Tintelingen in de ledematen

Tintelende ledematen

Tintelingen in de ledematen (handen, benen, armen) is een concept voor de meeste mensen. Ze associëren meestal een onschuldig waargenomen val in slaap van de handen of benen. Het tintelende gevoel kan echter het gevolg zijn van een ernstige ziekte en kan zich van een enigszins oncomfortabel gevoel tot massieve pijn keren. Bij herhaald voorkomen en toenemende intensiteit moet het tintelen in de ledematen dringend door een arts worden onderzocht.

inhoud:
Symptomen van tintelingen in de ledematen
Oorzaken van tintelingen in de ledematen
diagnose
behandeling
Aanvullende natuurgeneeskundige procedures

Symptomen van tintelingen in de ledematen

Tintelingen in de ledematen (ook paresthesie van de extremiteiten), verwijst uitsluitend naar overeenkomstige (miss) sensaties in de benen en armen. Daarentegen zijn er bijvoorbeeld de zogenaamde trichodynia (tinteling van de hoofdhuid, hoofdpijn) en paresthesie in andere delen van het lichaam.

Tintelingen in de benen en armen wordt vaak geassocieerd met verstoorde zenuwbanen. (Afbeelding: Piotr Marcinski / fotolia.com)

Oorzaken van tintelingen in de ledematen

Afhankelijk van verschillende oorzaken die tintelingen in de gewrichten kunnen veroorzaken, zijn de bijbehorende symptomen uiterst verschillend. Daarom is hier een algemene weergave van de oorzaken met de respectievelijke symptomen.

Beknelde zenuwen als een oorzaak van tintelingen in de ledematen
Vaak wordt een tinteling in de ledematen veroorzaakt door vernauwingen of compressies van de zenuwbanen. Dus een tintelend gevoel in de onderarmen en handen is vaak te wijten aan drukschade aan de zenuwen in de ellepijp (bij de elleboog) of de carpale tunnel (aan de pols). In het Ulnaris dal syndroom (compressie van de nervus ulnaris) voelen de patiënten zich naast de toegenomen inslapende hand gevoelloosheid in de buitenste twee vingers en de palm van de hand. De spieren die door de ellepijpzenuw worden geleverd, verliezen kracht en spieratrofie kan beginnen. Het carpaaltunnelsyndroom manifesteert zich ook in de meeste gevallen in het begin als tintelingen of zogenaamde mieren in de handen. Bovendien is er pijn in het toevoergebied van de medianuszenuw, die gevangen zit in de carpale tunnel. Ook hier dreigt een verlies van de aangevoerde spieren.

Tintelingen onder de voetzool zijn ook vaak het gevolg van compressie van de leverende zenuwen. Dit gebeurt bijvoorbeeld in het gebied van de tarsaltunnel aan de binnenkant van de enkel (tarsaaltunnel-syndroom). Als het tintelende gevoel verder in de benen wordt gevoeld, kan dit te wijten zijn aan compressie van de zenuwen in het bekken, de heupen en de rug. Bijvoorbeeld, als de sciatische zenuw geknepen, zoals vaak gebeurt in een hernia, slachtoffers voelen zich vaak naast de enorme rugpijn of rugpijn gevoelloosheid en tintelen in de dij die kan trekken aan de knieën. Vergelijkbare klachten kunnen ook voorkomen in een zogenaamde spit.

Een beschadiging van druk op de zenuwen in het wervelkanaal met geschikte paresthesieën in de benen kan worden veroorzaakt door aangeboren anatomische beperkingen op trauma letsel tijdens een ongeval (botbreuken, kneuzingen) of acute ontsteking van de wervels (spondylitis). Chronische degeneratieve ziekten van de wervelkolom, zoals spondylose, worden ook beschouwd als de mogelijke oorzaak van zenuwcompressie in het wervelkanaal. Hier is ook de zogenaamde spondylitis wordt genoemd, die wordt gekenmerkt door een zeer onaangenaam gevoel door breken en waarbij op de verschoven kan wervels de zenuwen in het wervelkanaal.

Als de zenuwen die de benen verbinden met de zenuwplexus van de lumbale plexus in de lumbale en sacrale wervelkolom, geknepen, bijvoorbeeld wanneer zij door de inguinale ligament, wat vaak leidt ook samen heuppijn een tintelend gevoel in de benen. Is een beknelde zenuw, de symptomen zijn over het algemeen gezien in het dekkingsgebied van de zenuw, zodat de oorzaak van tintelingen in de ledematen niet rechtstreeks hier niet thuishoren in het gebied van het voorkomen van paresthesie.

Andere oorzaken van paresthesie in de ledematen
Naast de compressie van de zenuwen, kunnen andere neuralgische stoornissen, chronische en acute ziekten tintelingen in de ledematen veroorzaken. Bovendien kan acute vergiftiging worden geassocieerd met de juiste symptomen.

Omdat het zenuwstelsel nauw verwant is aan het metabolisme, kunnen sommige chronische metabole ziekten stoornissen van de zenuwen en een daaraan gerelateerde tinteling in de ledematen veroorzaken. Hier moet met name diabetes of diabetische neuropathie worden genoemd. Op de lange termijn beschadigt een hoge bloedsuikerspiegel vaak niet alleen de bloedvaten, maar ook het zenuwstelsel. De gevolgen zijn bijvoorbeeld sensorische stoornissen in het geval van warmte, koude, pijn en druk. Diabetische neuropathie kan echter ook verlamming en chronische pijn veroorzaken. Bovendien lijden de getroffenen aan de algemene symptomen van hun diabetes, zoals chronische vermoeidheid; een plotselinge verandering tussen verlies van eetlust en onbedwingbare trek of wazig zien.

Multiple sclerose, als een ontstekingsziekte van het centrale zenuwstelsel, kan ook leiden tot paresthesie in de ledematen. Deze worden vaker gevonden bij patiënten met multiple sclerose in de voeten en onderbenen of de handen. Begeleidende patiënten lijden vaak aan visuele stoornissen, duizeligheid. Verlamming en beschadiging van de blaasfunctie.

Zogenaamde polyneuropathieën, die schade veroorzaken op verschillende punten van het perifere zenuwstelsel, moeten worden genoemd als een andere mogelijke oorzaak van tintelingen in de ledematen. De polyneuropathieën kunnen teruggrijpen naar heel verschillende triggers. Deze variëren van langdurig alcoholmisbruik tot infectieziekten (zoals tyfeuze koorts), auto-immuunziekten, vergiftiging en vitamine B12-tekort, tot kanker. Polyneuropathie kan gepaard gaan met symptomen zoals spierkrampen, verlamming, hartstilstand of hartritmestoornissen, overvloedig zweten, of blaas en rectaal defect.

Een beroerte kan ook tintelingen in de ledematen veroorzaken als een bijkomend symptoom. In het licht van enorme ongemakken, zoals dysesthesie tot flauwvallen, enorme duizeligheid; Hemiparese, visusstoornissen, spraakstoornissen, hoofdpijn, misselijkheid en braken, waaronder patiënten in de loop van de beroerte, de paresthesie zijn hier echter vaak nauwelijks opgemerkt.

Het tintelen in de ledematen kan ook het gevolg zijn van stoornissen in de bloedsomloop, die op hun beurt vaak te wijten zijn aan arteriosclerose of hartfalen. In het ergste geval is de stoornis van de bloedsomloop gebaseerd op een acute vasculaire occlusie (trombose) of een hartaanval.

Bovendien leidt hyperventilatie tot paresthesie in de ledematen. Omdat patiënten die in de loop van een angststoornis of de bijbehorende paniekaanvallen vaker hyperventileren (hyperventilatie), ze vaak een begeleidende tinteling in de ledematen voelen.

De paresthesieën in de ledematen kunnen ook optreden als bijwerking van geneesmiddelen, bijvoorbeeld in verschillende antidepressiva of als tekenen van voedselallergieën.

diagnose

Een gedetailleerde medische geschiedenis vormt de basis van de diagnose. De patiënten melden waar het tintelen van de ledematen is gelokaliseerd, in welke situaties en welke intensiteit dit voorkomt en welke andere ziekten of gezondheidsproblemen aanwezig zijn. In de regel zijn hieruit eerste aanwijzingen voor de oorzaken van paresthesie in de ledematen. Tijdens palpatie kan niet zelden spierverharding langs de leverende zenuwbanen worden gedetecteerd. Een reflexonderzoek geeft aanwijzingen voor een mogelijk aanwezige polyneuropathie of diabetische neuropathieën. Gevoeligheidstests zijn ontworpen om te bepalen of de gevoeligheid van de patiënt voor aanraking nog steeds normaal is. De zenuwgeleidingssnelheid kan ook worden bepaald met behulp van de zogenaamde elektronen neurografie.

Beeldvormingstechnieken zoals röntgenstralen, ultrageluid, computertomografie (CT) en magnetische resonantie imaging (MRI) kan (bijvoorbeeld hernia) zichtbaar maken aanwezige vernauwingen van de zenuwen als een gevolg van veranderingen in het skelet. Tumoren en ziekten zoals multiple sclerose kunnen ook worden gedetecteerd met behulp van deze diagnostische procedures. Bloedonderzoek geeft aan of ontstekingsprocessen die de zenuwen beschadigen, een metabole stoornis of een vitamine B12-tekort aanwezig kunnen zijn. Als er een verdenking is van een stoornis in de bloedsomloop als een trigger van tintelingen in de ledematen, wordt vaak een elektrocardiogram (ECG) uitgevoerd om bestaande hartfalen te detecteren.

behandeling

Als het tintelende gevoel in de ledematen wordt veroorzaakt door spiergerelateerde zenuwcompressie, begint het meestal met een ontspanning van de geharde spieren. Voor dit doel wordt naast medische massages en fysiotherapie ook acupunctuur gebruikt. Hoewel de combinatie van massage, fysiotherapie en acupunctuur vaak helpt om de symptomen met succes te behandelen, is in zeldzame gevallen een operatie nodig om de beknelde zenuwen van de druk te ontlasten. Ook stoornissen van de bloedsomloop of vasculaire occlusies kunnen een operatie vereisen om de bloedstroom te herstellen. Vaak is het echter al mogelijk om significant behandelingssucces te bereiken met behulp van bloedverdunnende en anticoagulantia.

Polyneuropathie vereist een causale behandeling. Als dit wordt veroorzaakt door alcoholmisbruik, is een ontwenningskuur, zijn infectieziekten de trigger, worden ze bestreden en als ze zijn gebaseerd op een vitamine B12-tekort, kunnen deze vitaminesupplementen worden gecorrigeerd. Als de polyneuropathieën worden veroorzaakt door auto-immuunziekten, kunnen ze mogelijk niet worden genezen. Hier concentreert de behandeling zich op een medische verlichting van de klachten. Hetzelfde geldt voor therapie voor multiple sclerose. Als diabetische neuropathie de oorzaak is van tintelingen in de ledematen, is de juiste instelling van de bloedsuikerspiegel de topprioriteit van therapie.

Aanvullende natuurgeneeskundige procedures

Vooral de handmatige procedures, zoals Rolfing, Osteopathy en Chiropatkik, worden gebruikt bij de alternatieve behandeling van beknelde zenuwen en gerelateerde paresthesieën in de ledematen. Homeopathische geneesmiddelen (bijvoorbeeld Arnica) en Schüssler-zouten (bijvoorbeeld Schüssler-zout nummer 2, nummer 7, nummer 17 of nummer 18) worden ook gebruikt om de symptomen te verlichten. Om mogelijk aanwezige hyperaciditeit van het lichaam als potentiële trigger van spiergerelateerde zenuwcompressie te elimineren, wordt de zuur-basebalans vaak gereguleerd in naturopathische therapie. Als het tintelen in de ledematen is gebaseerd op stoornissen in de bloedsomloop, kunnen hydrotherapie-methoden (bijvoorbeeld Kneipp's gieten of water betreding) en andere maatregelen om de bloedsomloop te bevorderen ook worden gebruikt. (Fp)