Is er de seksverslaving van de ziekte?
Ongeveer een procent van de Duitsers lijdt aan hyperseksualiteit (seksverslaving). De donkere figuur is waarschijnlijk veel hoger.
Keer op keer, vooral in de boulevardpers van 'seksverslaving' die celebrity-acteurs en atleten lezen. Dus je zou kunnen als een geneigd lezer u.a. lees over de vermeende seksverslaving van de Amerikaanse professionele golfspeler Tiger Woods. Dit had publiekelijk aangegeven te lijden aan een geslachtsverslaving, die hij nu therapeutisch kan behandelen. Critici suggereren dat Woods zijn ontrouw zou baseren op het argument van seksverslaving als een reclame-partner. De publieke reputatie van Wood heeft aanzienlijk geleden door zijn wederzijdse affaires. Het onderwerp seksverslaving wordt enthousiast ontvangen in de media omdat het passende quota belooft. Maar is er eigenlijk een seksverslaving? En hoe wordt een seksverslaving behandeld??
In feite is er de zogenaamde "seksverslaving". Sinds 1964 is de WHO echter gestopt met praten over verslavingen, omdat dit een zeer inflatoire term is. Psychologen en therapeuten spreken daarom in dit verband van 'hyperseksualiteit'. De getroffenen organiseren hun dagelijkse routine specifiek om met succes de verslaving aan seks en bevrediging na te streven. Seksueel verlangen wordt de belangrijkste focus in het leven en verdringt andere levensproblemen. in principe gaan seksuologen uit een morbide "seksverslaving" vanaf het moment dat mensen zich beperkt voelt en het dagelijkse leven door de verslaving wordt een last. Prof. Dr. Christian Schulte-Cloos van de FH Freiburg beperkte mogelijkheden van een seksverslaving zeer gedetailleerd één: "Only one out of control gedrag dat wordt geassocieerd met de klassieke tekenen van verslaving - obsessie, impotentie en het gebruik van sekse als een pijnstiller - aangeven seksuele verslaving. "
De gevolgen van seksverslaving kunnen dodelijk zijn. Partnerships en huwelijk gaan op de rotsen, patiënt lenen massaal, omdat ze meer en meer geld te besteden aan hun verslaving en uiteindelijk leven boven hun stand. Volgens de seksualiteit expert in het Universitair Ziekenhuis Freiburg, Michael Berner, ongeveer één procent van de bevolking lijdt aan een verhoogd seksueel verlangen. Echter, Berner verwacht dat een groot aantal niet-gemelde gevallen, zoals waarschijnlijk veel mensen hun hyperseksualiteit zich niet bewust zijn of bang therapie.
Maar hoe komt het dat mensen verslaafd raken aan seks? Kort gezegd is seksverslaving vergelijkbaar met andere verslavingen. "De betrokken persoon heeft een steeds hogere dosis nodig om het bevredigende effect te kunnen behouden", zegt Berner aan de Rheinische Post. In de loop van de ziekte is de patiënt niet langer in staat om zijn acties te beheersen. Achtergrond van de ziekte is vaak een gemanifesteerde depressie. De getroffenen proberen hun depressie te compenseren met de kick van seksuele bevrediging. Maar andere psychische aandoeningen kunnen ook een rol spelen.
Gespecialiseerde klinieken gespecialiseerd in de behandeling van hyperseksualiteit bestaan al in de Verenigde Staten. Voor zover bekend zijn er geen therapieprogramma's voor zogenaamde seksverslaafden in Duitsland. Er zijn echter enkele zelfhulpgroepen die kunnen worden gebruikt als de eerste aanloophaven voor de getroffenen. De 'Anonymous Sex Awlers' en 'Anonymous Sex and Love Addicts' kunnen worden beschouwd als de meest relevante ondersteuningsgroepen. Erkende therapeuten moeten ook een geschikt contactpunt zijn. Het is belangrijk om alle onderliggende psychische aandoeningen, zoals depressie, aan te pakken om de verslaving aan seks tegen te gaan. Aan het begin van de therapie kunnen eerst medicijnen worden overwogen om het serotonineniveau in de hersenen te verhogen. Het serotonineniveau in de hersenen is u.a. gezamenlijk verantwoordelijk voor de emotionele stemming van de persoon. Voor depressie wordt aangenomen dat u.a. een serotonine-tekort van de patiënt is aanwezig. (Sb, 11.04.2010)
Lees ook:
Depressie (Depressief Syndroom)
Nieuwe therapieaanpak bij de behandeling van depressie
Zelfmoord bij depressieve mensen