ADHD diagnosticeren Te vaak en vaak verkeerd

Diagnose ADHD: te vaak en te vaak verkeerd

02/07/2012

De recente publicatie van het Barmer GEK Physician Report 2012 noemt ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disease) als een "nieuwe kinderziekte" die steeds populairder wordt en duurder. Het feit dat ADHD een specifieke, zelfs 'nieuwe' kinderziekte is, kan echter nog steeds ernstig in twijfel worden getrokken. Onderzoek tot nu toe heeft de kwestie van de specificiteit van een ziekte genaamd ADHD opengelaten. In plaats daarvan is ADHD een diagnostische verzamelpot met veel verschillende stoornissen. Enigszins overdreven, kan worden gezegd dat ADHD zonder Ritalin al lang niet meer bestaat, zoals in het verleden de modediagnose MCD (minimale cerebrale disfunctie). Wat betreft de toename van de diagnose, al in 2000, bleek dat meer dan de helft van de ADHD-diagnoses bij kinderen niet voldeden aan de diagnostische richtlijnen en daarom onjuist waren. Bijna 75 procent van de kinderen behandeld met methylfenidaat had een valse ADHD-diagnose (Angold 2000). In 2010, na onderzoek van de gegevens van 12.000 kinderen, meldde Todd Elder dat er waarschijnlijk 1 miljoen kinderen in de Verenigde Staten zijn met een valse diagnose van ADHD.

En tegenwoordig, in Zwitserland, werd onderzocht of experts voldeden aan de officiële diagnostische richtlijnen wanneer hen werd gevraagd om kinderen met ADHD te diagnosticeren. In tegenstelling tot de bovengenoemde onderzoeken, waarin reeds bestaande diagnoses werden gecontroleerd, werden de diagnostici rechtstreeks gevraagd naar de gegeven casuïstiekvignetten, wat zeker een bijzonder streng criterium is. En toch, zelfs hier, maakte 17% van de 1000 opgenomen diagnostici valse diagnoses, bij jongens zelfs twee keer zo vaak als bij meisjes, hoewel de symptomen hetzelfde waren. Er is ook een toename van ADHD-diagnostiek en het gebrek aan betrouwbaarheid en objectiviteit van de diagnostische praktijk is voldoende bewezen. Sommige diagnostici laten zich leiden door hun buikgevoel, anderen nog door methylfenidaat als een diagnostisch hulpmiddel, volgens het motto: als het werkt, is het gewoon ADHD. ADHD wordt veel te vaak gediagnosticeerd en vaak te fasch. De diagnose verblindt zich tot psychologische verbanden. (Dipl.-Psych. Hans-Reinhard Schmidt
Psychologische Psychotherapeut, Conferentie ADHD)

Bijlage:
Angold A, Erkanli A, Egger H.L, Costello E.J. (2000): stimulerende behandeling voor kinderen: een gemeenschapsperspectief. J Acad Child Adolesc Psychiatry. 2000 aug; 39 (8): 975-84.
Bruchmüller K, Margraf J, Schneider S. (2012): Wordt ADHD gediagnosticeerd volgens de diagnostische criteria? Overdiagnose en invloed van client-geslacht op diagnose. J Consult Clin Psychol. 2012 Feb; 80 (1): 128-38.
ouderling, T.E. (2010): Het belang van relatieve normen bij ADHD-diagnoses: bewijs gebaseerd op exacte geboortedata. J Health Econ. 2010 Sep; 29 (5): 641-56.
Schimanski, H-Chr. (2012): http://www.schimansky-netz.eu/formulare/aussenfiltertest-bei-adhs.pdf Winkler, M. (2012): http://adhsspektrum.wordpress.com/2012/01/03/was-ist-adhs-und-was-nicht/

Afbeelding: Alfred Healer