Gezondheid peulvruchten zijn juiste eiwit krachtpatsers

Pulsen zijn krachtpatsers: het eiwitgehalte is uitstekend
Linzen soep of Erbspüree werden afgekeurd als arme mensen eten voor een lange tijd. Maar dat is nu verleden tijd. Een steeds groter wordend assortiment, nieuwe formuleringen en verfijnde recepten hebben de weg geëffend voor linzen, erwten en alle andere peulvruchten in huishoudens en restaurants. De gezondheidswaarden van peulvruchten hebben vaak een rol gespeeld bij het openen van de deur.

De min of meer kleine zaadzaden gerijpt in een pod zijn echte krachtpatsers. Ze voorzien het lichaam van veel koolhydraten, waardevolle ballast en mineralen, evenals vitamines, vooral B-vitamines. Opvallend is echter het eiwitgehalte van de peulvruchten: na het drogen ligt het eiwitgehalte tussen de 20 en 35 procent. In kant-en-klare bonen, erwten en linzen is het nog steeds vijf tot tien procent. Dit maakt ze van bijzonder belang voor vegetariërs tot belangrijke bouwstenen in de dagelijkse voeding. Hoewel de eiwitbehoefte niet exclusief door peulvruchten kan worden gedekt, omdat deze niet alle essentiële aminozuren bevatten. Maar in combinatie met bijvoorbeeld granen kan dit kleine nadeel gemakkelijk worden verholpen.

Peulvruchten zoals kikkererwten, linzen en witte bonen bevatten veel ijzer en zijn daarom een ​​goed alternatief voor vlees. (Afbeelding: emuck / fotolia.com)

Soja speelt op verschillende manieren een speciale rol: met een eiwitgehalte van bijna 40 procent in de gedroogde staat, is het de duidelijke leider onder de peulvruchten. Tegelijkertijd biedt het, in tegenstelling tot al zijn verwanten, een aanzienlijke hoeveelheid vet, namelijk een vetgehalte van 20 procent. De samenstelling is bijzonder gunstig met een hoog gehalte aan omega-3-vetzuren en andere meervoudig onverzadigde vetzuren. Het vet is echter ook merkbaar in het caloriegehalte. Bij ongeveer 70 kilocalorieën per 100 gram is het ongeveer twee keer zo hoog als bij de andere peulvruchten.

In China werd soja al op 2.800 vaten gekweekt. Pas in de 17e en 18e eeuw bereikte de warmteminnende plant echter via Europa en Amerika Indonesië, India en Noord-Afrika. Daar wordt ongeveer driekwart van alle sojabonen geproduceerd. Eva Neumann, hulp