Hypothyreoïdie - hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie: symptomen, oorzaken en behandeling

De symptomen van hyperthyreoïdie (hypothyreoïdie) zijn vaak relatief aspecifiek en patiënten lijden vaak al geruime tijd voordat het vermoeden van een aandoening van de schildklierfunctie afneemt. Blijkbaar kunnen ongefundeerde vermoeidheid, lage veerkracht, slechte prestaties, verminderde huid of mentale problemen verband houden met hypothyreoïdie.

inhoud

• Hypothyreoïdie: symptomen, oorzaken en behandeling
• definitie
• Symptomen van hypothyreoïdie
• Congenitale hypothyreoïdie
• Verworven hypothyreoïdie
• Oorzaken: primaire en secundaire hypothyreoïdie
• diagnose
• Behandeling van hypothyreoïdie
• natuurgeneeskunde

definitie

Schildklierhypofunctie wordt gekenmerkt door een verminderde of afwezige vorming van hormonen door de schildklier. Hier wordt onderscheid gemaakt tussen aangeboren en verworven vormen van de ziekte. Daarnaast vinden op basis van de oorzaken van een verdeling in primaire (oorzaak direct in de schildklier) en secundaire hypothyreoïdie (oorzaak buiten de schildklier) plaats.

Schildklierhypofunctie is een relatief wijdverspreid symptoom van symptomen, hoewel externe veranderingen in de vorm van een struma worden beschouwd als een typisch teken, maar slechts bij een klein deel van de getroffenen worden waargenomen. (Afbeelding: Gabriel Blaj / fotolia.com)

Symptomen van hypothyreoïdie

De hypofunctie is minder gebruikelijk dan de hyperthyreoïdie (hyperthyreoïdie), maar het is nog steeds niet ongewoon. Vrouwen hebben meer kans om te worden getroffen dan mannen, waarbij de leeftijd bij diagnose meestal tussen 40 en 50 jaar ligt voor de verworven vormen van de ziekte. De mogelijke klachten verschillen vaak aanzienlijk in de aangeboren en verworven vormen van de ziekte. In het geval van de eerste, kunnen massale ontwikkelingsstoornissen worden bedreigd, terwijl de verworven vorm meestal vaker wordt geassocieerd met klachten zoals slechte prestaties of psychische problemen. In beide gevallen dreigt echter een zogenaamd myxedema-coma, dat potentieel fataal is, in het ergste geval. Een meer gedetailleerde beschrijving van de respectievelijke symptomen wordt gegeven in de context van de informatie over de verworven en aangeboren vormen van de ziekte.

Aandoeningen van de schildklierfunctie kunnen vergaande gevolgen hebben, met een hypofunction geassocieerd met, bijvoorbeeld, vermoeidheid, veranderingen in het uiterlijk van de huid en slechte prestaties. (Afbeelding: bilderzwerg / fotolia.com)

Congenitale hypothyreoïdie

De schildklier vlindervormige in het halsgebied en zijn voornamelijk gericht op de vorming en afgifte van schildklierhormonen T3 (triiodothyronine) en T4 (L-thyroxine), neemt fundamentele invloed op de groei en ontwikkeling (hersenen en bot), de totale stofwisseling, zuurstofverbruik, warmteproductie, metabolisme van voedingsstoffen, hartactiviteit en nog veel meer. De schildklier heeft jodium nodig voor de productie van hormonen.

Congenitale hypothyreoïdie (cretinisme) veroorzaakt door een tekort aan jodium moeder bezeihungsweise de foetus tijdens de zwangerschap, een defect in de productie van hormonen (enzymopathie), de afwezigheid of misvorming van de schildklier. Hun gevolgen zijn soms dramatisch. Het bedreigt ontwikkelingsachterstanden in termen van lichaamsgroei, botten en volwassenheid tot mentale en fysieke achterstand. De getroffen baby's worden beschreven als opvallend "lui aan het drinken" en bewegingsarm en hebben ook last van obstipatie.

Een vroege diagnose door de wettelijk voorgeschreven pasgeboren screening in de eerste levensdagen dient de onmiddellijke medische aanpassing van zuigelingen en beslist over het verdere verloop van de ontwikkeling. De medicijnen zijn nodig voor het leven, in tegenstelling tot de zenuw- en hersenveroudering kan de groei van het lichaam later worden gecompenseerd.

Verworven hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie komt tot uiting in een algemene vertraging van fysieke en psychologische processen en ritmes: Het kan ondanks verminderde eetlust een toename in lichaamsgewicht, constipatie, trage hartslag (bradycardie), verhoogde gevoeligheid voor kou en een verstoorde menstruele cyclus. Uitwendige voortekenen omvatten een koele, droge huid (myxoedeem), ooglidoedeem, een schor, diepe stem en broos, ruwharig haar. De ontwikkeling van een zogenaamde struma in de nek, die vaak wordt beschouwd als kenmerkend voor schildklieraandoeningen, kan ook voorkomen maar is vaak afwezig.

De algemene inefficiëntie, die vaak gepaard gaat met depressieve gemoedstoestanden en gebrek aan gedrevenheid, wordt vaak verkeerd begrepen als depressie of (bij oudere mensen) als een symptoom van ouderdom. Het kan echter ook leiden tot drastische psychische stoornissen voor wanen door de hypothyreoïdie.

Oorzaken: primaire en secundaire hypothyreoïdie

Volgens hun oorzaak onderscheidt de primaire zich van de secundaire hypothyreoïdie.
In de primaire vorm is de oorzaak de schildklier zelf, b.v. als gevolg van een ontsteking van de schildklier (thyreoïditis, in het bijzonder thyroïditis van Hashimoto), na een schildklieroperatie of radiotherapie (radio-jodiumtherapie). Bij secundaire hypothyreoïdie is een ander lid van het hormonale regulerende circuit verstoord, dat zich stroomopwaarts van de schildklier bevindt. Als de hypofyse verstoord is in functie (bijv. Hypofysaire insufficiëntie van de voorkwab), ontvangt de schildklier geen signaal om zijn hormonen te produceren en af ​​te leveren. Naast de hypofyse kan de hypothalamus ook worden beïnvloed. Bovendien kan hypothyreoïdie het gevolg zijn van jodiumtekort.

Natuurlijk is de oorzaak ook verontreiniging door zware metalen, b.v. vermoedelijke amalgaam na verwijdering en geen daadwerkelijke weigering, spanningsopbouw door verschillende metaallegeringen in de mond, chronische infecties (bijvoorbeeld met Epstein-Barr virus, herpesvirussen, Yersinia) of bepaalde vaccins.

Een echografie kan informatie opleveren over de mate van veranderingen in de schildklier. (Afbeelding: Alterfalter / fotolia.com)

diagnose

Primaire hypothyreoïdie is al gediagnosticeerd in veel neonatale screeningprogramma's voor kinderen. De diagnose is vaak moeilijker met verworven hypothyreoïdie, omdat aspecifieke symptomen zoals slechte prestaties of vermoeidheid niet noodzakelijkerwijs gepaard gaan met een verstoring van de schildklierfunctie. Als hypothyreoïdie wordt vermoed, kan dit eenvoudig worden gecontroleerd door een bloedtest. De concentratie van schildklierhormonen, bepaalde antilichamen en andere biomarkers zijn betrouwbare indicaties voor een aandoening van de schildklierfunctie.

De mate van mogelijke veranderingen in de schildklier kan worden geverifieerd bij beeldvormende werkwijzen zoals echografie of zogenaamde scintigrafie en eventueel ook het verwijderen van een weefselmonster (biopsie) mogelijk om het type weefsel te bepalen veranderingen.

Behandeling van hypothyreoïdie

De therapie van hypothyreoïdie is afhankelijk van de oorzaak, de primaire vorm is met een z.T. levenslang hormoonsupplement, dat door een arts moet worden gecontroleerd. Falen of onvoldoende behandeling kan leiden tot myxoedeem. Hier, in aanvulling op toegenomen symptomen van hypothyreoïdie bewustzijnsstoornissen, convulsies, lage temperatuur komt (hypothermie), ademhalingsziekten en elektrolytverstoringen voordat die onmiddellijke ziekenhuisopname nodig!

natuurgeneeskunde

Ondersteunend of met milde schildklierhypofunctie kan naturopathisch zijn, e. worden behandeld met een voedingstherapie, vooral de regulatie van de jodiumbalans bevindt zich op de voorgrond. Naast het gebruik van jodiumrijke voedingsmiddelen wordt een ontheffing van bepaalde voedingsmiddelen (met name kool) aanbevolen die leiden tot een remming van de inname van jodium. Detoxificatie, zuivering en homeopathische remedies worden ook vaak gebruikt om hypothyreoïdie te behandelen. (jvs, fp; bijgewerkt op 26.09.2016)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts)