Bloedgeldfilm over het grote drugsschandaal
Tv-drama over bloedschandaal
28/10/2013
In de jaren tachtig kwam het tot een van de grootste medische schandalen in de Bondsrepubliek. Bleeders werden geïnfecteerd met besmet plasma met HIV. Vandaag zendt ZDF een tv-film uit over het onderwerp.
AIDS verspreidde zich in de jaren 80
Toen het immunodeficiëntiesyndroom AIDS, veroorzaakt door het HIV-virus, zich begin jaren tachtig meer en meer verspreidde, was de mening nog steeds wijdverspreid dat alleen homoseksuelen, prostituees en drugsverslaafden werden getroffen. Maar zelfs toen waarschuwden toegewijde artsen dat zelfs bloedproducten met HIV besmet konden zijn. Het was voor veel hailers gedoemd dat de waarschuwingen genegeerd werden.
In het geval van hemofiliepatiënten genezen wonden niet of zeer slecht
Voor patiënten met hemofilie, de term voor de hemofilie, was de levensverwachting laag tot in de vroege jaren zeventig. Bij deze bloedstollingsstoornis wonden de wonden niet of slechts zeer slecht. Bovendien kan dit leiden tot aanhoudende bloedingen bij verwondingen of zelfs zonder zichtbare wonden, voornamelijk in spieren en gewrichten. Toen Factor VIII-supplementen op de markt kwamen, maakten ze het voor veel patiënten mogelijk om een grotendeels normaal leven te leiden, omdat het medicijn het bloed toestond opnieuw te stollen.
Hulpmiddelen waren bekend
De preparaten werden verkregen uit menselijk bloed, waaronder homoseksuele of drugsverslaafde donoren. Veel van het bloed was niet alleen besmet met het HI-virus maar ook met gevaarlijke hepatitis C-virussen. Maar hoewel het AIDS-gevaar algemeen bekend was, besloten de farmaceutische industrie en gezondheidsautoriteiten het medicijn niet van de markt te halen.
Bezorgd had geen lobby
Als gevolg hiervan accepteerde de farmaceutische industrie om redenen van pure winst het feit dat hemofilie lijden aan AIDS. Meer dan 1.500 hemofiliepatiënten zijn geïnfecteerd en meer dan 1.000 zijn aan aids gestorven. De regisseur van de tv-film „bloedgeld“, René Heisig, zelf arts, probeert uit te leggen hoe het kan gebeuren dat de slachtoffers zichzelf niet verdedigden: „Ze hadden geen lobby. Bovendien waren ze moeilijk om betrouwbare informatie te krijgen, het internet bestond nog niet. En: AIDS hield vast aan het imago van een vervelende plezierepidemie. Er was ook veel schaamte en angst in het spel.“
De farmaceutische industrie heeft de situatie brutaal uitgebuit
Hij vervolgt: „De slachtoffers voelden zich als daders.“ Bovendien zijn de getroffenen sociaal uitgesloten en gediscrimineerd. Bovendien hadden ze niet veel tijd. „De farmaceutische industrie heeft erop aangedrongen dat het probleem op zich snel wordt opgelost“, zegt Heisig. De getroffenen konden nauwelijks hopen op een positieve uitkomst van een langdurig proces omdat ze stierven. „Bovendien hadden ze de bewijslast. De farmaceutische industrie benutte het feit dat het bijna onmogelijk was om een exacte datum van besmetting te noemen, laat staan een vervuiler“, dus de regisseur.
Stichting voor de slachtoffers
Het onderzoek van de zaak kwam pas in 1993 voort. Een onderzoekscommissie constateerde in 1994 dat het gebruik van bloedproducten „ongerechtvaardigd“ was geweest. De toenmalige president van de Federal Health Office (BGA) werd ontslagen. Sinds 1995, toen de „Humanitaire hulp voor met bloed besmette mensen“ werd opgericht, ontvangen de slachtoffers weinig financiële hulp. Elke HIV-geïnfecteerde persoon ontvangt dus 767 euro per maand, mensen die aan AIDS lijden 1534 euro, en de overlevende echtgenotes ontvangen een derde van hen gedurende vijf jaar. En kinderen van patiënten ontvangen tot 25-jarige leeftijd 512 € per maand.
Tv-film op maandag
De financiële middelen hiervoor worden door de industrie, de federale overheid en de federale staten verhoogd. Het ministerie van Volksgezondheid moest zijn budget twee jaar geleden aanvullen en in 2017 zal het fonds weer leeg zijn. Tot dusverre zijn er geen compensatiebetalingen gedaan voor de slachtoffers van hepatitis. ZDF zendt de tv-film uit „bloedgeld“ morgen om 20.15 uur vanaf. (Ad)
Afbeelding: Andrea Damm