Delen:
Middenoorontsteking oorzaken, symptomen en therapie
inhoud
- De anatomie van het middenoor
- Symptomen van een acute middenoorontsteking
- Symptomen van chronische ziekte
- Oorzaken van acute ontsteking van het middenoor
- Oorzaken van chronische middenoorontsteking
- Complicaties van het ziekteproces
- diagnose
- Behandeling voor acute middenoorontsteking
- Therapie van chronische otitis media
- Natuurgeneeswijze bij infecties van het middenoor
- Cantharide
- Bewezen huismiddeltjes voor ontsteking van het middenoor
De anatomie van het middenoor
Het middenoor wordt gevormd uit de zogenaamde trommelholte (gevuld met holte van luchtholte, die de ruimte inneemt tussen het trommelvlies en een benige wand van het binnenoor), het trommelvlies en een verbinding met de bovenste keelholte. Deze verbinding tussen trommelholte en farynx wordt buis van Eustachius, tuba-auditiva of buis van Eustachius genoemd. Bovendien is het verantwoordelijk voor de gelijkmatigheid van de luchtdruk tussen de twee ruimtes. Bij het inslikken wordt het automatisch geopend. Daarom helpt druk op de oren om bewust meerdere keren te slikken of te geeuwen.
De anatomie van het menselijk oor. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com) Symptomen van een acute middenoorontsteking
In de eerste plaats zijn de symptomen van een acuut otitis-medium relatief plotseling begin, stekende, pulserende oorpijn om te bellen, vaak in combinatie met oorgeluiden of tinnitus en een vermindering van het gehoor. Begeleiding kan meer aspecifieke symptomen zijn, zoals koorts en hoofdpijn.
Bij zuigelingen is de ziekte vaak moeilijk te interpreteren. Ze hebben meer kans op symptomen zoals diarree of braken. Herhaaldelijk aanraken van het aangedane oor en misselijkheid kunnen hier aanwijzingen zijn voor een bestaande oorontsteking. Grotere kinderen kunnen ook klagen over buikpijn. De oorpijn is soms zo sterk dat zelfs zachte aanrakingen van het zieke oor niet worden getolereerd.
In het verdere verloop van de ziekte leidt een onbehandelde otitis media-acuta vaak tot een doorbraak van het trommelvlies (trommelvliesperforatie) met daaropvolgende afgifte van etterende afscheidingen. De pijn neemt in dit geval meestal abrupt af, maar er is net zo plotseling een groter gehoorverlies. In het algemeen genazen ernstige acute otitis media met passende medische zorg na maximaal vier weken.
Symptomen van chronische ziekte
De chronische vormen worden meestal minder gekenmerkt door pijn, maar eerder door langdurige stoornissen van het gehoor in de vorm van een geleidende stoornis. De patiënten klagen ook vaak over aanhoudende Ear Run, de uitscheiding ontsnapt uit het middenoor. Dit is meestal geurloos in chronische mucosale geleiding, terwijl bij chronische bottenpensie de secretie een zeer onaangename geur kan hebben.
Over het algemeen gaat chronische ontsteking vaak gepaard met een dof gevoel van druk op het aangetaste oor. Pijn treedt echter meestal alleen op als acute otitis media tijdelijk uit de chronische vorm ontstaan. Zonder medische zorg heeft otitis media chronica meestal geen kans op herstel, hoewel tijdelijke symptoomvrije perioden niet ongewoon zijn.
Als baby's erg zeuren en herhaaldelijk hun oren vangen, kan dit wijzen op een acute middenoorontsteking. (Afbeelding: marchibas / fotolia.com) Oorzaken van acute ontsteking van het middenoor
Vaak ontstaat de otitis media acuta als gevolg van een bestaande infectie in de nasopharynx of in de bovenste luchtwegen. Zoals reeds vermeld, bevindt de buis van Eustachius zich tussen de keelholte en het middenoor. Via deze verbinding kunnen ziekteverwekkers het middenoor bereiken vanuit de keelholte en zich vervolgens verder vermenigvuldigen. Het resultaat is een ontsteking, die vaak de tuba-auditiva (de zogenaamde tubaire catarre) omvat..
Een infectie via de bloedbaan of zelfs van buitenaf is echter vrij zeldzaam. Over het algemeen is er bijna altijd een infectie wanneer de acute vorm van de ziekte optreedt. De meeste bacteriën zijn hiervoor verantwoordelijk, zoals streptokokken, stafylokokken of pneumokokken, maar virussen kunnen ook een overeenkomstige infectie veroorzaken.
Omdat de tuba-auditiva nog relatief kort is bij zuigelingen en kinderen tot de leeftijd van 8, kunnen kiemen sneller naar het middenoor stijgen, wat betekent dat er in deze leeftijdsgroep steeds meer klachten kunnen worden waargenomen. Over het algemeen kunnen ventilatieverschijnselen van de buis van Eustachius het ontstaan van ontstekingen in het middenoor bevorderen.
Als de ingang van de met slijmvlies beklede buis van Eustachius wordt verplaatst, kan zich bijvoorbeeld een koude, slijmerige vloeistof in het oor ophopen, die een goede voedingsbodem vormt voor ziekteverwekkers. Bovendien wordt de drukegalisatie niet meer gegarandeerd door de blokkade van de tuba auditiva voor zover nodig, wat kan leiden tot een negatieve druk in de trommelholte en een daarmee samengaande zogenaamde Paukenerguss..
De combinatie van koude en vliegreizen wordt over het algemeen als een risicofactor beschouwd. Omdat de ingang van de buis wordt geblokkeerd door de kou en de ventilatie niet goed werkt, wat niet alleen onaangenaam is in de vereiste drukegalisatie, maar ook nadelige gevolgen kan hebben. De kiemen migreren mogelijk naar het middenoor, waar ze ontstekingen veroorzaken.
Het gebruik van een neusspray voor en tijdens de vlucht kan de toegang tot de tuba auditiva bevrijden en de opklimming van de kiemen tegengaan. Maar niet alleen een verkoudheid, maar ook infectieziekten in de keel kunnen de basis vormen voor een infectie van het middenoor. Daarnaast zijn systemische ziekten zoals mazelen, griep of roodvonk bekend als mogelijke oorzaken van otitis media acuta.
Als het oor al beschadigd is in de vorm van een perforatie van het trommelvlies (zoals na verscheidene ontstekingen in het middenoor), leidt het binnendringen van water tijdens het baden of duiken gemakkelijk tot een hernieuwde infectie. De pathogenen worden van buitenaf ingevoerd.
Dit gebeurt met een middenoorontsteking. Afbeelding: www.fotolia.com © bilderzwerg Oorzaken van chronische middenoorontsteking
Een otitis media chronica ontwikkelt zich meestal op basis van een aanhoudende buisventilatie-aandoening (storing van de tuba-auditiva) - vooral bij patiënten die vaak last hebben gehad van acute middenoorontstekingen. Ook kan een verstoorde fysiologie in het gebied van het middenoor leiden tot de ontwikkeling van de chronische vorm. Daarnaast worden genetische factoren ook besproken als een mogelijke oorzaak van de ziekte.
In het algemeen kunnen twee vormen van otitis media chronica worden onderscheiden; Een zogenaamde chronische botteneturatie veroorzaakt door een cholesteatoma en een chronische mucosale ettering.
Beide vormen worden geassocieerd met tympanische perforatie en worden geassocieerd met terugkerende etterende secretie. Bij een cholesteatoma bestaat het risico dat de oorzakelijke ingroei van meerlagige, verhoornende, squameuze epitheliale cellen in het middenoor ook leiden tot schade aan de omliggende botstructuren. In het ergste geval dreigen complicaties, gaande van vernietiging van de gehoorbeentjes tot levensbedreigende ziekten zoals ontsteking van de hersenen (meningitis), hersenabces of bloedvergiftiging.
Complicaties van het ziekteproces
Als een acute ontsteking van het middenoor ontoereikend, te laat of helemaal niet medisch wordt behandeld, dreigen verschillende, in het ergste geval, levensbedreigende complicaties. Dit kan bijvoorbeeld het gebied van het binnenoor aantasten en een volledig gehoorverlies veroorzaken.
Bij ernstige vormen van de acute variant wordt ook in toenemende mate de zogenaamde mastoide (de trommelholte gaat terug in de mastoide) over getroffen. Een overeenkomstige ontsteking van de mastoïd wordt mastoïditis genoemd. Het is de meest voorkomende complicatie van otitis media en verschijnt meestal pas een paar weken na het begin van de oorspronkelijke ziekte.
Naast de ontstekingsprocessen zijn zogenaamde botsmelten ook onderdeel van de symptomen van mastoïditis. Op deze manier kan de ziekte aanzienlijk uitbreiden in de verdere loop en bij de meeste patiënten aanvankelijk naar buiten doorbreken. Het vormt een groter abces en duidelijk zichtbare zwelling en roodheid achter het oor.
In het ergste geval breekt de ontsteking van de mastoïde vervolgens door in de schedel, wat gepaard kan gaan met levensbedreigende gebeurtenissen zoals hersenabces, meningitis of sinustrombose. Doorbraken in de buurt van de jukboog en de aangehechte nekspieren zijn ook mogelijk, wat op zijn beurt allerlei klachten kan veroorzaken. In het geval van mastoïditis vertoont gewoonlijk een hernieuwde toename van koorts en een zachte zwelling boven de mastoïde achter het oor. Het aangetaste oor valt ook opvallend op.
Over het algemeen is het risico op ernstige complicaties in de chronische vorm van mucosale geleiding relatief laag, terwijl osteotomieën kunnen leiden tot de vernietiging van omliggende botstructuren en, in het slechtste geval, tot levensbedreigende ontstekingsverschijnselen..
Als een ontsteking wordt vermoed, onderzoekt de arts het oor met behulp van de otoscoop. (Afbeelding: Werner / fotolia.com) diagnose
Als wordt vermoed dat de beschrijving van de symptomen een infectie van het middenoor is, wordt meestal een zogenaamde otoscopie (visueel onderzoek van de gehoorgang en het trommelvlies met behulp van een otoscoop) uitgevoerd. Dit kan rood worden en mogelijk structurele veranderingen van het trommelvlies, zoals een trommelvliesperforatie of blaren op het trommelvlies, herkenbaar.
Voor chronische vormen van de ziekte en complicaties (bijvoorbeeld mastoïditis), worden vaak andere onderzoeksmethoden zoals röntgenfoto's of computertomografie (CT) vaak gebruikt om de omvang van de schade te beoordelen. Door middel van een gehoortest, een zogenaamde Tonaudiogramms of een Tympanometrie, kunnen reducties van de gehoor- en geluidsgeleidingstoornissen worden vastgesteld.
Behandeling voor acute middenoorontsteking
Aangezien acute ontsteking niet zelden geneest zonder verdere therapeutische maatregelen zelf, kan eerst een aantal dagen worden gewacht. In deze periode is echter dringend een medisch onderzoek nodig. Patiënten moeten voorzichtig zijn en verkoudheid vermijden. Begeleidende decongestivum-neussprays worden vaak voorgeschreven om de toegang tot de buis van Eustachius vrij te houden en opnieuw om voldoende ventilatie van het middenoor te bereiken.
Als de symptomen na ongeveer drie dagen niet verbeteren, worden meestal antibiotica gebruikt, omdat de meeste acute middenoorontstekingen worden veroorzaakt door bacteriën en ook een bacteriële secundaire infectie bij virale infecties van het middenoor bedreigen. Verder kunnen pijnstillende en ontstekingsremmende preparaten worden gebruikt.
Als tufts van het trommelvlies of complicaties zoals mastoïditis worden gedetecteerd, is chirurgische interventie vereist om verdere gezondheidsrisico's voor de getroffenen te voorkomen. Het verwijderen van mastoïditis is een uitgebreidere procedure, waarbij de schedel achter het oor wordt geopend en het beschadigde materiaal wordt gewist.
Therapie van chronische otitis media
Chronische vormen van de ziekte genezen niet alleen zonder therapeutische zorg. Hoewel de symptomen tijdelijk kunnen worden verlicht door het toedienen van decongestivum-neussprays, ontstekingsremmende geneesmiddelen en analgetica, met name in het slijmvlies, maar een definitieve genezing vereist chirurgische ingreep. De perforatie van het trommelvlies wordt gerepareerd in de loop van een zogenaamde tympanoplastie (reproductie van het trommelvlies) om het opnieuw binnendringen van pathogenen en overeenkomstige infecties te voorkomen.
Chronische obstructie vereist chirurgische verwijdering van het oorzakelijke cholesteatoom. Als grotere delen van de omliggende botstructuren zijn beschadigd, kan hier ook een operatieve reproductie van toepassing zijn.
Met de hulp van natuurgeneeskundige behandelingen en huismiddeltjes kunnen de symptomen worden verlicht. (Afbeelding: pathdoc / fotolia.com) Natuurgeneeswijze bij infecties van het middenoor
Naturopathie biedt verschillende opties voor de behandeling van de acute vorm, maar deze kunnen het bezoek van de arts in noodgevallen niet vervangen. Doelgerichte natuurgeneeskundige ondersteuning voor zelfgenezing kan echter vaak binnen korte tijd een aanzienlijke verbetering tot stand brengen en verdere therapeutische maatregelen zijn niet vereist.
Allereerst moet de warmtebehandeling door middel van een roodlichtlamp worden genoemd, die tot op heden controversieel blijft, aangezien onder bepaalde omstandigheden een ongunstig effect op de ziekte wordt voorspeld.
Homeopathie heeft middelen klaar om te helpen. Bijvoorbeeld, bij acute otitis media met enorme pijn is Aconitum het favoriete medicijn. Belladonna wordt gebruikt als er naast de pijn koorts is en de patiënten rood worden. Chamomilla wordt gebruikt voor jonge kinderen die erg tranen vanwege de pijn en gewoon rondgedragen willen worden. Ferrum phophoricum is een middel dat in de eerste plaats gericht is op het elimineren van ontstekingen. Verder zijn er verschillende homeopathische gemengde preparaten beschikbaar, die het algehele verval moeten ondersteunen.
Als de oorinfecties ongewoon vaak voorkomen, wordt in de natuurgeneeskundige therapie ook de darm beter bekeken, omdat volgens het heelheidsbeginsel mogelijke verbindingen hier worden vermoed. Het is niet zonder reden dat darmrehabilitatie vaak het begin is van succesvolle therapie voor terugkerende ziekten van het middenoor.
Als patiënten de neiging hebben middenoorontstekingen te verhogen in het geval van een loopneus, neemt de natuurgeneeswijze ook een toevlucht tot neusdruppels, zodat de tuba-auditiva vrij blijven en er geen ontsteking in het oor kan ontstaan. Dit is vooral belangrijk bij kinderen. Hier zijn verschillende preparaten die natuurlijke stoffen bevatten, zodat de slijmvliezen niet worden aangetast.
Cantharide
Een andere optie voor natuurgeneeskundige behandeling is de zogenaamde Cantharidenpflaster dar. Deze speciale pleister is bedekt met een pasta van Spaanse poedervlieg. Het daarin aanwezige gif cantharidine veroorzaakt een kunstmatig geproduceerde verbranding. De bloedsomloop wordt bevorderd, er ontstaan wheals en kleinere bubbels ter plaatse. Metabolische afvalproducten en pijnbemiddelaars komen naar het huidoppervlak, de immuunafweer wordt gestimuleerd.
Het Cantharidenpflaster wordt aangebracht op de mastoïd (mastoïd) en steriel na het ontvangen van de resulterende wond. Dit is een oude maar zeer effectieve methode voor otitis media. Een zachtere behandeling is de Baunscheidtherapie dar. Dit lichte snijwerk van de huid bevindt zich ook in het gebied van de mastoide, achter het aangetaste oor. De bloedsomloop wordt gestimuleerd, de lymfestroom wordt gestimuleerd, waardoor de ontsteking wordt versneld.
De ui is een veelgebruikt huisremedie voor ontsteking van het middenoor vanwege het antibacteriële effect. (Afbeelding: Andrew / fotolia.com) Bewezen huismiddeltjes voor ontsteking van het middenoor
Home remedies zoals de bekende ui wrap hebben vaak een veelbelovend effect op middenoorontstekingen. Om dit te doen, hak een ui en wikkel het in een zakdoek van weefsel. Dit wordt op het zieke oor geplaatst en bevestigd met een kap of hoofdband. Daarboven komt een warmtebron, bijvoorbeeld in de vorm van een verwarmde kersenstenen zak.
Inhalatie en andere huismiddeltjes tegen oorpijn kunnen de middenoorontsteking tegengaan. Als de natuurlijke behandelmethoden echter niet op korte termijn tot een significante verbetering van de gezondheidstoestand leiden, moet een behandeling op basis van conventionele therapeutische benaderingen tijdig worden uitgevoerd..
Over het algemeen is het belangrijk dat otitis media altijd volledig is genezen. Dit geldt des te meer voor kinderen, aangezien terugkerende oorinfecties, die vaak gepaard gaan met gehoorverlies, een duidelijke ontwikkelingsachterstand kunnen veroorzaken. Het risico van langdurige schade mag daarom niet worden onderschat.
Er is ook het risico van vertraagde, levensbedreigende complicaties zoals mastoïditis. Bij een laatste medische controle moet daarom worden gecontroleerd of de ziekte daadwerkelijk volledig is verdwenen. (sw / fp, laatste update 18.1.2018)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)