Delen:
Geurtest voor autismediagnose
Als gevolg van verminderde sensorimotorische coördinatie vertonen autistische kinderen niet de gebruikelijke verdedigingsreactie op de perceptie van onaangename geuren. Ze blijven diep ademen, in plaats van hun ademhaling reflexmatig te vertragen, zegt het Israëlische onderzoeksteam rond Liron Rozenkrantz van het Weizmann Institute of Science in het tijdschrift "Current Biology". Een eenvoudige geurtest zou daarom de diagnose van autisme in de toekomst aanzienlijk kunnen vergemakkelijken.
Volgens de onderzoekers is de reactie op geuren in de huidige onderzoeken een relatief betrouwbare indicator van autistische stoornissen gebleken. In hun onderzoek gebruikten de wetenschappers de geurreactie om met meer dan 80% zekerheid te bepalen of een kind aan autisme leed. Bovendien was de mate van het gebrek aan afweerreactie gerelateerd aan de ernst van de ziekte. Hoe meer uitgesproken de autistische stoornissen waren, hoe langer de kinderen de onaangename geuren bliezen in het experiment. In de praktijk zou de test de diagnose van autisme aanzienlijk kunnen vereenvoudigen.
Met behulp van de geurtest kan autisme in de vroege kindertijd worden bepaald. (Afbeelding: S.Kobold / fotolia.com) Geurtest met rotte vis en bedorven melk
De Israëlische onderzoekers van het Weizmann Instituut hebben de reukzin bij 18 gezonde kinderen en 18 autistische kinderen onder de loep genomen. De gemiddelde leeftijd van de proefpersonen was zeven jaar. De wetenschappers verbonden de kinderen met een speciaal apparaat, waar twee neuscanules kunnen worden gebruikt om verschillende geuren in de neus te blazen en tegelijkertijd de neusademhaling te meten. De kinderen werden vervolgens blootgesteld aan aangename geuren van rozen en shampoo en onaangename geuren van zure melk en rotte vis. Normaal is hier een geurreactie waarbij aangename geuren diep worden ingeademd en onaangename geuren een knellende vermindering van het ademhalingsvolume veroorzaken. Binnen tien minuten waren de kinderen met 20 verschillende geuren (10 aangenaam / onaangenaam 10) geconfronteerd, terwijl de wetenschappers keek toe hoe het ademvolume, piek luchtstroom, de luchtstroom snelheid en de duur van snuiven gedragen.
Gebrek aan afweerreactie bij autistische kinderen
De observatie van de vier parameters had een significante interactie met de parfumwaarde (aangenaam tot onaangenaam) bij de gezonde proefpersonen, die als een normale geurreactie wordt beoordeeld, rapporteren de onderzoekers. De kinderen hadden binnen 305 milliseconden een overeenkomstige reactie op de odoranteigenschappen laten zien. In het geval van autistische kinderen werd echter geen vergelijkbare reactie waargenomen. Ze vertoonden aanzienlijk minder verschil tussen de reactie op onaangename en aangename geuren. In plaats van te stoppen bij de stank van rotte vis, bleven de autistische kinderen diep ademhalen. Daarnaast constateerden de onderzoekers een verband tussen de omvang van het gebrek aan afweerreactie en de ernst van de autistische stoornis. Hoe langer de proefpersonen ook de onaangename geuren normaal inhaleerden, hoe meer de beperkingen van sociale communicatie bleken. Volgens hun eigen gegevens konden de onderzoekers geen vergelijkbare relatie met motorische vaardigheden vaststellen.
Test onafhankelijk van taalvaardigheid
De verschillen tussen de autistische kinderen en gezonde kinderen zo uitgesproken, volgens de wetenschapper die detecteerbaar was slechts op basis van de test geur met een 81-procent zekerheid of een kind van autisme lijden. De diagnostische mogelijkheden kunnen met behulp van de test naar haar mening aanzienlijk worden verbeterd, vooral omdat dit niet wordt beïnvloed door het taalvermogen van de kinderen. De onderzoekers zien de oorzaak voor het gebrek aan geur respons bij autistische kinderen in de "beperkte sensomotorische coördinatie." De besturing van de ademhaling in onaangename en aangename geuren is een zeer complexe procedure, die permanent wordt verminderd bij autistische stoornissen. Bovendien draagt de veranderde reukzin op zijn beurt bij aan een verslechtering van sociale communicatie, dus de hypothese van de onderzoekers. Daarom is de mate van het ontbreken van geurreacties "voorspellend voor verslechterde sociale communicatie, maar niet voor algemene motorische beperkingen."
Een geurtest kan de diagnose van autisme veel gemakkelijker maken
Volgens de onderzoekers zou de ontwikkeling van een geschikte geurtest de diagnose van autisme in de toekomst veel gemakkelijker kunnen maken, maar verder onderzoek zou nodig zijn om de bestaande onzekerheden weg te nemen. Het blijft bijvoorbeeld onduidelijk of deze indicator specifiek is voor autisme of ook voorkomt bij andere ontwikkelingsstoornissen. Ook was de steekproef in het huidige onderzoek te klein om hier duidelijke uitspraken te kunnen doen. Last but not least, sommige technische problemen moeten worden opgelost voordat de test een nuttig hulpmiddel kan zijn in de dagelijkse klinische praktijk, schrijven Liron Rozenkrantz en collega's. Uiteindelijk kan met zijn hulp echter autisme relatief betrouwbaar worden gediagnosticeerd - zelfs bij peuters - binnen ongeveer tien minuten. (Fp)