bloedzuiger therapie

Leech-therapie is een van de afleidingsprocedures. Deze gaan terug naar de humorale pathologie, volgens welke de persoon verschillende sappen op zich draagt ​​en dan ziek is wanneer deze sappen optreden in een onbalans in het lichaam. Om deze zogenaamde dyscrasia te genezen zijn en worden verschillende omleidingsmethoden gebruikt, met behulp waarvan de schadelijke stoffen van het organisme naar buiten worden vrijgegeven. Bij bloedzuigerbehandelingen worden bloedzuigers op de huid aangebracht om verschillende ziektes uit het lichaam te genezen, verlichten en verdrijven.

De bloedzuiger-therapie is een zeer oude vorm van therapie. Al zo'n drieduizend jaar geleden werd deze naturopathische behandelmethode in het oosten gebruikt, zoals de huidige geschiedenis van de Babyloniërs laat zien. Meer gedetailleerde beschrijvingen werden ongeveer 500 jaar voor Christus in het Sanskriet geschreven. Ongeveer 200 jaar voor Christus waren er de eerste bloedzuigerbehandelingen in Europa, uitgevoerd door de Grieken. In de 18e eeuw werden ongeveer honderd bloedzuigers per jaar uitgevoerd in Frankrijk. In die tijd werd deze methode vampirisme genoemd. Op het moment, deze therapie werd zeer slechte naam, omdat ze nogal arbitrair, zonder dat de uitgangspositie van de patiënt te worden beschouwd, werd uitgevoerd op dat met een te groot aantal bloedzuigers. In de afgelopen jaren, bloedzuiger therapie, echter, kende een wedergeboorte en wordt nu steeds vaker voor in de natuurlijke geneeswijzen en soms ook gebruikt in de traditionele geneeskunde.

inhoud:
bloedzuiger therapie
bloedzuiger
Effect van bloedzuigertherapie
Bloedzuigers die kunnen worden gebruikt
Een bloedzuigerbehandeling uitvoeren
Wanneer helpt een bloedzuigertherapie?
Contra
Hoe bloedzuigers worden verzorgd
Na de bloedzuiger-therapie
bijwerkingen

bloedzuiger

Bloedzuigers zijn twee tot vier centimeter lang. Ze zijn verwanten van de regenworm en behoren tot het geslacht van riemwormen. Hun habitat is zoet water. Ze hebben drie kaken, die allemaal grote tanden hebben. De beet van een bloedzuiger is vergelijkbaar met een ster met drie stralen. Deze kleine wezens worden gefokt in speciale boerderijen. Later moeten ze in de praktijk op een koele, donkere en stille plek worden bewaard.

Een bloedzuiger wordt nooit een tweede keer gebruikt: aangezien het bloed van patiënten wordt geabsorbeerd, die bacteriën of virussen kunnen bevatten, worden de dieren na behandeling weggedaan. Dit is uiterst belangrijk, zodat er geen ziekten kunnen worden overgedragen.

Meer dan 2000 jaar geleden werden bloedzuigers gebruikt voor medische doeleinden. Afbeelding: Gerhard Seybert / fotolia.com

Effect van bloedzuigertherapie

Bij de behandeling van bloedzuiger staan ​​de actieve ingrediënten van de bloedzuigers op de voorgrond. Deze kleine dieren synthetiseren verschillende stoffen die een positief effect op de genezing kunnen hebben. Acht belangrijke stoffen zijn bekend in hun effecten. Dit zijn stoffen die anticoagulerend, ontstekingsremmend, antibioticum en Gewebelockernd kunnen zijn.

Door de bloedzuigerbehandeling wordt de lymfestroom gestimuleerd. Afzettingen in de lymfevaten worden verwijderd, zodat de lymfe (lichtgele lichaamsvloeistof) stroomt weer beter kann.Die aanhangers van deze oude vorm van therapie ook sprake van een pijnstillend effect dat hen ook beter dan een antisteroidalen therapie. Bovendien hebben de bloedzuigers actieve ingrediënten die een ontspannend en krampstillend effect kunnen hebben. Zwelling en ophoping van water kunnen ook worden verminderd met behulp van bloedzuigertherapie.
Het effect van de bloedzuiger-therapie is vergelijkbaar met de aderlatingen, behalve dat de stoffen van de bloedzuigers een bijkomend effect met zich meebrengen.

Bloedzuigers die kunnen worden gebruikt

Strenge eisen van de Geneesmiddelenwet vereisen dat alleen bloedzuigers van fokinstellingen die continu worden getest, worden gebruikt. Er zijn acht bloedzuigers in de wereld die voor medische doeleinden kunnen worden gebruikt, vergeleken met slechts twee in Europa. De bloedzuigers verdrievoudigen in grootte na behandeling en kunnen hun gewicht tienvoudig verhogen.

Een bloedzuigerbehandeling uitvoeren

De huid mag drie dagen voor de behandeling niet worden ingezeept of crème worden gemaakt op de geselecteerde plaatsen. Omdat de bloedzuigers zeer gevoelig zijn voor geurtjes, moet de huid eerst alleen met water worden gereinigd. Rokers en patiënten die bepaalde medicijnen nemen, zoals bètablokkers, of die erg gestrest zijn, kunnen het moeilijk vinden om de bloedzuigers te vangen. Het scoren van de huid kan hier helpen.

De patiënt moet comfortabel en comfortabel zijn met de behandeling, omdat de therapie tot twee uur kan duren. De therapeut bereidt noodzakelijke accessoires voor het starten. Alles moet in vrede gebeuren, omdat de bloedzuigers extreem gevoelig zijn voor stress.

Om de bloedcirculatie te stimuleren, worden huidoppervlakken vóór de behandeling met een vochtige doek ingewreven. Bij gelokaliseerde ziekten worden de bloedzuigers ook op de zieke plek aangebracht, bijvoorbeeld in het gebied van een gewricht. Als het een systemische ziekte die het hele lichaam beïnvloedt, zoals hypertensie (hoge bloeddruk), worden de bloedzuigers opgenomen op plaatsen waar een reflex effect verwacht. Leg nooit een bloedzuiger rechtstreeks op de plaats van ontsteking of op een ader. In dit geval is een locatie in de buurt gekozen.

De bloedzuiger wordt met een pincet uit de pot verwijderd en op de geselecteerde huid geplaatst. De bloedzuiger stoot een afscheiding uit bij de eerste beet, die de poriën van de huid opent. Hierdoor kan het de huid beter binnendringen. De beet is niet pijnlijker dan een kleine prik. Tijdens een sessie worden ongeveer twee tot tien bloedzuigers tegelijkertijd gebruikt. Tijdens het zuigproces geven ze hun stoffen af, die kunnen werken als bloedstolsels, vaatverwijders, ontstekingsremmend en pijnstillend.
Andere vormen van therapie waarin bloed ook wordt teruggetrokken, zijn bijvoorbeeld aderlaten en bloederige cupping. Het verschil is dat tijdens actieve bloedzuigertherapie de actieve ingrediënten van de bloedzuigers de bloedbaan binnenkomen, wat het genezingsproces kan ondersteunen.

Een bloedzuiger blijft ongeveer twintig tot negentig minuten op het lichaam hangen tot hij vanzelf vanzelf wegvalt. Nooit zouden de dieren met geweld verwijderd moeten worden. De hoeveelheid teruggetrokken bloed is ongeveer tien tot twintig milliliter per bloedzuiger. Daarom wordt deze therapie vaak een "miniatuurrelease" genoemd..

Als de bloedzuiger is afgevallen, bloedt de wond iets meer. Daarna wordt de wond losjes gesloten met absorberend verband. Dit is onderdeel van de behandeling en mag niet worden onderbroken omdat het nog steeds de effectiviteit van de bloedzuigerbehandelingen ondersteunt. De wond is ook bevrijd van kiemen door de nabloeding. Bloeden kan tot vierentwintig uur duren. Daarom wordt de patiënt in sommige oefeningen gevraagd om nog een paar uur te blijven. Het verband moet uiterlijk de volgende dag worden vervangen.

Bloedzuigers mogen nooit worden afgescheurd. Omdat terwijl delen van de kaak in de wond konden blijven. Er is ook het gevaar dat het bloedzuiger afbreekt en de spijsverterings- en spijsverteringsbacteriën in de wond loslaat. Het strooien van zout op de bloedzuigers, zoals vaak genoemd, moet ook worden vermeden.
Echter, behandeling, om welke reden voortijdig beëindigd, dan probeert het met een houten spatel om de kop van de bloedzuiger van verschillende kanten optillen deze zeer voorzichtig te verwijderen. Soms helpt een met alcohol doordrenkt wattenstaafje het bij de beet te plaatsen.

Een gebruikt dier mag nooit een tweede keer worden gebruikt. De bloedzuigers moeten ofwel in alcohol worden gezet of na behandeling worden ingevroren om hun dood te veroorzaken. Nadien wordt een verwijdering als "infectie-preventief afval" in bedrijfsafval aanbevolen. Een bloedzuigerbehandeling hoeft meestal maar één keer te worden gedaan. Zelden is een frequentere toepassing vereist.

Wanneer helpt een bloedzuigertherapie?

Bloedzuigers worden gebruikt in de geneeskunde bij plastische en reconstructieve chirurgie. De vaak aanhoudende hardnekkige hematomen worden behandeld met bloedzuigers. Ook zijn voor de decongestie van de lymfe na mammareconstructies (herstel van de borst na de operatie) soms paling opgezet. Conventionele geneeskunde beveelt antibioticatherapie voor preventie aan.

De bloedzuigertherapie helpt de lymfatische stroom te stimuleren, de bloedsomloop te bevorderen, te verlichten en te ontgiften. Het heeft ontstekingsremmende effecten bij acute en chronische ziekten. Bij acute ontstekingen treedt het effect sneller op dan bij chronische ziekten, evenals bij lokaal beperkt gebruik, beter dan bij ziekten die het hele organisme beïnvloeden.

bloedzuiger therapie kan worden gebruikt bij vele ziekten, zoals hoge bloeddruk, spataderen, ontstekingen, gewrichtspijn, steenpuisten, steenpuisten, tinnitus, acute jichtaanvallen, chronische ontsteking van de sinussen (sinusitis) en het middenoor, en nog veel meer. Een gewenste ontgifting en ontlading wordt ondersteund door bloedzuigers. De belangrijkste toepassing echter veneuze stasis, varicose aders (varices) en tromboflebitis zijn (oppervlakkige flebitis).

Contra

De bloedzuigertherapie is geen wetenschappelijk onderzochte vorm van therapie. Het is echter gebaseerd op eeuwenlange ervaring. Bij mensen die erg zwak zijn en / of aan bloedarmoede lijden, mag deze miniatuurpot niet worden gebruikt. Bij kinderen en zwangere vrouwen is ook voorzien door het gebruik van bloedzuigers. Andere contra-indicaties zijn bloedstollingsstoornissen, ziekten in het slagaderlijke vasculaire systeem, een bekende allergie voor de bloedzuigersecreties, diabetes en auto-immuunziekten.

Af en toe leidt een bloedzuigerbehandeling tot allergische reacties, maar deze zijn meestal van korte duur. Het is belangrijk dat alleen bloedzuigers die afkomstig zijn van gecertificeerde bloedzuigers of apotheken worden gebruikt.

Hoe bloedzuigers worden verzorgd

Bloedzuigers worden bewaard in een container met schroefdop. Dit moet worden gevuld met weinig calcium water. Om de bloedzuigers te laten ademen, zijn de deksels voorzien van de kleinste gaten, niet groter dan één millimeter in diameter. In deze containers kunnen de bloedzuigers enkele weken worden bewaard.

Voor de behandeling worden de bloedzuigers gespoeld met lauw water en met een pincet uit de pot verwijderd. De hygiënevoorschriften voorzien in het dragen van wegwerphandschoenen.

Na de bloedzuiger-therapie

In veel praktijken moet de patiënt enkele uren na de behandeling blijven. Als de bloedzuigers beginnen te bloeden na de val van de bloedzuigers, is de wond bedekt met een losse maar dikke bandage. De rebleedingstijd is vier tot vierentwintig uur. Het behoort tot de behandeling, is belangrijk voor de genezing en draagt ​​bij aan de zelfreiniging van de wond. Het is belangrijk dat de koppeling regelmatig wordt gewijzigd. De meeste therapeuten bevelen de patiënt daarom aan om de verbanden voor de volgende dag te verwisselen.

Op de dag van de bloedzuigerbehandelingen moet de patiënt rusten en in het bijzonder aandacht besteden aan een voldoende vochtinname. Uiteindelijk ontstaat er een jeuk na de behandeling. Helaas is het niet toegestaan ​​om te krabben, anders kan de wond geïnfecteerd raken. Een injectie van 1% lidocaïne kan helpen.

bijwerkingen

Vaak begint de behandeling met een brandende pijn. Maar dit duurt slechts ongeveer vijf minuten. De randen van de bijtplaats kunnen verkleuren, wat tot twee weken herkenbaar blijft. Vaak treedt jeuk op in de eerste drie dagen na de bloedzuigerbehandeling. Andere bijwerkingen zijn hematoom op de plaats van de bijt, problemen met de bloedsomloop en zwelling van de lymfeklieren. Littekens zijn ook mogelijk. Bijwerkingen die soms of ongewoon zijn, zijn onder meer langdurige bloeding, vertraagde wondgenezing, hypotensie, allergische reacties, ernstige lokale ontsteking en infectie. Bloedzuigtherapieën mogen daarom alleen worden uitgevoerd door ervaren, opgeleide therapeuten. Als onderdeel van de therapie moet bijzondere aandacht worden besteed aan de naleving van de hygiënische regels. (Sw)