Delen:
Biologische lijm die teekcement vond, kon menselijk weefsel kitten
Als je aan teken denkt, denk je al snel aan gevaarlijke infectieziekten. De kleine bloedzuigers kunnen ook gunstig zijn voor de menselijke gezondheid. Onderzoekers geloven dat het mogelijk is om de substantie te gebruiken waarmee de dieren zich in de huid verankeren, en mogelijk ook menselijke pezen en ligamenten.
Teken zijn moeilijk te verwijderen
Omdat teken kunnen overbrengen (encefalitis) of de ziekte van Lyme gevaarlijke ziekten zoals encefalitis, wordt over het algemeen geadviseerd om te scannen na een verblijf in risicogebieden aan de kleine beestjes. Iedereen die teken na een reis naar de natuur mee naar huis neemt, weet hoe moeilijk het is om de bloedzuigers van de huid te verwijderen. De stof die hen in staat stelt zo stevig verankerd te raken, zou grote voordelen kunnen opleveren voor mensen, zoals Oostenrijkse onderzoekers nu melden.
Hoewel teken gevaarlijke ziekten kunnen overbrengen, lijken ze ook gunstig voor de menselijke gezondheid. Menselijk weefsel kan worden gecementeerd met de stof die de dieren aan de huid verankert. (Afbeelding: emer / fotolia.com) Stof met enorme hechtende eigenschappen
Teken kunnen stevig verankerd raken in de huid en zo dagenlang bloed zuigen. Dit verankeringsmechanisme werkt daarom zo goed omdat het is gebaseerd op een cementachtige substantie en werkt met enorme kleefeigenschappen als kleefstof ankers voor de monddelen van de teek.
Wetenschappers aan de Medische Universiteit (Medical University) Vienna University of Technology (TU Wenen) willen onderzoeken deze "tick-cement" voor de eerste keer en maken het bruikbaar chemische simulatie voor Biomaterialen.
Biologische lijm voor menselijk weefsel
Project Manager Sylvia Nuremberg van de universiteitskliniek van traumatologie zei in een verklaring: "Het is goed denkbaar dat het in de toekomst mogelijk zal zijn om deze kwestie een biologische lijm voor menselijk weefsel waarmee, bijvoorbeeld, pezen en ligamenten zijn verankerd metalen op het bot te maken kan. "
Samen met Martina Marchetti-Deschmann van de Technische Universiteit van Wenen, onderzoekt Nürnberger de samenstelling van de natuurlijke deuvel van de teken en hoe het zou kunnen dienen als een sjabloon voor nieuwe weefselhechtmiddelen.
"Het weefsel kleefstoffen die momenteel worden gebruikt in de chirurgie, die bijvoorbeeld ernstige huidafwijkingen of lever scheuren worden gebruikt zijn giftig," zei de Medische Universiteit van Wenen onderzoeker. Andere lijmen zijn weer te zwak. Daarom zouden biologische alternatieven optimaal zijn.
Reusachtige teken moeten worden onderzocht
Het project maakt deel uit van de COST-actie van de Europese Unie. COST (Europese "samenwerking op het gebied van wetenschap en technologie") is een Europees netwerk voor de samenwerking van nationale en internationale onderzoeksactiviteiten op het gebied van wetenschap en technologie, inclusief dat voor bioadhesie..
Het EU-netwerk "Bioklebstoffe", gecoördineerd door het Ludwig Boltzmann Instituut voor Experimentele en Klinische Traumatologie in Wenen, bestaat momenteel uit 150 onderzoekers uit 30 landen.
Het onderzoeksproject heeft tot doel nieuwe alternatieven en toepassingen te helpen vinden voor bestaande huid-, kraakbeen-, ligament- of peeslijmproducten.
Volgens de informatie worden momenteel ongeveer 300 teken uit Oostenrijk en hun "cement" momenteel geanalyseerd en geanalyseerd in MedUni Wenen. De dieren doorboren een huidachtig membraan, waarbij de kleefstof wordt uitgescheiden en uitgehard.
Er wordt gezegd dat dit jaar gigantische teken voor onderzoek in Zuid-Afrika moet worden onderzocht.
Andere mogelijke biologische lijmdispensers
Er zijn andere mogelijke biologische lijmdispensers. Zo is het internationale onderzoeksgroepen gelukt, de lijmdraden mosselen waarvan adhesiemolecuul DOPA (mutatie van het aminozuur tyrosine) reeds in de preklinische testfase alternatieve hechtmiddelen recreëren en produceren.
"Het kleefmechanisme van DOPA is echter niet geschikt voor alle medische gebieden vanwege de lage kleefkracht, zodat er nog steeds behoefte is aan nieuwe kleefstoffen," zei Nürnberger.
Andere potentiële "lijmdispensers" zijn zeekomkommers die lijm op hun prooi gooien; Salamander soorten die bliksem-uithardende lijm uit de huid klieren afscheiden wanneer ze worden aangevallen; of insectlarven die vangstdraden en krabben produceren die zelfs onder water blijven hangen. (Ad)