Ebola Stigmatisering van de helpers

Assistenten in de strijd tegen ebola zijn sociaal uitgesloten en vijandig

13/10/2014

Lange tijd is de omvang van de Ebola-epidemie in West-Afrika dramatisch onderschat. Voor internationale hulpverleners betekent dit dat ze vaak niet over de middelen beschikken om de ziekte effectief te bestrijden. Bovendien zijn de omstandigheden ter plaatse zo ontoereikend dat meer infecties van de medische staf werden ontdekt. Bovendien, vijandigheid van de bevolking, omdat vooral in de landelijke regio's, de medische hulpverleners vaak worden geassocieerd met het uitbreken van de ziekte. Zelfs lokale gezondheidswerkers hebben, volgens het rapport van het persbureau „dpa“ steeds meer worstelen met stigmatisering. Sommigen werden zelfs uit hun huizen gezet.

Het dodental van het Ebola-epidemie (WHO), de officiële statistieken van de World Health Organization al gestegen tot meer dan 4000, en in het bijzonder de landen van Guinea, Sierra Leone en Liberia worden beïnvloed. Alleen al in Liberia zijn meer dan 2.300 mensen gestorven als gevolg van een ebolabesmetting. Gezien de slechte medische infrastructuur is de bestrijding van de ziekte op de grond buitengewoon moeilijk. Gezondheidswerkers staan ​​onder enorme druk en worden blootgesteld aan een aanzienlijk infectierisico in hun dagelijkse werk. Niet zonder reden zijn veel van de geïnfecteerde artsen, verpleegkundigen of andere medische hulpverleners. Hoewel ze uiterst belangrijke taken op zich nemen en nauwelijks kunnen worden bedankt voor hun bereidheid om risico's te nemen, is het beeld van gezondheidswerkers onder de bevolking vrij klein. Velen zijn gemarginaliseerd omdat de lokale bevolking bang is voor de overdracht van de dodelijke ziekteverwekkers. Vooral in plattelandsgebieden geven dorpsbewoners soms zelfs hulpwerkers de schuld voor het uitbreken van de epidemie.

Familieleden en vrienden vermijden het contact
De combinatie van angst, onwetendheid en bijgeloof van de bevolking heeft de afgelopen weken herhaaldelijk geleid tot angstaanjagende situaties voor hulpfunctionarissen. Bijvoorbeeld, boze menigten dreef helpers uit hun huizen of bestormde quarantainestations. De arbeidsomstandigheden van de medische staf worden daardoor veel moeilijker. Het persbureau „dpa“ meldde het geval van Jorgbor Guwor die reinigt als helpers beschermende pakken en medische apparatuur in een Ebola kliniek in de hoofdstad van de Bevrijding en ontsmet, zodat ze kunnen worden hergebruikt. De 53-jarige vader van vijf kinderen wordt blootgesteld aan het werk om een ​​aanzienlijk risico, maar zonder de beschermende pakken en maskers om te gaan met degenen die besmet zijn voor de rest van de medische staf zou een te hoog risico. Dus voor Guwor is zijn hulp vanzelfsprekend, zelfs als vrienden en familieleden steeds meer contact vermijden omdat ze bang zijn voor overdracht van de ziekteverwekkers. Echter, zou moeten „het publiek stigmatiseert ons niet. Want als niemand vrijwilligers zijn, wie zou dan Ebola moeten bevechten? Wie zou de mensen moeten behandelen die ons nu afweren als ze besmet raken??“, citeert de „dpa“ de helper.

Gezondheidspersoneel waarnaar wordt verwezen vanuit appartementen
De stigmatisering van de helpers heeft ertoe geleid dat veel gezondheidswerkers hun baan nu proberen te verbergen en zich niet langer in het openbaar bekend maken, vervolgt het persbureau. Zusters zoals Mabel Saybay uit Liberia zouden bijvoorbeeld hun uniformen niet langer in het openbaar dragen, maar zouden eerst in het ziekenhuis veranderen. Maar de dagelijkse uitsluiting en vijandigheid in het publiek zijn slechts een deel van het stigma. Er zijn ook meer drastische problemen thuis. Volgens berichten in de media worden werknemers van de ziekenhuizen bijvoorbeeld uit hun gehuurde appartementen gegooid omdat de huiseigenaren bang zijn voor de verspreiding van de ziekte. Sam Kolleh, eigenaar van een woongebouw in de Liberiaanse hoofdstad Monrovia, zei dat de aankondiging zei „dpa“, dat hij geen appartementen verhuurt aan gezondheidswerkers. „Niet omdat ik haar werk niet waardeer. Maar ik wil niet dat het virus zich verder verspreidt“, Het nieuwsagentschap citeert de huiseigenaar. Dit suggereert ook de oprichting van tentenkampen voor hulpfunctionarissen.

Assistenten krijgen de schuld voor de epidemie
In de pers zegt de vice-informatieminister Liberia, Isaac Jackson, dat de referentie van een helper thuis is „volledig onaanvaardbaar en niet-patriottisch“ was. Dit wordt niet geaccepteerd door de overheid. Maar zijn woorden hebben tot nu toe weinig effect gehad. Het gemeenschapsleiderschap in de stad Sinyea gaf de helpers bijvoorbeeld onlangs de keuze om de baan op te geven of de stad te verlaten, zegt ze. „dpa“. Ook in Lofa in het noorden van Liberia werden artsen en begrafenisploegen herhaaldelijk bedreigd en weggejaagd. Niet in de laatste plaats omdat, ondanks de inspanningen om de bevolking voor te lichten, vooral op het platteland geruchten gaan dat de ebola-epidemie wordt veroorzaakt door gezondheidswerkers. Over het geheel genomen de assistenten aldus zien niet alleen met de medische ramp geconfronteerd, maar ze worden vaak geconfronteerd met een aanzienlijk stigma dat hun werk naast belemmeren. (Fp)