Delen:
Zweterige voeten - oorzaken en effectieve behandeling
Zweterige voeten (hyperhidrose pedis)
Zweterige voeten zijn vaak erg ongemakkelijk voor de getroffenen. Gezien de toegenomen geurvorming en de reacties van de omgeving, voelen veel zwetende patiënten zich sociaal geïsoleerd. Bovendien verhogen zweethoudende voeten het risico op schimmelinfecties en andere huidziekten in de buurt van de voeten. Voor de behandeling van het probleem kunnen verschillende maatregelen worden overwogen. Naast traditionele medische benaderingen, zijn er een aantal natuurgeneeskundige procedures, waardoor de zweetproductie kan worden geminimaliseerd en de vervelende geur kan worden bestreden.
inhoud
- Zweterige voeten (hyperhidrose pedis)
- definitie
- symptomen
- Oorzaken van zweetvoeten
- diagnose
- Behandeling met zweethoudende voeten
- Tips om zweetgeur te bestrijden
- De juiste voeding voor zweethanden
- Natuurgeneeswijze met zweetvoeten
definitie
De medische term hyperhidrosis pedis beschrijft overmatig zweten in het gebied van de voeten. De eccriene zweetklieren van de zolen geven meer dan 50 milligram per minuut per voet vrij. In informele termen is de term "lasvoet" echter meer gebaseerd op de geur dan op de werkelijke hoeveelheid afgescheiden fluïdum. Onaangenaam ruikende voeten worden hier over het algemeen als zweterige voeten beschouwd.
Zweterige voeten veroorzaken niet alleen een onaangename geur, maar verhogen ook het risico op verschillende ziekten. (Afbeelding: Finanzfoto / fotolia.com) symptomen
Zweterige voeten, maar een overmatig zweet op de zweetklieren ter hoogte van de voetzool. Het hoornvlies onder de voeten wordt dus constant bevochtigd en kan onder bepaalde omstandigheden zwellen.
Onder de vochtige warme omstandigheden van de doorweekte hoornlaag kunnen bacteriën zich gemakkelijk vermenigvuldigen en volgt het de afbraak van keratine in het hoornvlies. De overgebleven mineralen (korteketenige vetzuren en aminen) produceren een uiterst onaangename zuur-ranzig geur.
Dit wordt ook door de omgeving van de betrokkenen waargenomen en vaak met passende opmerkingen bekeken. Veel bezwete patiënten proberen daarom te ontsnappen aan situaties waarin hun medemensen de geur waarnemen en zich in toenemende mate sociaal geïsoleerd voelen, wat in het ergste geval ook psychische problemen kan veroorzaken.
De aangetaste huid onder de voetzolen wordt gevoeliger voor andere ziekten, zodat patiënten bijvoorbeeld steeds meer onder viraalgerelateerde plantaire wratten (verrucae plantares) en voetschimmelaandoeningen lopen. De laatstgenoemden beurtelings het voorkomen van secundaire besmettingen en ontsteking. Onder bepaalde omstandigheden kan de schimmelinfectie ook een levensbedreigende bloedvergiftiging veroorzaken.
Zweterige voetpatiënten zijn over het algemeen meer vatbaar voor huidziekten en eczeem op het gebied van de voeten, waarbij de kiemvriendelijke, vochtige en warme omgeving verantwoordelijk wordt gehouden.
Lashandelpatiënten lijden vaak aan eczeem of voetschimmel vanwege de vochtige en warme omgeving. (Afbeelding: misalukic / fotolia.com) Oorzaken van zweetvoeten
Het klinische beeld wordt meestal direct veroorzaakt door een regulerende verstoring van het autonome zenuwstelsel (autonome dystonie) in verband met te grote zweetklieren. In eerste instantie wordt transpiratie aan de voeten niet gebruikt om de lichaamstemperatuur zo veel te regelen als zweten, maar om grip te geven aan de voeten.
Het zweten van de voeten en handen wordt bestuurd door een afzonderlijk centrum in het centrale zenuwstelsel. De signalen worden overgedragen via het sympathische zenuwstelsel (een deel van het autonome zenuwstelsel). Als het centrum van zweet in het centrale zenuwstelsel buitenproportioneel reageert op externe stimuli, beginnen de getroffenen meer te zweten.
Mensen die over het algemeen zweten - dus last hebben van een zogenaamde hyperhidrose - zijn meer vatbaar voor zweethanden. Overmatig zweten kan echter ook alleen op de handen (hyperhidrose-palmaris) of onder de oksels (axillaire hyperhidrose) optreden. Het transpiratievocht op schoenen en kousen gemaakt van voor lucht ondoordringbaar materiaal neemt aanzienlijk toe op de voeten. Synthetische vezels zijn daarom zeker niet aanbevolen voor bezwete patiënten.
De verhoogde transpiratie aan de voeten wordt ook toegeschreven aan ontgiftingsprocessen. De opname van toxines zoals nicotine, tabak en drugs zou daarom worden beoordeeld als een risicofactor voor zweethoudende voeten. De relaties zijn echter nog niet duidelijk wetenschappelijk bewezen.
De zweterige geur zelf kan nog steeds worden toegeschreven aan slechte mondhygiëne of onvoldoende wassen van de sokken of schoenen. Dit is echter over het algemeen waar en niet alleen voor patiënten die lijden aan zweterige voeten vanuit een medisch oogpunt.
Onaangename voetgeur verspreidt zich snel als de sokken niet regelmatig en grondig worden gewassen. (Afbeelding: pureshot / fotolia.com) diagnose
Of een pathologische hyperfunctie van de zweetklieren in het gebied van de voetzool of alleen subjectief waargenomen zweetvoeten aanwezig is, kan worden gecontroleerd door een meting van transpiratie. Voor dit doel wordt bijvoorbeeld een jodiumtinctuur aangebracht en afgestoft na drogen met een poeder van aardappelzetmeel. Lekkend zweet wordt aangegeven door een blauwe verkleuring van het poeder. Verder komt een zogenaamde kwantitatieve sudometrie voor het meten van de hoeveelheid zweet in aanmerking, vooral als het gepaard gaat met een algemene hyperhidrose.
Behandeling met zweethoudende voeten
De basis van een succesvolle therapie tegen zweetvoeten moet een bijzonder grondige voethygiëne zijn. Hoewel de oorzaken van overmatige transpiratie op deze manier niet kunnen worden verholpen, kan dagelijkse voetverzorging op zijn minst de gevolgen minimaliseren, zoals geurvorming of de gevoeligheid voor infecties..
Eén benadering voor therapie is tapwater-iontoforese (behandeling met DC-waterbaden). De voeten worden geplaatst in twee watertanks met elektrische geleiders, die een circuit afsluiten. Het effect is idealiter een verminderde zweestsecretie. De behandeling van elke patiënt wordt echter gekroond door zeer verschillend succes.
Reliëf kan een oppervlakkige behandeling van zweetvoeten met aluminiumchloride veroorzaken. De zweetkanalen worden gesloten door de aluminiumzouten, die een verbinding vormen met de keratine. Afhankelijk van de mate van transpiratie worden preparaten met verschillende aluminiumchlorideconcentraties gebruikt. Het doel is hier dat de zweetklieren aan het eind zo ver degenereren dat het transpiratievocht tot een normaal niveau daalt.
Chemische denervatie (verstoring van de zenuwbanen) is een andere optie voor de behandeling van zweethanden. Dit kan bijvoorbeeld worden gedaan door middel van botulinumtoxine (Botox). Maar zelfs met deze methode is het behandelingssucces individueel heel verschillend. Bovendien, vanwege een gebrek aan wetenschappelijk onderzoek, is Botox niet officieel goedgekeurd voor de behandeling van zweethoudende voeten.
Als de patiënten last hebben van bijzonder ernstige (gezondheids) beperkingen in het dagelijks leven vanwege hun bezwete voeten en alle behandelingspogingen mislukken, is de laatste optie een operatieve ingreep waarbij de leverende zenuwen worden doorgesneden. Het risico van ongewenste bijwerkingen is echter relatief hoog, zodat deze optie zelden wordt gebruikt.
Iedereen die zweetvoeten heeft, moet regelmatig naar de pedicure gaan en overtollige hoornvliezen verwijderen. (Afbeelding: Andrea Arnold / fotolia.com) Tips om zweetgeur te bestrijden
Voetenbaden uit koud zout water, grondige reiniging, droging en daaropvolgende afroming gaan de mogelijke beschadiging van de huid tegen en zorgen voor een betere geurontwikkeling. Overmatig hoornvlies moet regelmatig mechanisch worden verwijderd met een hoornvliesschaaf of vergelijkbare instrumenten om de verspreiding van ziektekiemen te voorkomen.
Zweterige voetenpatiënten kunnen hun toevlucht nemen tot antibacteriële, geurremmende inlegzolen, bijvoorbeeld op basis van cederhout, kaneel of actieve kool, die transpiratie absorberen en zo het vochtige, warme microklimaat in de schoen voorkomen. Het kan ook bijdragen aan het weglaten van sokken gemaakt van synthetische vezels en het dragen van ademend schoeisel.
De sokken moeten regelmatig worden vervangen en gewassen. Over het algemeen worden zweterige voetenpatiënten geadviseerd zo vaak mogelijk blootsvoets te lopen en anders sandalen te dragen. De onaangename geur kan worden voorkomen door de verhoogde kousenwissel. Het schoeisel moet ook regelmatig worden vervangen om geurtjes tot een minimum te beperken. Bovendien kan voetpoeder het vocht op de voeten en de geur van zweetvoeten tegenwerken.
De juiste voeding voor zweethanden
Aangezien er een verband bestaat tussen het voorkomen van zweethanden en voedingsgewoonten, kan dit gepaard gaan met een voedingstherapie. In het algemeen moet worden afgezien van voedingsmiddelen die de productie van zweet stimuleren, indien mogelijk. Deze omvatten hete kruiden met de ingrediënten allylisothiocyanaat (bijvoorbeeld in mosterd, wasabi) en capsaïcine (in paprika's, chilipepers) en de pleziervergiften koffie, tabak en alcohol.
Koffie en nicotine moeten zo weinig mogelijk worden geconsumeerd op zweterige voeten. (Afbeelding: sabot26 / fotolia.com) Vaak ook zure voedingsmiddelen zoals b.v. Zuurkool of augurken zweten. Vlees, worst en zout mogen alleen in kleine hoeveelheden worden gegeten en in plaats daarvan voornamelijk worden gebruikt voor vers fruit, groenten, volle granen en noten. Zorg er altijd voor dat je genoeg drinkt, bij voorkeur water en verdunde vruchtensappen.
Natuurgeneeswijze met zweetvoeten
Naturopathie biedt talrijke benaderingen voor de behandeling van zweethoudende voeten. Dus verschillende homeopathische middelen kunnen ook helpen tegen overmatig zweten als Schüssler-zouten of de Bach-bloementherapie.
De samenstelling van de extracten, tincturen en preparaten moet altijd individueel worden aangepast en aan ervaren therapeuten worden overgelaten. In de homeopathie worden Calcium Carbonicum en Silica vaker gebruikt.
Een voetenbad met fenegriekzaden kan een goede hulp zijn voor zweethanden en een sterke geur. Omdat de zaden actieve ingrediënten bevatten die een kalmerend effect hebben op de zweetklieren en daardoor de zweetproductie verminderen.
Voetenbad tegen zweetvoeten
|
Een effectief huismiddeltje voor bezwete stinkende voeten is een voetenbad met een afkooksel van fenegriekzaden. (Afbeelding: invizbk / fotolia.com) Als u zwaar op uw voeten zweet, kunt u een zelfgemixt voetpoeder gebruiken om transpiratie te verminderen en geurtjes te voorkomen.
Anti-Schweißfuß Poeder:
Meng de vier ingrediënten goed (allemaal verkrijgbaar bij de apotheek). Doe het mengsel in een afsluitbare container. Poeder je voeten voordat je kousen aanbrengt en voordat je er goed mee gaat slapen. |
Bovendien kan zelfbehandeling van hyperhidrose en zweethoudende voeten worden behandeld met thee of tincturen van salie, die de zweetproductie op natuurlijke wijze verminderen.
Als het zweet op de voeten vooral in stressvolle situaties voorkomt, kunnen ontspanningsoefeningen zeer nuttig zijn om stress en innerlijke rusteloosheid of spanning te verminderen. Goede praktijken voor stressvermindering zijn autogene training en Jacobson-progressieve spierontspanning. (fp, nr, laatste update op 27.1.2017)
Specialistische begeleiding: Barbara Schindewolf-Lensch (arts) 