Meer en meer tieners zijn geneigd tot zelfverwonding

Zelfbeschadigend gedrag bij adolescenten is zorgwekkend

De Beroepsvereniging van Kinderartsen (BVKJ) waarschuwt voor de verontrustende hoge mate van zelfbeschadigend gedrag van jongeren in Duitsland. Al in februari meldde het Deutsches Ärzteblatt dat ongeveer 25 tot 35 procent van de jonge mensen in Duitsland zichzelf minstens één keer in hun leven opzettelijk verwondingen toebracht..

Hoewel homoseksuelen met zelfverwonding niet de intentie hebben om zelfmoord te plegen, is de ernst van de verwondingen vaak matig. Toch is het percentage adolescenten dat zelfbeschadigend gedrag vertoont alarmerend hoog - en sommige van hen voeren dergelijke acties op regelmatige basis uit. Duitsland is een van de landen met de hoogste prevalentiecijfers voor zelfbeschadigend gedrag in Europa, benadrukt de BVKJ in relatie tot de cijfers van de huidige studie.

Veel adolescenten maken zichzelf opzettelijk een keer in hun leven zelfmoord. (Afbeelding: TwilightArtPictures / fotolia.com)

Onaangename emotionele toestanden triggeren vaak

Het team onder leiding van professor Paul L. Plener van de Universiteit van Ulm had de Duitse artsen vel over zelfverwonding gemeld zonder de bedoeling om te doden (niet-suïcidale) bij adolescenten en ook aan de orde een leidraad-compliant therapie. Volgens de experts dient zelfbeschadigend gedrag vaak om onaangename emotionele toestanden te reguleren. De zelfverwonding (zonder suïcidale intentie) wordt gedefinieerd als "direct herhaald, sociaal onaanvaardbare schade aan lichaamsweefsels."

Welke zelfverwondingen typisch zijn?

Volgens de experts te snijden, krassen of getroffen jongeren branden in zichzelf verminken gedrag, bijvoorbeeld het huidoppervlak of bulten opzettelijk tegen iets voor de huid en botten pijn doen. Niet zelden worden de zelfverwondingen aangepakt omdat ze valselijk een misdaad vermoedden.

Pesten is een belangrijke risicofactor

Professor Plener en collega's hebben een aantal risicofactoren voor zelfbeschadigend gedrag geïdentificeerd. Tot de belangrijkste behoren daarom pesten, psychiatrische ziektes en misbruik en verwaarlozing in de kindertijd. Ook toonde neurobiologisch onderzoek in de afgelopen jaren dat patiënten hebben vaak moeite met het omgaan met stress en vergeleken met gezonde leeftijdsgenoten reageren opvallend uit, meldt de BVKJ. Niet in het minst, experts in staat waren om aan te tonen dat "bij mensen die (zonder te willen om zichzelf te doden) lijkt de pijndrempel verhoogt herhaalt zich geschaad", zodat de verklaring van de vereniging op haar portaalsite "kinderartsen-in-power".

Therapeutische benaderingen tegen zelfverwonding

Volgens de experts moet de therapie voor zelfbeschadigend gedrag voornamelijk plaatsvinden in de vorm van psychotherapie. Hier moeten mentale comorbiditeiten (comorbiditeiten) worden overwogen. Met behulp van psychotherapeutische interventies kan de frequentie van zelfverwonding met succes worden verminderd. Hoewel zijn "geen van de therapeutische benaderingen is een duidelijke superioriteit", maar toonde gerandomiseerde gecontroleerde studies, volgens de informatie verstrekt door de BVKJ "onder jongeren kleine tot matige effecten op de cognitieve gedragstherapie (CGT), dialectische gedragstherapie (DBT, met inbegrip van dialectische gedragstherapie) en na mentalisatie-gebaseerde therapie (MTB). "

Een psychoactieve stof die een specifieke werkzaamheid vertoont bij de behandeling van zelfverwonding en die kan worden gebruikt voor medicamenteuze behandeling is nog niet bekend. (Fp)