Shepherd's purse Het vergeten keukenkruid

Natuurgeneeswijze: herdersportemonnee met gezondheid

De herderstas met zijn hartvormige vruchten is een onopvallende plant. Iedereen die het kruid voor de keuken ontdekt, zal onder de indruk zijn van zijn culinaire kwaliteiten. De jonge bladeren hebben een pittig-pittige smaak die doet denken aan een mengsel van tuinkers en mierikswortel. Dit zet interessante accenten in soepen, eiergerechten en kruidenkwark.

Voor een salade worden de bladeren in gelijke delen gemengd met veldsla. Daarnaast zijn er fijngehakte hardgekookte eieren, geroosterde pompoenpitten en een dressing van olijfolie, wijnazijn, natuurlijke yoghurt, mosterd, zout en peper. De lichte kruidigheid van de capsulevruchten brengt pep op de boterham en dient als pepersubstituut in plantaardige pannen. De kleine zaadjes kunnen worden gemalen als mosterd en als specerij worden gebruikt.

De herdersbeurs (Capsella bursa-pastoris) behoort tot de plantenfamilie van kruisbloemige groenten. Het kruid van één tot twee jaar bereikt een hoogte van maximaal 40 centimeter en vormt zich in de buurt van de grondrozetten van langgerekte, paardebloemachtige gelobde bladeren. De kleine, witte bloemen zijn in druiven aan het einde van de rechtopstaande stengel en zijn ook eetbaar. De buitengewone vruchten hebben de naam van de herderstas gegeven: ze zijn afgeplat en andersom hartvormig, wat waarschijnlijk doet denken aan de schoudertassen van herders uit vroegere tijden. De plant is zeer zuinig en groeit op paden, zelfs tussen straatstenen, aan de rand van het veld, op puinhellingen en in tuinen.

De ideale oogsttijd voor de herdersportemonnee is de lente. Kies de jonge, delicate bladeren, want na de bloei worden ze een beetje bitter. De plant bevat overvloedige flavonoïden, saponinen, mosterdolie-glycosiden, tannines, vitamine C, kalium en calcium. Overigens staat de portemonnee van de herder ook bekend om zijn helende eigenschappen. In alternatieve geneeskunde wordt het bijvoorbeeld gebruikt in urinewegziekten en voor hemostase. Heike Kreutz, bzfe