Diagnose van spinale stenose bij operaties?

Vaak kan verergering worden bewaard

24/09/2013

Neem 100 stappen, dan ben je klaar: geen stap is mogelijk, je benen tintelen en een doffe pijn trekt van de rug naar de voeten. Malefactor is een vernauwing in het wervelkanaal, de zogenaamde spinale stenose, die op de zenuwen drukt. Patiënten rapporteren meestal niet alleen lopende problemen, maar ook directe verbeteringen van de symptomen bij het bukken. Sinds 2005 zijn de gediagnosticeerde gevallen bijna verdubbeld - en stijgen. Voor de getroffenen komt de volgende schok al maar na de diagnose: spinale kanaalstenoses zijn niet te genezen. Maar er is ook goed nieuws. „Het is niet altijd nodig om een ​​operatie te ondergaan, omdat vaak een verergering en dus een operatie kan worden uitgesteld“, maakt Dr. Thomas Bierstedt, ruggenmergchirurg en specialist in neurochirurgie van het orthopedisch neurochirurgisch centrum in Datteln en Recklinghausen, patiënten moed. „Toch, als chirurgie geïndiceerd is, zijn er tegenwoordig methoden zoals flexibele spinale stabilisatie die de mobiliteit van de wervelkolom herstelt.“

Op de voorgrond van de conservatieve behandeling zijn pijntherapieën, massages, rugtraining en fysiotherapie. De reden ligt voor de hand: sterke spieren stabiliseren de wervelkolom, pijnstillers voorkomen kramp in de spieren. Als er een stenose aanwezig is, raden artsen alleen een operatie aan wanneer oncontroleerbare pijn aanwezig is, wanneer belangrijke spieren verlamd zijn of wanneer blaas-rectale stoornissen optreden. „Aan het einde van de operatie is het de bedoeling om de ruimte terug te brengen naar de ingesloten zenuw“, zei Dr. Bierstedt. „Hiervoor verwijderen we storende weefselstructuren met fijne instrumenten.“ Afhankelijk van de mate, komt het echter vaak na een instabiliteit van de wervelkolom. Daarom sluit zich soms aan bij een andere stabiliserende interventie. In veel gevallen gebeurt dit door een verstijvingsbewerking. Voor veel patiënten is dit de beste methode. Maar als de verstijving zich uitstrekt over een groter gebied, lijdt soms de flexibiliteit van de wervelkolom. Bovendien kan het later weer in de problemen komen: omdat een deel van de wervelkolom stijf is, moeten wervels en tussenwervelschijven boven en onder meer doen dan voorheen. Voor sommigen is flexibele wervelkolomstabilisatie een alternatief: in plaats van structureel gekoppelde wervels gebruiken chirurgen een dynamisch implantaat - het TOPS-systeem. Dr. Bierstedt legt uit voor wie de methode geschikt is: „Voor mensen met een actieve levensstijl is dit een goede zaak en het behoud van bewegingsvrijheid is voor hen een belangrijke kwaliteit van leven.“ De procedure vereist echter een gezonde schijf en er mag geen scoliose zijn. Voor de kosten van de operatie komt de ziekteverzekering. De kliniek draagt ​​meestal de kosten van het implantaat. (Pm)