De pijn van herinneringen aan trauma

Beelden traumatische ervaringen worden een levenlang opgeslagen

09/10/2012

Sommige foto's blijven voor altijd in onze gedachten hangen. Dit geldt ook voor veel getuigen van een ernstig verkeersongeval, die dan vaak trauma hebben en moeten vechten vanwege de ervaring met ernstige psychische problemen. Volgens het Institute for Psychological ongeval nazorg (IPU) in Keulen tonen de ooggetuige van een zwaar ongeval soms aanzienlijke mentale stress symptomen die gepaard kan gaan met een fysiologische stoornissen, zoals kortademigheid, cardiovasculaire aandoeningen, eetstoornissen, impotentie, of gastro-intestinale stoornissen. De foto's van de zwaargewonden en mogelijk zelfs de doden volgen de getuigen in slaap. Slapeloosheid en nachtmerries zijn typische consequenties.

Acute psychische stressreacties en posttraumatische stressstoornis
Getuigen en first responders worden vaak geconfronteerd met ernstige ongelukken op foto's die hun leven lang niet kunnen vergeten. Bovendien zijn ze vaak relatief hulpeloos in het licht van de gebeurtenissen ter plaatse van het ongeval. Als een acute reactie op de ervaring van hulpeloosheid en de vreselijke dingen die moesten worden bekeken, vertoonden veel eerstehulpverleners een psychologische shocktoestand in de dagen onmiddellijk na het ongeluk „Angst, woede, wanhoop, overactiviteit of terugtrekken“ Het Institute for Psychological Accident Nursing rapporteert op haar website. Deze acute psychologische stressreacties moeten worden onderscheiden van de zogenaamde posttraumatische stressstoornissen (traumatische neurosen). Volgens de ipu drukken de laatste zich uit in een herhaalde ervaring van de traumatische gebeurtenis, indringende herinneringen, nachtmerries, emotionele onverschilligheid en vegetatieve overexciteerbaarheid. Het zou ook activiteiten of situaties vermijden die u misschien herinneren aan wat er is gebeurd. Bovendien kunnen volgens de deskundigen de getroffenen depressies en zelfmoordgedachten ontwikkelen.

Tot 30 procent van de ongelukken getuige zijn worstelen met psychische problemen
Hoeveel getuigen van een ernstig ongeval feitelijk moeten vechten vanwege de ervaring met psychische problemen, is bij de deskundigen vrij controversieel. Hanjo von Wietersheim zei over de spoedpastoraat van de Evangelisch-Lutherse kerk in Beieren naar het persbureau „dpa“, dat de meeste mensen die slechte gebeurtenissen ervaren deze relatief goed verwerken. Hoewel veel ongevalsgetuigen tot twee maanden lang last hebben van zogenaamde flashbacks en nachtmerries, heeft psychologische hulp volgens Hanjo von Wietersheim slechts vier procent nodig. Het hoofd van het Institute for Psychological Accident Rehabilitation in Keulen, professor Wilfried Echterhoff, is hier in gesprek met de „dpa“ tot een aanzienlijk andere beoordeling. Naar zijn mening heeft 30 procent van de traumaslachtoffers psychologische hulp nodig om de traumatische ervaringen te verwerken.

Levenslange schade door traumatische ervaringen
Als het ongeval getuige de gebeurtenis niet kan verwerken, bedreigen „Levenslange schade: massale angsten, blijvende arbeidsongeschiktheid, depressie en gevoelens van hulpeloosheid“, legde het hoofd van de IPU uit. Zijn instituut heeft er een „landelijk therapeutnetwerk“ en zorgt voor ongeveer 50 mensen per jaar. Als een langdurig teken van een corresponderend trauma, vermeldt de expert ook een toename van tabaks-, alcohol-, drugs- of drugsgebruik naast nachtmerries, slaapstoornissen en vaak ongewenste herinneringen. De getroffenen moeten dringend therapeutische hulp zoeken. Dit roept echter ook de vraag op van het aannemen van kosten. Omdat de betaling van psychologische hulp voor ongevalsgetuigen en first responders niet duidelijk is geregeld, volgens professor Wilfried Echterhoff. Kan bijvoorbeeld „in het geval van ongevallen in het openbaar, worden de kosten gedragen door het ongevallenverzekeringsfonds van de respectieve federale staat“, maar ook de vervuiler moet de kosten overnemen, bijvoorbeeld over zijn aansprakelijkheidsverzekering. „Anders zouden de zorgverzekeringsmaatschappijen moeten betalen, maar ze veroorzaken vaak moeilijkheden ", zei het hoofd van de IPU.

Emergency counseling helpt ter plaatse
Hanjo von Wietersheim verklaarde dat verdere moeilijkheden vaak voortvloeien uit het feit dat „Het is niet duidelijk op de grond of een ooggetuige later hulp nodig heeft van specialisten of niet.“ Direct na de reddingsoperatie zijn de adrenaline-niveaus van de EHBO-ers meestal nog steeds zo hoog dat ze helemaal opgewonden zijn en alleen verder willen gaan of zo snel mogelijk naar huis willen gaan. „Daar ben je vaak alleen met zijn vreselijke herinneringen“, verklaard door Wietersheim. Daarom zouden de medewerkers van goed verbonden noodhulp op de ongevallenlocaties folders verspreiden in 16 talen, die slachtoffers van trauma's vertellen bij wie ze terecht kunnen als ze later hulp nodig hebben. „De noodpastorale zorg in Beieren registreert ongeveer 6.000 missies per jaar, waarbij twee tot drie mensen intensieve on-site ondersteuning per missie ontvangen“, benadrukte von Wietersheim en voegde toe: „Wij van de noodpastorale zorg laten mensen niet alleen.“

Ongevangenexsiënten willen zo snel mogelijk van het toneel verdwijnen
De Federal Coördinator Psychosociale spoedeisende hulp (pSNV) van het Duitse Rode Kruis, Michael Steil, bevestigde dat ooggetuigen van ernstige ongevallen vaak willen zo snel mogelijk van het toneel weg. hij „Ik heb vaak gehoord dat mensen 20 minuten later wegrijden en trillen. Pas toen beseften ze wat er met hen was gebeurd“, meldt Michael Steil. Voor de getuigen zijn ernstige ongevallen vaak erg stressvol, omdat ze de gewonde mensen alleen maar moed geven en kunnen wachten op de komst van reddingswerkers. Soms leidt deze vorm van hulpeloosheid achteraf tot aanzienlijke psychologische stress bij de getuigen van het ongeval. Ze verwijten zichzelf. „Wie heeft geholpen om een ​​leven te redden of om een ​​gewonde te helpen“, heb hier „meestal minder problemen met de verwerking“, legde Steep uit. Goede eerstehulpvaardigheden helpen niet alleen direct in de situatie, maar geven het ongeval ook de zekerheid dat ze naar beste weten hebben gehandeld. Om de twee à drie jaar moeten de cursussen worden herhaald, zodat ze niet worden vergeten, aldus de federale PSNV-coördinator.

Aanzienlijke invloed van de sociale omgeving op de verwerking van traumatische gebeurtenissen
De sociale omgeving heeft ook een belangrijke invloed op hoe getuige-incidenten traumatische ervaringen verwerken, verklaarde Michael Steil. Wees vandaag „steeds minder mensen zijn in staat om met dergelijke situaties om te gaan.“ Het speelt ook een rol „sociale netwerken zijn niet zo dichtbij als vroeger.“ Volgens Steil zijn er tegenwoordig veel mensen die hun dagelijkse leven doorbrengen zonder de gemeenschap van anderen. Bovendien is het leven voor velen gewoon om plezier en carrière. Daarom zouden ze nooit met de dood te maken hebben gehad. Om de ervaringen met een ernstig ongeval te verwerken, moesten de getuige-slachtoffers in de eerste paar dagen en weken na het evenement doelgerichte afleiding zoeken, legde de PSNV-federale coördinator uit. Het was „belangrijk om iets goeds te doen wanneer je de behoefte voelt.“ Volgens de expert kunnen fysieke activiteiten ook een positief effect hebben. Er moet bijvoorbeeld veel worden gedaan in het geval van slapeloosheid, omdat degenen die fysiek zijn uitgeput eerder in slaap vallen“, benadrukte Steeil. Als de tekenen van een mentale stressstoornis aanhouden, moet de ervaring zeker worden opgewerkt in een therapie, de federale coördinator voor psychosociale spoedzorg blijft. (Fp)

Lees over:
Hersenschade door mishandeling in de kindertijd
Hoger risico op ziekte als gevolg van trauma

Afbeelding: s.media