autohemotherapy

de autohemotherapy behoort tot de irriterende therapieën. Dit zijn therapieën waarbij het lichaam stimuli ontvangt, bijvoorbeeld in de vorm van warmte, koude of homeopathische middelen. Het lichaam probeert dan zijn zelf-helende krachten te activeren vanwege de stimuli. Als het gaat om zelfbloedtherapie, is de toegevoegde stimulus een klein deel van je eigen bloed. Het eigen bloed wordt herkend als 'vreemd', waardoor het de stimulus overwint en vervolgens een genezingsproces initieert.

inhoud:
autohemotherapy
Methoden voor autologe bloedbehandeling
Soorten zelfbloedtherapie
Werkingsmechanismen van de zelfbloedtherapie
toepassingsgebieden
Contra

Methoden voor autologe bloedbehandeling

Bij zelfbloedtherapie zijn er twee verschillende uitvoeringsmethoden. Aldus wordt bloed uit de armader of een kleine druppel capillair bloed uit de vingertop genomen. Vervolgens wordt in het geval van een venapunctie dit bloed onbehandeld of behandeld in het lichaam. In het geval van capillair bloed wordt de afgenomen druppel bereid voor orale inname volgens homeopathische voorschriften.

Eerder verzameld bloed wordt opnieuw geïnjecteerd in de eigen bloedtherapie van de patiënt. Afbeelding: pixelstore / fotolia.com

Soorten zelfbloedtherapie

1. Ongewijzigd eigen bloed
Een kleine hoeveelheid veneus bloed wordt verwijderd en onmiddellijk daarna opnieuw in het lichaam geïnjecteerd. Dit vindt plaats ofwel in de vorm van een musculaire injectie (i.m.) in de gluteale spier of als een injectie onder de huid (s.c.) in de onderarm. De spierinjectie komt veel vaker voor. In de onderhuidse vorm (onder de huid) wordt de kleine hoeveelheid bloed beschouwd als een zogenaamd depot, dat zich heel langzaam verspreidt wanneer het onder de huid wordt geplaatst..

2. verwerkt eigen bloed
Hier wordt een homeopathisch geneesmiddel toegevoegd aan het teruggetrokken bloed. De keuze van de remedie is het resultaat van de startpositie van de patiënt. Echinacea wordt bijvoorbeeld gebruikt voor de preventie van infecties en, in het geval van een allergiebehandeling, een natuurgeneesmiddel, bijvoorbeeld citruslimonium.

Zowel onverwerkt als gezuiverd bloed wordt gestart door een kleine hoeveelheid van ongeveer 0,1 tot 1 milliliter te nemen en de hoeveelheid bloed van behandeling tot behandeling te verhogen. De zelfbloedtherapie wordt meestal 8 tot 10 keer per week uitgevoerd. Bij acute processen wordt autoloog bloed soms meerdere keren per week toegediend.

3. Krachtig eigen bloed
Dit wordt een autologe bloedknoop genoemd ... Een druppel capillair bloed wordt uit de vingertop gehaald. Deze kleine druppel bloed wordt dan versterkt volgens homeopathische voorschriften, die wordt geschud. In een D-potentie wordt 1:10 verdund, in een C-potentie, is de verdunning in de verhouding 1: 100. Voeg bijvoorbeeld 10 druppels alcohol toe aan één druppel bloed, schud 10 keer en haal dan de potentie D1. Van deze bereide oplossing wordt opnieuw een druppel genomen, geplaatst in 100 druppels alcohol en 10 keer geschud. Dit geeft de kracht D2.

De keuze van de potentie is afhankelijk van de behandeling. Dus het type toepassing in een allergiebehandeling verschilt van dat in een verdedigingsverhoging. Verschillende potenties worden gekozen en met bepaalde tussenpozen gedurende een geselecteerde tijdsperiode genomen. Het versterkte autologe bloed wordt voornamelijk gebruikt bij kinderen, hoge allergische personen of bij angst voor injectie.

Werkingsmechanismen van de zelfbloedtherapie

Of het nu oraal of geïnjecteerd bloed is, beide variaties geven het lichaam de kleinste stimuli. Hier is het defensiesysteem gewild. Dit reageert en heeft te maken met de binnengedrongen stimulus, dat wil zeggen het eigen bloed. Het aantal leucocyten neemt toe, het wordt in toenemende mate antilichamen gevormd, verhoogt mogelijk zelfs de lichaamstemperatuur enigszins. Parallel wordt een genezingsproces gestart. Soms kan het gebeuren dat na de eerste injectie of de orale inname een zogenaamde eerste verergering optreedt. Dit betekent dat de symptomen voorlopig nog erger worden, maar dit wordt snel het tegenovergestelde.

Als het een allergiebehandeling is, wordt de zelfbloedtherapie gezien als een zogenaamde training voor het immuunsysteem. Het immuunsysteem moet zodanig worden ingesteld dat het niet overreageert, zoals het geval is met een allergie, maar dat het weer een normale verdedigingsprestatie tot stand brengt. Evenzo is het belangrijk om te beginnen met een allergiebehandeling in de allergievrije tijd met de zelfbloedtherapie.

toepassingsgebieden

Zelfbloedtherapieën worden vaak gebruikt bij ziekten zoals allergieën, van welke aard dan ook. Vaak is de reden voor het gebruik van de autologe bloedbehandeling ook een verzwakt immuunsysteem. Daarnaast zijn er ziekten zoals eczeem (atopisch eczeem), psoriasis (psoriasis) en reumatische en chronische ontstekingsziekten, waarbij herhaaldelijk de zelfbloedtherapie het favoriete medicijn is.

Contra

De zelfbloedtherapie dient niet te worden gebruikt bij bloedstollingsstoornissen, flebitis en ernstige ziekten, evenals bij de inname van glucocorticosteroïden, bloedverdunners en immunosuppressiva. (Susanne C. Waschke)