Gegevens over de elektronische gezondheidskaart

Welke informatie komt naar de elektronische gezondheidskaart

24/11/2013

Vanaf 1 januari 2014 is het zover: de elektronische gezondheidskaart (eGK) wordt verplicht. Alleen persoonlijke gegevens mogen zonder verdere toestemming op de kaart worden opgeslagen. Het eGK is echter ontworpen om ervoor te zorgen dat zelfs zeer gevoelige patiëntgegevens in de toekomst kunnen worden vastgelegd.

Jarenlange vertragingen
De elektronische gezondheidskaart (eGK) zou de ziekteverzekeringskaart (KVK) moeten vervangen die sinds 1995 al in 2006 geldig is. Echter, technische problemen evenals beleidsdiscussies over noodzaak en gegevensbeveiliging hebben de invoering jarenlang vertraagd. Het is nu de eerste van januari 2014 maar tot nu toe verliest de oude KVK zijn geldigheid. De zorgen over gegevensbescherming over de nieuwe kaart vormen een probleem sinds de geplande introductie.

Interventie over het recht op zelfbeschikking moet worden aanvaard
Dus ook voor een verzekerde uit Berlijn, die een rechtsbeschermingsverzoek indiende om zijn zorgverzekeraar te verplichten om hem een ​​certificaat van zijn verzekeringsdekking af te geven, dat hij kon gebruiken in plaats van het eGK. Hij rechtvaardigde dit onder andere met de publieke kritiek op de kaart en dat hij de „biometrische ziekenhuiskaarten“ wil niet gebruiken. Maar hij was legaal en het Sociaal Hof rechtvaardigde zijn beslissing door te zeggen: „Het algemene belang van de presentatie van de foto en de opslag van de gegevens is aanzienlijk groter dan het individuele belang van de aanvrager. De bijbehorende inmenging in het recht op informatieve zelfbeschikking moet worden aanvaard. De verplichte persoonlijke gegevens hebben geen betrekking op persoonlijke of gevoelige omstandigheden van de verzekerde persoon.“

Aanvankelijk alleen stamgegevens op de kaart
In de toekomst zal het eGK de uitwisseling van medische gegevens en patiëntgegevens vereenvoudigen. Veel functies bevinden zich echter nog in de planningsfase en zijn begin 2014 niet beschikbaar. Aanvankelijk worden alleen de stamgegevens van de verzekerde op de kaart opgeslagen, zoals naam, adres, geboortedatum, verzekeringsstatus en copaymentstatus. Maar in de toekomst kan aanvullende informatie zoals elektronische patiëntendossiers, orgaandonatie, noodgegevens en elektronische voorschriften worden opgeslagen op de microprocessor. Volgens het federale ministerie van Volksgezondheid moet deze informatie gecodeerd worden opgeslagen en beschermd tegen ongeoorloofde toegang. Bovendien is, behalve voor elektronische voorschriften, alle andere informatie vrijwillig.

Gegevens volgens de sociale code
Volgens de Social Security Code moet de elektronische gezondheidskaart in staat zijn om informatie over medische gegevens op te slaan voor zover nodig voor spoedeisende zorg. Daarnaast moeten bevindingen, diagnoses, behandelaanbevelingen en behandelingsrapporten in elektronische en machinaal bruikbare vorm worden opgeslagen voor een cross-facility, casus-gerelateerde samenwerking (elektronische doktersbrief). Daarnaast gegevens over het onderzoek van de veiligheid van geneesmiddelen en over bevindingen, diagnoses, therapeutische maatregelen, behandelingsrapporten en vaccinaties voor cross-case en multi-patiënt documentatie over de patiënt (elektronisch medisch dossier).

Slechte ervaring in Oostenrijk
Alles wat er mis kan gaan met de introductie van de elektronische gezondheidskaart, is te zien aan het voorbeeld in Oostenrijk. Daar, enkele jaren geleden, was het leessysteem gedeeltelijk volledig uitgeput en moesten de artsen de factureringsgegevens van hun patiënten met de hand noteren. Een vertegenwoordiger van de belangrijkste vereniging van sociale zekerheid werd toen in de pers vermeld: „We hebben een zogenaamde super-GAU.“ dan „een ramp“ een medische vertegenwoordiger genaamd de Oostenrijkse eCard. Zoals de ORF meldde, zou de kaart ook de status van veel patiënten verkeerd hebben „niet verzekerd“ weergegeven. (Ad)