Bij hartfalen moeten de ijzerwaarden worden gecontroleerd

Patiënten met hartfalen hebben vaak last van ijzertekort

Ongeveer twee tot drie miljoen mensen in Duitsland lijden aan hartfalen. Bij maximaal 60 procent van de patiënten treedt ijzertekort op als een begeleidende ziekte. Dit heeft ook invloed op de kwaliteit van het leven. Daarom moeten hartfunctiepatiënten regelmatig hun ijzerniveaus controleren.

Controleer ijzergehaltes bij patiënten met hartfalen

Volgens gezondheidsdeskundigen lijden ongeveer twee tot drie miljoen mensen in Duitsland aan hartfalen (hartfalen). Als gevolg van deze ziekte is het hart niet langer in staat om het lichaam te voorzien van voldoende bloed en zuurstof. Hoewel bij 35 tot 60 procent van de getroffen ijzerdeficiëntie optreedt als een bijkomende ziekte, is het ongebruikelijk om hun ijzerniveaus ermee te controleren. De Duitse Hartstichting roept op tot routinematige verificatie van het ijzermetabolisme bij alle patiënten met hartfalen.

Tot dusverre is het ongebruikelijk om de laboratoriumwaarden van het ijzermetabolisme te controleren bij patiënten met hartfalen, hoewel bij 60% van de getroffen ijzerdeficiënties optreedt als een bijkomende ziekte. Experts pleiten nu voor een routine-evaluatie van de ijzerniveaus bij alle patiënten met hartfalen. (Afbeelding: Robert Kneschke / fotolia.com)

De kwaliteit van leven is verminderd

IJzertekort leidt onder andere tot vermoeidheid, prestatieverlies en gebrek aan concentratie en beïnvloedt de kwaliteit van het leven.

Bovendien is het organisme van de vaak extra belast door andere cardiovasculaire aandoeningen zoals hoge bloeddruk en aritmiepatiënten over het algemeen gevoeliger voor ziekten.

"Gezien de frequentie en de klinische gevolgen van ijzertekort, zou het ijzermetabolisme routinematig moeten worden gecontroleerd bij alle patiënten met hartinsufficiëntie," zei Prof. Dr. med. med. Thomas Meinertz, CEO van de Duitse Hartstichting in een verklaring.

Of de progressie van hartfalen en vroegtijdige hartdood het gevolg zijn van ijzergebrek, is nog steeds onduidelijk. "De experimentele resultaten spreken echter voor", legde de cardioloog uit.

In een muizenstudie verslechterde ijzerdeficiëntie bijvoorbeeld hartfalen.

Aangezien er sprake is van ijzertekort in hartfalen zonder bloedarmoede, zou bloedarmoede niet de enige reden moeten zijn voor een herziening van het ijzermetabolisme.

IJzergebrek kan vele oorzaken hebben

In de meeste gevallen veroorzaakt ijzertekort verschillende oorzaken. Als er tegelijkertijd bloedarmoede is, moet worden gecontroleerd of de patiënt eerder bloed ongemerkt via het maag-darmkanaal is kwijtgeraakt. De bloedingsbronnen van dergelijke microbloedingen zijn vaak moeilijk te vinden.

IJzer wordt uit de darm gehaald bij patiënten met hartinsufficiëntie en verhoogd in het organisme.

De hartspier heeft ook ijzer nodig en, volgens experimentele bevindingen, is het ijzergehalte van de hartspier verlaagd bij patiënten met hartfalen.

Zelfs als er geen hartfalen is, wordt het over het algemeen aanbevolen om naar de dokter te gaan in het geval van ijzergebrek.

Fysiek efficiënter door ijzerinname

Een ijzerinname verbetert de fysieke prestaties, verbetert de kwaliteit van leven en vermindert ziekenhuisopname.

Bovendien maakt meer ijzer het hart veerkrachtiger, zoals blijkt uit een onderzoek van wetenschappers aan de Hannover Medical School (MHH).

Maar: "Een ijzerinname via ijzeren tabletten is niet mogelijk omdat bij hartfalen ijzerhoudende tabletten niet door de darm kunnen worden opgenomen", legt prof. Meinertz uit..

Zelfs met huismiddeltjes voor ijzertekort kom je hier niet.

Effectieve toediening kan worden bereikt door herhaalde intraveneuze toediening van 500-1.000 mg ijzercarboxymaltose. Bij continue therapie moet deze injectie ongeveer elke drie maanden worden toegediend. Belangrijk om op te merken: IJzergebrek bestaat ook zonder bloedarmoede. (Ad)