelijk gesteld door een psychiater. Om de symptomen als een psychische aandoening te diagnosticeren, moet het dwangmatige gedrag als onaangepast of onredelijk worden beschouwd. Het speelt ook een rol bij de diagnose of de persoon zichzelf of andere mensen schaadt, bijvoorbeeld door schulden op te bouwen of ongevallen en verwondingen te veroorzaken..
ICD classificatie
In het diagnostische classificatiesysteem van de WHO (Wereldgezondheidsorganisatie) heeft "abnormale gewoonten en impulsen voor impulsbestrijding" de ICD-sleutel F63, die verder is onderverdeeld, bijvoorbeeld:
- F63.0 pathologisch gokken
- F63.1 pathologische brandstichting (pyromanie)
- F63.2 pathologisch stelen (kleptomanie)
- F63.3 Plukken, draaien en scheuren van haar (trichotillomanie)
- F63.8 Andere abnormale gewoonten en stoornissen in de impulsbeheersing (bijvoorbeeld pathologische opvliegendheid of dermatillomanie)
Pathologisch spel
Het pathologische gokken verwijst naar de abnormale gewoonte van herhaaldelijk deelnemen aan intens gokken, wat de levens van de getroffenen enorm beïnvloedt of bijna beheerst. Patiënten zijn soms niet langer in staat om hun beroep en sociale contacten na te streven, wat een negatief effect heeft op familie, milieu en uiteindelijk op de materiële aanvoer.
In de omgangstaal wordt dit gedrag aangeduid als gokverslaving of game-afhankelijkheid. Keer op keer proberen patiënten te breken met spelen, maar dit lukt niet. De verslaafden aan gokken, vaak mannen, proberen hun verslaving vaak te verbergen voor familieleden en vrienden. Ze denken niet aan de bijbehorende mogelijke gevolgen zoals werkloosheid, schulden en relatieproblemen tijdens het spelen.
Deze compulsieve acties worden veroorzaakt door problemen of negatieve stemmingen, die onaangename spanningen veroorzaken voor de getroffenen, die ze alleen kunnen verminderen door te spelen of gokken. Vaak verliezen patiënten aanzienlijke sommen geld, wat een neerwaartse spiraal teweegbrengt: geld is niet langer genoeg om verslaving na te streven, en toch is alles in de verleiding om te blijven spelen. Veel gokverslaafden zijn zwaar verschuldigd en doen soms ook strafrechtelijke stappen om de financiële middelen te krijgen om aan hun verslaving te voldoen.
Overmatig gokken kan een vorm van impulsstoornis zijn. Sommige kansspelverslaafden hebben grote schulden en accepteren zelfs criminele handelingen. (Afbeelding: Kiko Jimenez / fotolia.com) pyromanie
Bij een impulsbeheersingsstoornis in de vorm van pathologische brandstichting, hebben patiënten herhaaldelijk te maken met het vuur en alles wat daarmee samenhangt. U maakt branden op onroerend goed of op andere gebouwen of plaatsen, waardoor voor derden geen echt motief kan worden herkend. De pyromanen zijn onder spanning en opwinding. De getroffenen voelen vreugde of opluchting tijdens de brandstichting. Ze begaan de daad niet uit wraak of destructiviteit. Zelfs met deze aandoening kunnen getroffenen gevoelig zijn voor criminaliteit.
kleptomanie
Een andere stoornis van de impulscontrole is pathologisch stelen. Het steelt niet alleen dingen die nodig zijn. Vaak worden de gestolen goederen na de actie weggegooid, weggegeven of opgepot. Lijders voelen een bevrediging tijdens of onmiddellijk na het feit. Kleptomaniakken stelen niet om zichzelf of anderen te verrijken, maar vanwege de innerlijke spanning van de diefstal en de daaropvolgende voldoening die door de daad ontstaat. Degenen die getroffen zijn, hebben vaak een slecht geweten na een diefstal, maar plegen hen steeds opnieuw. Aangezien diefstal een strafbaar feit is, komen kleptomane mensen vaak in conflict met de wet.
trichotillomanie
Trichotillomania beschrijft een onbeheersbare drang om zijn haar te plukken, te draaien en te scheuren. Net als bij de reeds beschreven aandoeningen, wordt het ook geassocieerd met innerlijke spanning en een gevoel van opluchting en voldoening na de actie. De patiënten lijden soms veel haaruitval.
De oorzaken van trichotillomanie zijn verlies situaties, ervaringen van misbruik of andere ernstige incidenten in het leven. Maar zelfs eenvoudiger familie- of interpersoonlijke incidenten kunnen het gevoel van eigenwaarde verminderen en impulsverstoringen veroorzaken.
De meeste getroffenen zijn bijzonder gevoelig voor stress. Trichotillomanie gaat vaak gepaard met andere psychische stoornissen, zoals massale angst, depressie, eetstoornissen, obsessief-compulsieve stoornis of tic-stoornissen. Veel patiënten lijden als gevolg van deze impulsstoornis aan huidproblemen. In zeldzame gevallen wordt gescheurde urine ingeslikt, wat kan leiden tot darmobstructie in grotere hoeveelheden.
Mensen met trichotillomanie hebben last van een onbeheersbare drang om hun haar te plukken, te draaien en te scheuren. (Afbeelding: vladimirfloyd / fotolia.com) Pathologische hete woede
Pathologische opvliegendheid, of prikkelbaarheid met intermitterende prikkelbaarheid, is een stoornis van de impulscontrole die wordt gekenmerkt door explosieve uitbarstingen van woede en agressie. Vaak zijn de uitbraken uitgroeien tot echte waanzin, die niet in verhouding staat tot de situatie. De getroffenen bijvoorbeeld beginnen plotseling impulsief te gillen in relatief onbeduidende gebeurtenissen. In de meeste gevallen zijn deze uitbarstingen reacties op echte of veronderstelde provocaties, argumenten, discussies of het gedrag van anderen. Bij sommige personen kan vóór een uitbraak een affectieve gedragsverandering worden waargenomen, bijvoorbeeld in de vorm van spanning of stemmingswisselingen.
Dermatillomanie
Dermatillomanie of huidpikstoornis is een stoornis in de impulsbeheersing waarbij patiënten een onweerstaanbare drang hebben om de aangetaste huid herhaaldelijk aan te raken, samen te drukken en te krassen. Dit gedrag kan leiden tot aanzienlijke weefselschade. Andere mogelijke gevolgen zijn gevoelens van schaamte en schuldgevoelens, waardoor veel patiënten zich steeds meer sociaal isoleren.
Behandeling van impulsstoornissen
Bij de behandeling van impulsstoornissen worden medicijnen zoals antidepressiva gebruikt omdat de stoornissen in de impulsbeheersing vaak samen met depressie voorkomen. Niet-medicamenteuze therapieën zoals gesprekstherapie, gedragstherapie of psychoanalyse spelen ook een cruciale rol. Het doel van de therapie is om het ongewenste gedrag volledig te onderdrukken of de obsessie te wijzigen zodat het tot een ongevaarlijk niveau wordt gereduceerd.
Daarnaast moet rekening worden gehouden met de sociale en mogelijk ook de wettelijke context van de handeling, aangezien sommige slachtoffers zijn gecriminaliseerd, bijvoorbeeld door dwangmatig stelen of brandstichting. Het succes van de therapie hangt grotendeels af van de mate waarin betrokkenen bereid zijn om samen te werken. Vooral getroffen kinderen realiseren zich vaak niet de ernst van de situatie hier.
In de meeste gevallen kunnen stoornissen in de impulsbestrijding niet alleen worden overwonnen, maar hebben ze therapeutische ondersteuning nodig. (Afbeelding: Chinnapong / fotolia.com) gedragstherapie
Als onderdeel van een gedragstherapie leren mensen met stoornissen in de impulsbeheersing omgaan met hun stoornis en hoe ze zich kunnen gedragen wanneer spanning optreedt. Het probeert de impuls te voorkomen en ander, alternatief gedrag te leren. De therapie moet altijd worden aangepast aan de individuele behoeften van de patiënten en hun speciale vorm van de impulsafwijking.
psychoanalyse
In de psychoanalyse wordt de persoonlijke geschiedenis van de getroffenen opgewerkt. Het verwerken van traumatische gebeurtenissen en ervaringen met zorgverleners moet leiden tot meer mentale stabiliteit en zelfvertrouwen in deze vorm van therapie.
Zelfhulp bij stoornissen in de impulsbeheersing
Pulscontrolestoornissen vereisen holistische therapie en kunnen in de meeste gevallen niet alleen worden behandeld. Bepalend voor een genezingsproces is de bereidheid tot therapie en de consistente implementatie van de stappen. In een therapie worden zelfhulpmaatregelen vaak geleerd, zoals de uitvoering van niet-schadelijke vervangende acties om de opgebouwde spanningen op te lossen..
Habit reversal training
Bij sommige impulsbeheersingsstoornissen, zoals trichotillomanie en dermatotillomanie, is gebruikelijke omkeringstraining (gebruikelijke omkering) zichzelf bewezen. In deze training wordt het problematische gedrag vervangen door een alternatief gedrag. De getroffenen kunnen bijvoorbeeld leren de impuls te onderdrukken door ze op beide handen te zetten.
ontspanning training
Ontspanningstechnieken voor stressverlichting zoals autogene training, speciale ademhalingsoefeningen en progressieve spierontspanning volgens Jacobsen ondersteunen de behandeling.
Staat van onderzoek
Pulscontrolestoornissen kunnen ook worden veroorzaakt door medicijnen die worden gebruikt bij de ziekte van Parkinson. Onlangs werd in één onderzoek een alternatieve behandeling gepresenteerd. Patiënten met Parkinson hebben baat bij een hersenn pacemaker. Dit maakt een vermindering van de benodigde medicatie mogelijk en kan dus ook de stoornissen in de impulsbeheersing verminderen. (sw, vb; bijgewerkt op 27.02.2018)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)