Intraoculaire druk - normale waarden, symptomen en oorzaken

Verhoogde en te lage intraoculaire druk

De juiste drukomstandigheden in het oog zijn essentieel voor een probleemloos zicht. Het kan des te gevaarlijker zijn als de intraoculaire druk (Tensio) wordt aangetast door gezondheidsproblemen. Hierachter zijn meestal pathologische veranderingen van het oog, die de juiste uitstroom van de waterige kamerhuid belemmeren.

inhoud

• Verhoogde en te lage intraoculaire druk
• definitie
• Oorzaken van verhoogde intraoculaire druk
• Oorzaken van lage intraoculaire druk
• diagnose
• Behandeling voor veranderingen in intraoculaire druk
• natuurgeneeskunde
• Zelfhulp en huismiddeltjes met verhoogde intraoculaire druk

definitie

De interne druk in de oog (Oculus) is cruciaal voor veel factoren die de oogfunctie en de anatomie ervan beïnvloeden. De intraoculaire druk zorgt bijvoorbeeld voor een constante afstand tussen

• hoornvlies (Cornea)
• eye lens (Phakos)
• en netvlies (Retina),

die enerzijds zorgt voor een optimale ventilatie van de epidermale lagen van de huid en anderzijds voorkomt dat deze lagen elkaar in hun visuele functie storen door aan elkaar te plakken.

Onder andere zorgt de intraoculaire druk ervoor dat de oogbal zijn ronde vorm behoudt. (Afbeelding: sakurra / fotolia.com)

De functie van deze huidlagen wordt ook beïnvloed door de intraoculaire druk. Het zorgt bijvoorbeeld voor een nauwkeurige uitlijning van de fotoreceptorcellen (Facet receptoren), die zich in het netvlies bevinden en die verantwoordelijk zijn in het oog voor de absorptie van licht. Zonder voldoende druk in het oog, hebben mensen problemen met de licht-donker-visie.

Bovendien is de intraoculaire druk ook verantwoordelijk voor een adequate kromming van de binnenwand van het oog, wat noodzakelijk is om een ​​perfect zicht te garanderen en ook om visuele indrukken links en rechts van het centrale gezichtsveld te kunnen waarnemen.

De natuurlijke intraoculaire druk ligt tussen 10 en 21 mmHg. Dit komt door de zogenaamde waterige humor (Humor aquosus). Zoals de naam al doet vermoeden, zit ze in de oogvloeistof oogkamer (Camerae bulbi), die kan worden verdeeld in een voorste en een achterste oogkamer. De voorste oogkamer vormt de holle gewelf van het oog direct achter het hoornvlies, terwijl de achterste kamer van het oog rond de lens tussen de iris (Iris) en het glasvocht (corpus vitreum) in de schedel.

De waterige humor wordt gevormd in de ciliaire (Corpus ciliare). Ze bevinden zich lateraal achter de pupil en produceren de oogvloeistof van componenten die, met uitzondering van het rode bloedpigment, sterk lijken op die van het bloedserum en in wezen uit het volgende bestaan:

• water
• aminozuren
• antilichaam
• ascorbinezuur
• elektrolyten
• melkzuur
• eiwitten

Elke dag wordt tussen 3 en 9 ml waterig lichaamsvocht geproduceerd in de ciliaire lichamen, die, nadat deze zijn gevormd, eerst in de oogkamer stromen, de intraoculaire druk reguleren en het oog op adequate wijze bevochtigen. Vervolgens stroomt de oogvloeistof over de oogkamerhoek (Angulus iridocornealis) in de kanaal van Schlemm (Venous plexus) opnieuw. Dit kanaal, genoemd naar de Duitse arts en anatoom Friedrich Schlemm, brengt de waterige humor terug in de bloedbaan via een fijn netwerk van oogaders.

Als de druk in het oog te hoog of te laag is, is het belangrijk dat de behandeling zo snel mogelijk wordt uitgevoerd om onherstelbare oogbeschadiging te voorkomen. (Afbeelding: YakobchukOlena / fotolia.com)

En dit is precies waar de meest voorkomende oorzaak van verhoogde intraoculaire druk ligt. Want als de kamerwater niet langer volledig weg kan vloeien, bijvoorbeeld door obstructie van de kamerhoek of het kanaal van Schlemm, neemt de druk in de oogkamers toe.

Evenzo kan het tot een lage intra-oculaire druk komen wanneer de humor op waterbasis te snel wordt afgevoerd. In beide gevallen loopt de visie van de patiënt een groot risico. Onherstelbare oogschade kan ook een bedreiging vormen, daarom is een tijdige behandeling van een verstoorde intraoculaire druk erg belangrijk.

Oorzaken van verhoogde intraoculaire druk

Zoals reeds is aangegeven, is de intraoculaire druk het gevolg van de hoeveelheid waterig lichaamsvocht, die zich aan de voorkant van het oog in de oogkamer bevindt. Consistente intraoculaire druk is daarom essentieel voor het gezichtsvermogen, omdat alleen dan alle oogstructuren die bij het gezichtsvermogen betrokken zijn, hun taken adequaat kunnen uitvoeren. Aan de andere kant, als er teveel druk in het oog heerst, wordt de functionaliteit van de fijne en gevoelige oogelementen enorm beperkt. Overeenkomstige drukstijgingen zijn meestal het gevolg van een van de twee beïnvloedende factoren:

• Ofwel vanwege een pathologische verandering in het oog, wordt meer waterig humeur geproduceerd dan kan wegvloeien,
• of vanwege een pathologische verandering in het oog, wordt minder waterige humor verwijderd dan wordt geproduceerd.

In beide gevallen resulteert de onevenwichtigheid van verhoogde productie en / of verminderde drainage in verhoogde niveaus IOD (intraoculaire druk), hoe de intraoculaire druk in professionele kringen wordt genoemd.

Als een voorbeeld bijvoorbeeld vernauwingen (Stenose) in de kamerhoek, of in het betreffende Schlemmkanaal. Dit kan bijvoorbeeld het gevolg zijn van vasculaire veranderingen of misvormingen. Andere ziekten die niet kunnen worden uitgesloten als oorzaak van verhoogde oogdruk als gevolg van verstoorde afwatering van kamerwater, zijn cysten, tumoren en ontstekingen in het gebied van de kamerhoek..

Daarnaast letsel aan het oog, vreemde voorwerpen, verklevingen in het oogweefsel (bijvoorbeeld door chirurgische littekens) evenals een langdurige diabetesziekte om de vaten van het drainagesysteem in het oog te kunnen verkleinen, zodat meer waterig humeur ontstaat en de intraoculaire druk stijgt.

Vaak onderschat als een oorzaak van verhoogde intraoculaire druk spanning en drugs. Stressinvloeden ontstaan ​​niet alleen voor het oog uit hectische alledaagse situaties. Evenzo, milieuverontreinigende stoffen, de voortdurende aardbeving van zware ladingen (vanwege verhoogde drukbelasting) en ziekten zoals hoge bloeddruk verhogen de stressbelasting van het oog.

Verhoogde bloeddruk kan ook de intraoculaire druk beïnvloeden. (Afbeelding: stokkete / fotolia.com)

Op het gebied van geneesmiddelen kunnen tal van geneesmiddelen ook de IOD als bijwerking verhogen. Heel vaak gebeurt dit bijvoorbeeld in de behandeling met cortison. Om deze reden wordt het aanbevolen om de ogen vóór en tijdens langdurige cortisontherapie door een arts te laten controleren.

Het is ook bekend dat geneesmiddelen die worden gebruikt om kanker te behandelen de intraoculaire druk verhogen. Bovendien wordt op zijn minst verdacht van decongestivum-neussprays dat deze verhoogde drukniveaus veroorzaken.

Let op: In al deze gevallen kan van de permanent verhoogde intraoculaire druk onbehandeld een zogenaamde glaucoma voordoen. Beter bekend als "de groene ster" verbergt achter deze ziekte onherstelbare schade aan de oogzenuw. Het risico op het ontwikkelen van glaucoom is niet bepaald laag. Alleen al in Duitsland hebben ongeveer 5 miljoen mensen een verhoogd risico op glaucoom en ongeveer 800.000 mensen hebben glaucoom. In feite wordt deze ziekte vaak voorafgegaan door een verhoogde intraoculaire druk.

Oorzaken van lage intraoculaire druk

Ook kan een te lage intraoculaire druk, die te wijten is aan onvoldoende waterig vocht in de oogkamer, ernstige gezondheidsgevolgen hebben voor het gezichtsvermogen van het oog. Het onderliggende mechanisme is precies het tegenovergestelde van het mechanisme van verhoogde intraoculaire druk. Dit betekent een verminderde druk in het oog

• hetzij door een verminderde productie van kamerwater,
• of door een verhoogde afvoer van kamerwater.

Er kan onder andere een verminderde productie van kamerwater optreden als gevolg van een pathologische verandering in het corpus ciliare. Nogmaals, er zijn stenosen in het gebied van de corpus ciliare, (bijvoorbeeld vanwege cysten, verwondingen of ontstekingen) om als denkbare oorzaken te noemen.

Een overmatige uitstroom van kamerwater kan daarentegen ook onbedoeld optreden na interventies aan het oog, bijvoorbeeld bij glaucoompatiënten. In dit geval leidt een bewerking om de uitstroom van oculaire vloeistof te verbeteren tot een ongewenste verlaging van de intraoculaire druk voorbij de gewenste standaard.

Waarschuwing: Langdurige of langdurige vermindering van de IOP kan resulteren in losraken van de retina van de onderliggende choroïde. In het slechtste geval veroorzaakt dit netvliesloslating compleet gezichtsverlies en blindheid!

diagnose

Veranderingen in de intraoculaire druk zijn vaak sluipende processen waarvan de gevolgen pas zeer laat in de gevorderde fase van de ziekte merkbaar worden. Aangezien de groene ster zich echter voornamelijk manifesteert vanaf de tweede helft van het leven en verstoringen in de uitstroom of de productie van kamerwater zijn vaak te wijten aan leeftijdsgerelateerde remodellering van het oog, wordt aanbevolen dat vanaf de leeftijd van 40 ongeveer elke één tot twee jaar Ogen voor zicht en intraoculaire druk dienen als voorzorgsmaatregel te worden gecontroleerd.

belangrijk: Opgemerkt moet echter worden dat dit geen onderzoeken zijn waarvan de kosten in het algemeen worden gedragen door de ziekenfondsen, maar de zogenaamde individuele gezondheidsdiensten (iGeL), die zelf-gefinancierd of alleen gesubsidieerd moeten zijn. Alleen met een bestaand verhoogd risicoprofiel of de follow-up van bestaande ziekten, worden de voordelen gedekt door de ziekteverzekering.

Een primaire vermoedelijke diagnose van vallen binnen de normale bereik intraoculaire druk, de huisarts vaak alleen vanwege de aanwezigheid van karakteristieke symptomen en risicofactoren. Zodra ze in een medische geschiedenis verschijnen en een vermoeden verstarren, verwijzen huisartsen de persoon meestal naar een lokale oogarts of oogheelkundig ziekenhuis (betreffende het oog) Department. Hier zijn de juiste apparatuur voor de diagnose van oogziekten beschikbaar en kunnen zelfs de kleinste inconsistenties betrouwbaar detecteren.

Ongeacht op welke manier de patiënt naar de oogarts komt, omvat de diagnose van intraoculaire drukveranderingen verschillende stappen. Deze omvatten:

• Meting van intraoculaire druk (Tonometrie)
• Ophthalmoscopie (Ophthalmoscopie)
• Testen van het gezichtsvermogen (Visual Acuity Test)

Meting van intraoculaire druk

Voor het meten van de IOD heeft de oogarts verschillende meetmethoden beschikbaar. Bij gezonde mensen ligt de norm tussen 10 en 21 mmHG, waarbij de leeftijd, lichaamsbouw, bloeddruk, pols en zelfs het tijdstip van de dag een breed scala aan variatie kunnen genereren, wat door de onderzoeksarts moet worden overwogen. Om zo nauwkeurig mogelijk te meten, zijn er daarom verschillende benaderingen die voortdurend evolueren:

1. Goldmann applanatietoonometrie: In Goldmann-applanatiedonometrie drukt de oogarts het eerder verdoofde hoornvlies kort met een 3 mm brede druksensor tot een bepaalde diepte. Hoe meer kracht nodig is om het hoornvlies op de gewenste diepte af te vlakken (om toe te juichen), hoe hoger de bestaande intraoculaire druk.

2. Non-contact Tanometry: Een iets nieuwere methode houdt geen direct contact met het hoornvlies in en wordt daarom ook niet-contacttonometrie genoemd. Hier blaast een apparaat een straal lucht op het hoornvlies van het geopende oog en wordt bepaald aan de hand van de gemeten tijd, die vereist dat de luchtpuls het hoornvlies op een bepaalde diepte platdrukt, de druk heerst in het oog.

3. Meting met microsensor voor contactlenzen: Het onderzoek is zeer intensief bezig met de ontwikkeling van betere meettechnieken. Op dit moment worden contactlenzen met microsensoren ontwikkeld, die de IOD continu over een langere periode moeten kunnen meten..

Tijdens de oftalmoscopie kijkt de arts van buitenaf in het oog door een oftalmoscoop. (Afbeelding: Henrik Dolle / fotolia.com)

Ophthalmoscopie

Tijdens oftalmoscopie gebruikt de oogarts een oftalmoscoop om de normale buitenkant van het oog te onderzoeken. Hier kan hij verschillende structuren controleren op pathologische veranderingen. Door de lichtinval van de oftalmoscoop kan de oogzenuwkop zich bijvoorbeeld in de achtergrond van het oog bevinden en kan de gele vlek nauwkeuriger worden geïnspecteerd. En ook fijne weefsellagen zoals het netvlies en de choroidea, samen met hun fijne bloedvaten voor de verzorging van het oog, zijn zichtbaar dankzij de oftalmoscoop.

Met behulp van deze benadering kan de oogarts beoordelen of schade aan de oogzenuw al is opgetreden als gevolg van een pathologische verandering in de IOP (met verhoogde intraoculaire druk) of op het netvlies (bij lage intraoculaire druk) hun koers precies hebben ingesteld en gecontroleerd.

De onderzoeksmethode zelf is pijnloos, maar er moet aan worden herinnerd dat het oog eerder is behandeld met atropinedruppels, die een verwijding van de pupil veroorzaken voor een beter zicht op de fundus. Vanwege hun effect worden de oogdruppels ook wel 'brede druppels' genoemd. Dit proces beïnvloedt het gezichtsvermogen enkele uren en daarom mag de betrokken persoon op de dag van het onderzoek geen machines bedienen of een voertuig of fiets gebruiken. Het is daarom gebruikelijk om jezelf vrij te maken voor de dag van het onderzoek.

Testen van het gezichtsvermogen

Hoewel de uitvoering van oogtesten tijdens de diagnose geen direct verband houdt met de intraoculaire druk, maar kan worden beoordeeld, zodat of pathologische veranderingen in het oog al hebben geleid tot verminderde zichtbaarheid of dat er daarnaast andere visuele beperkingen zijn. Om de test uit te voeren, beschikt de oogarts over verschillende meet- en vergelijkingsmethoden die kunnen worden gebruikt voor het beoordelen en beoordelen van de gezichtsscherpte, evenals voor contrast, kleur en 3D-zicht..

waarschuwing: In tegenstelling tot routinecontrole of om bestaande risicofactoren te diagnosticeren, is een geval van acute glaucoom altijd een noodsituatie, een onmiddellijk oogheelkundig onderzoek en behandelingsbehoeften!

Behandeling voor veranderingen in intraoculaire druk

Welke behandelingsmaatregelen nodig zijn om de interne drukveranderingen in het oog te verhelpen, moet van geval tot geval individueel door de verantwoordelijke oogarts worden beslist. Meestal is het echter meestal een medicamenteuze therapie die ten grondslag ligt aan ziekten. Er zijn ook enkele kruiden en huismiddeltjes die helpen bij verhoogde of verlaagde intraoculaire druk. Desalniettemin kan oogchirurgie nooit volledig worden uitgesloten als de procedure ongunstig is.

Medicamenteuze behandeling

De medicamenteuze behandeling bestaat voornamelijk uit een veranderde intraoculaire druk van een combinatietherapie van verschillende oogdruppels met verschillende geneesmiddelen en therapeutische benaderingen. Oogdruppels die prostaglandinen bevatten als een actieve ingrediënt zijn bijvoorbeeld nuttig om de uitstroom van kamerwater te verbeteren. Bètablokker oogdruppels worden opnieuw gebruikt om de productie van waterige humor te verminderen.

Aan de andere kant zijn oogdruppels die koolzuuranhydraseremmers bevatten geschikt voor het reguleren van de productie van waterige humor door het bevorderen van de bloedcirculatie. Een eenvoudige regulering van de productie van kamerwater zonder een circulatiebevorderende achtergrond kan worden bereikt met alfa-agonisten als een blikvanger.

Welke oogdruppels in welke combinatie moeten worden gebruikt, de arts beslist afhankelijk van de onderliggende oorzaak en de voortgang van het ziekteproces. Er dient echter te worden opgemerkt dat oogdruppeltherapie voor abnormaal veranderde intraoculaire druk vaak een heel leven in beslag neemt, tenzij chirurgische therapie wordt overwogen.

Oogdruppels begeleiden gewoonlijk patiënten met pathologisch veranderde intraoculaire druk gedurende hun hele leven. (Afbeelding: Stefano Garau / fotolia.com)

Operatieve therapie

Als een loslating van het netvlies te wijten is aan een te lage IOD of dreigt te ontwikkelen, kan worden bereikt met behulp van verschillende chirurgische en lasertechnieken, een adhesie van het losgemaakte netvlies met het onderliggende choroïde. Als de medicamenteuze therapie uitgeput is met een verhoogde IOP, blijft vaak alleen de manier over om operatieve maatregelen te nemen om blindheid door het ontstaan ​​van glaucoom te voorkomen. De chirurgische benaderingen zijn volledig afhankelijk van het oorzakelijke mechanisme.

Als de oorzaak ligt in een overproductie van kamerwater in het ciliaire lichaam, kan deze worden behandeld door middel van cyclofotocoagulatie. De term beschrijft een speciale lasertechniek die ervoor zorgt dat de delen van het corpus ciliare niet meer werken en dat bijgevolg minder humor in het water wordt geproduceerd.

Als een drainagedisfunctie de oorzaak is van de veranderde intraoculaire druk, kan deze worden behandeld met chirurgische methoden zoals viscocanalostomie of een drainageimplantaat. In beide gevallen richt de operatie zich op een extra ingebrachte drainage-inrichting.

natuurgeneeskunde

Pathologische veranderingen in de intraoculaire druk kunnen zelden volledig worden behandeld door de medicinale plant en de homeopathische aanpak alleen. De persoon in kwestie heeft echter enkele middelen tot zijn beschikking die de metabole processen in het oog ondersteunen en dus ook conventionele medische therapeutische maatregelen dienen.

In de homeopathie bijvoorbeeld, heeft het gebruik van de gewone koebell (Pulsatilla Vulgaris), Ogentroost en de Bach-bloem Rock Rose, Rock Water en Walnut hebben tot nu toe goede resultaten opgeleverd. Ook worden thee- of moedertincturen met de componenten van de paardenkastanje als goed bruikbaar hasumittel beschouwd om de intraoculaire druk te verminderen, evenals viooltjes en viooltjes die met succes worden gebruikt voor de therapeutische vermindering van IOP.

Zelfhulp en huismiddeltjes met verhoogde intraoculaire druk

Aangezien stress bij verhoogde intraoculaire druk niet alleen als facilitator wordt besproken, maar zelfs als een triggerfactor, kunnen hoogrisicopatiënten ook helpen om hun IOD binnen het normale bereik te houden door stress te vermijden of terug in het normale bereik te brengen.

Regelmatige en voldoende slaap is vooral belangrijk voor uw ogen om te herstellen gedurende deze tijd. (Afbeelding: F8studio / fotolia.com)

Belangrijk hierbij is het leren en toepassen van een stressverlagend gedrag van alledag. Dit kan bijvoorbeeld bestaan ​​uit de juiste planning van de dagelijkse routine met voldoende rustperioden en een regelmatig slaapritme. Dit laatste is vooral belangrijk omdat de ogen tijdens het slapen intens kunnen rusten. Gerichte ontspanningsoefeningen, zoals yoga, meditatie of progressieve spierontspanning, kunnen helpen bij stressverlichting.

Een ander belangrijk punt in de privéondersteuning van de therapie is een uitgebalanceerd dieet. Bovenal is het onwaarschijnlijk dat een dieet rijk aan magnesium, caroteen en vitamines hier belangrijk is, omdat deze voedingsstoffen met name de oogfunctie verbeteren. Dit geldt met name voor magnesium, dat overvloedig voorkomt in granen en peulvruchten zoals erwten, bonen, maïs, sesam, lijnzaad, amarant, quinoa, zonnebloempitten en pompoenpitten en bananen. Verder zou het genot van groene thee de bloedcirculatie in de ogen moeten bevorderen.

Pas patiënten aan of zorg op zijn minst voor patiënten met ongezond gedrag (vooral te hoog) Oogdruk, echter, koffie en andere cafeïnehoudende voedingsmiddelen. Omdat cafeïne de bloeddruk verhoogt, wat in het geval van overmatige IOP de symptomen kan verergeren. (Ma)